Witam.

Potrzebuję pomocy, może razem uda się coś zaradzić.

Przeprowadzam reakcję otrzymywania 3-izoamylodurenu wykorzystując reakcję grignarda. Wychodziłem z dwóch bromków, tego izoamylowego i durenowego. Na początku próbowałem modyfikacji Kumady, lecz nie przyniosło żadnych pożądanych wyników. Następnie próbowałem to robić normalnym podejściem i reakcją między magnezobromkiem izoamylowym i bromkiem durenu, reakcja zdała się zajść bez żadnych problemów. Produkty rozdzielilałem na kolumnie z SiO2, gdzie wystąpił pierwszy problem, gdyż zostało w niej niecałe 20% wprowadzanej próbki (z mojej myśli samo zanieczyszczenie, silnie żółte i wnioskuję polarne, a mój produkt nie ma skąd być polarny). No i gdy już zdążyłem się nacieszyć, przyszły wyniki z NMR i okazało się, że zamiast produktu powstał tetrametylofenol. Nie rozumiem absolutnie, skąd się takie coś mogło wziąć, wszystkie odczynniki były suszone pod próżnią, rozpuszczalniki 100% suche, atmosfera chroniona przez cały czas, a tu nagle taki zonk. Czy miał ktoś kiedyś podobny problem i coś zaradził? Wie ktoś skąd tam mógł się wytworzyć ten fenol? Według mnie, zostaje tylko woda, no ale nie wiem zupełnie skąd mogła się tam wziąć. Potrzebuję jakiegoś obejścia i nie mogę sobie pozwolić na kolejne straty, na rachunkach z sigma-aldrich niedługo może wylądować moja krew.

Pozdrawiam serdecznie i z góry dziękuję za pomoc, lub choć jej próby.

Mógłbyś dokładniej opisać warunki ? Jaki rozpuszczalnik został użyty, jakie temperatury ?

1) Obstawiam nie do końca trafione substraty; spróbuj z 3-bromodurenu zrobić zw. Grignarda i dopiero na niego zadziałać bromkiem izoamylu. Reakcja może iść trochę opornie ze względów sterycznych, więc trzeba zaktywować większą niż kryształek porcja jodu, ew. w sytuacji problematycznych substratów Mg aktywować cynkiem lub miedzią mieszając go wcześniej z kilku% r-rem ZnCl2 (CuCl2), płucząc i dobrze susząc w eksykatorze, najlepiej pod próżnią przepłukując wcześniej eksykator Ar.
2) Fenol mógł powstać z hydrolizy powstałego ubocznie bromku 3-durenomagnezowego, jeśli bromoduren był dodawany do kolby w której generowano wcześniej Grignarda z bromku izoamylu, a magnez nie przereagował do końca.
3) Fenole mocno trzymają się silikażelu, więc żeby zbilansować kolumnę trzeba go odmyć metanolem i to solidnie. Poza tym mógł jeszcze powstać alkohol izoamylowy który odejdzie na wyparce i popsuje bilans. Wersja ekstremalna to wymycie kolumny 10% NaOH, zakwaszenie eluatu i ekstrakcja pozostałości fenolowych.

Aj oczywiście powaliłem sobie jak pisałem, oczywiście tworzyłem magnezobromek durenu, nie izoamylu, przecież w drugą stronę by reakcja nie zaszła.

Aktywator w moim przypadku to bromek etylenu zamiast jodu. Rozpuszczalnikiem był THF, temperatura 60 stopni przez dwie doby. Wydaje mi się, że magnez przereagował z 3-bromodurenem do końca, ale spróbuję jeszcze Twojego sposobu, Arion, żeby go przytrzymać trochę dłużej, może nawet zostawię na noc.

Tak jak pisałeś, spróbuję wysuszyć pod próżnią ciała stałe, magnez również odtłuszczę i wysuszę pod próżnią. Najbardziej boję się zabawy z suszeniem bromku izoamylu, z oczywistych względów. Wypłuczę w każdym razie, i oddestyluje po K2CO3. Dam znać jak wyjdzie.

Dziękuję bardzo. Do napisania!

Jeśli Mg reaguje z bromodurenem to nie jest problem. Pytanie skąd wziął się tam fenol, bo w reakcji zw. Grignarda z wodą powinieneś dostać duren i Mg(OH)Br. Obstawiam obecność albo wodoronadtlenku tetrahydrofuranu albo nieszczelność aparatury i tlen, który przez 2 dni mógł tak namieszać. Sprawdź swój THF wstrząsając go pod Ar z zakwaszonym roztworem dobrej jakości FeCl2 z jakimś rodankiem. Jeśli w THF-ie wyjdą nadtlenki to albo kup nowy rozpuszczalnik albo oczyść posiadany destylując znad potasu z benzofenonem.
Druga rzecz: sprawdź jeszcze szczelność aparatury i na wszelki wypadek przesmaruj delikatnie szlify jakimś slilikonem a nawet zaparafilmuj.
Trzecia to taka, że Aldrich ma bromek izopentylu 96% co na kolana nie powala. Sprawdź może czy ten substrat w ogóle nadaje się bez oczyszczania do Grignarda testując w reakcji np z PhMgBr lub tp.

