Da się otrzymać sól - niebieski azotan miedzi poniższą metodą?
CuSO4 + Ca(NO3)2 ---> Cu(NO3)2 + CaSO4
Wytrąca się biały osad nierozpuszczalnego siarczanu wapnia, który odsączamy.
Pozostałość zatężamy i krystalizujemy.

Roztwór azotanu miedzi będzie trwały?
To prawda, że nasączona bibuła r-rem azotanu zapala się podczas schnięcia?

Tak pisze w preparce Gałeckiego. Osobiście nie polecam metody otrzymywanie soli przez podwójną wymianę , gdzie jednym z produktów jest gips : Tworzy się zawiesina i na rozdzielenie roztworu od niej będzie potrzeba sporo destylowanej , sączenia , odparowywania masy wody... a preparat i tak będzie zawierał Ca2+ . Już lepiej normalnie azotowcem.

Siarczan wapnia w pewnym stopniu się rozpuszcza w wodzie, więc nawet stechiometryczne ilości nie dadzą produktu czystego. Za dużo azotanu wapnia - związek miedzi nie będzie dał się oddzielić (oba b. dobrze rozp. i higroskopijne) Sam azotan miedzi jest higroskopijny, a przy odwodnieniu powstaje Cu(NO3)OH - sól zasadowa, nierozpuszczalna.

W 1 litrze takiego roztworu będzie 2-3g siarczanu wapnia, mówi się trudno.
Nie potrzebuje bezwodnego azotanu, bardziej zależy mi na uwodnionym.
Teoretycznie: Jeśli będziemy gotować r-r azotanu miedzi(100*C), to się zamieni w Cu(NO3)OH czy tylko w wyższych temperaturach, jak będziemy odwadniać przez ogrzewanie sól?

w roztworze jest raczej bezipeczny, można dla pewności zakwasić minimalnie, suchy przechodzi w sól zasadową

Rozdziela się przez krystalizację . Różnica już o 1 gram rozpuszczalności w danej temperaturze to już podstawa by rozdzielić dwa związki. Jeśli chcesz do piro , to pamiętaj ,że ślady wapnia barwią na ceglastoczerwono.