Bardzo dziękuję Ci za te rady! Na 100% z nich skorzystam.

Faktycznie THF miał być suszony zaraz przed syntezą, czego nie robiłem ze względów wygodnictwa, wziąłem tylko ten, który jedna z doktorantek suszyła kilka dni wcześniej. Był zaparafinowany, ale faktycznie mogły tak być jakieś nadtlenki.

Wszystkie szlify były smarowane silikonem. 3-bromoduren reagował z magnezem bardzo fajnie, dawałem duży nadmiar Mg, reakcja zachodziła niezbyt burzliwie, ale widać było jakby musowanie.

Ten bromek faktycznie jest 96%, obczaję jeszcze co tam w nim siedzi. Syntezę będę robił w przyszłym tygodniu dopiero, ale za jakieś 7 dni powinienem być w stanie tutaj opisać wszystkie efekty.

Ostatnim problemem z jakim się muszę zmierzyć, to dobranie jeszcze eluenta do TLC, bo ostatnio pięknie wszystko wychodziło, ale najbardziej prawdopodobny substrat (według NMR) siedział w miejscu. Cholerstwo jest przedziwne i bardzo niespodziewane. Badałem nawet jego temperaturę wrzenia, gdzie myślałem że jest to jakiś syf z reakcji, a okazało się, że ta najbardziej prawdopodobna próbka topi się bardzo wysoko (coś koło 120 stopni). Wszystko opiszę, jak się wyrobię z reakcją.

Bardzo dziękuję za pomoc i pozdrawiam.
Janek

Skoro brałeś spory nadmiar Mg do bromodurenu to z tym Mg który nie przereagował mógł wejść w reakcję bromek izoamylu też dając Grignarda i zmniejszając tym samym dostępną ilość substratu alkilowego. No a Grignard z Grignardem reaguje raczej słabo.
Proponowałbym najpierw sprawdzić ten bromek izoamylu w reakcji z bromkiem fenylomagnezowym (za jednym zamachem możesz przetestować rozpuszczalnik ). Jeśli pójdzie to znaczy, że jedno i drugie jest OK i wtedy zrobić reakcję Mg z bromodurenem. Jak się skończy (jeśli musuje to OK, nie musi wrzeć) to odciągnąć strzykawką przez septę powstały roztwór zw. Grignarda znad pozostałego Mg i wpakować go do kolby reakcyjnej (Ar) do której w dalszej kolejności trzeba wkroplić bromek izoamylu. Wtedy powinno być OK.
Co do TLC to optimum dla eluentu szukałbym w okolicach 2-5% octanu etylu w heksanie albo 5-15% CH2Cl2 (lub CHCl3) w heksanie.
Pozdrawiam

Arion, robiłem dokładnie tak jak napisałeś, znad nadmiaru magnezu odciągałem magnezobromek durenu i podawałem go do bromku izoamylu, (cała instalacja pod Ar) bo bromek izoamylu reagowałby z magnezem dużo łatwiej niż 3-bromoduren. Tam wilgoć nie mogła wejść, pilnowałem bardzo. Jest opcja z tym hydroksynadtlenkiem, więc tutaj się przyłożę i oczywiście sprawdzę jeszcze czystość tego odczynnika izoamylowego.

No więc po kilku tygodniach w końcu odpisuję.

Reakcje przeprowadziłem raz jeszcze, absolutnie wszystko było suszone zaraz przed reakcją, THF destylowany może godzinę wcześniej, magnez odtłuszczany i suszony pod próżnią. Tym razem jako inicjatora tworzenia magnezobromku durenu użyłem jodu, nie bromku etylenu. Związek Grignarda powstał, reakcję przeprowadzałem w temperaturze 60 stopni przez dwie doby. Wszystko przereagowało. Zamiast kolumny, w celu izolacji produktów używałem różnego typu ekstrakcji, co by uniknąć zastoiny połowy grama 'czegoś' w kolumnie. Coś tam w końcu rozdzieliłem, ale suma sumarum wyszło, że powstał dalej fenol i w bardzo małej ilości oczekiwany produkt.

Po bardzo głębokich analizach udało mi się w końcu znaleźć artykuł, z którego dowiedziałem się, że owego produktu w wyniku takiego alkilowania otrzymać się nie da. Dla zainteresowanych można poczytać:

http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1 ... 230108/pdf

W celu otrzymania takiego związku wstępnie wiem, że duren trzeba będzie próbować formylować i potem sprzęgać.

Dziękuję w każdym razie za rady, były i tak pomocne.

Pozdrawiam.