Witam

Przeprowadziłem dzisiaj doświadczenie, które teoretycznie wygląda:

Fe + H2SO4 (st) ---> żelazo pasywuje

Tym czasem, reakcja zachodzi z wydzielaniem siarkowodoru. Użyłem niewielkich ilości sproszkowanego żelaza i kwasu 98%.
Żelazo przechodzi chyba w jakiś tlenek żelaza (FeO?), bo proszek zamienia się w kamień i reakcja dalej nie zachodzi. W związku z tym reakcja taka będzie poprawna:

2Fe + 3H2SO4 -> Fe2(SO4)3 + 3H2

Ale co z siarkowodorem, w jaki sposób powstaje?


Kolejna reakcja:

Fe + H2SO4 (roz) ---> FeSO4 + H2

Tym czasem, reakcja zachodzi gwałtowniej i z wydzieleniem już znacznych ilości siarkowodoru

W reakcji kwasu siarkowego z żelazem nie wydziela się siarkowodór. A jeśli już, to jon SO4 2- redukuje się do S2-. Można wiedzieć w jaki sposób wykryłeś siarkowodór?

Po zapachu,bardzo nieprzyjemnym zapachu ;/

Doszedłem już, że proszek żelaza, który miałem, pomimo że z etykietą czysty, czysty był w 98,5%. Musiał zawierać dodatek siarki, która reagując z wodorem tworzyła siarkowodór.

Po podgrzeniu kwasu siarkowego, żelazo normalnie z nim reaguje. Do tej pory żelazo zaliczałem do związków pasywujących, jednak widzę że w przypadku żelaza występują pewne odchylenia od normy.
Glin nie reaguje ze stężonym gorącym kwasem siarkowym. A czy np. chrom, mangan zareagują z gorącym stężonym kwasem siarkowym lub azotowym? A ołów?

Przy roztwarzaniu żelaza w kwasie siarkowym wydziela się bardzo duszący gaz, jednak nie jest to H2S, chyba że czułeś charakterystyczny zapach zgniłych jaj. Chrom i mangan nie wiem, ale z kwasem azotowym na 100% reaguje ołów.

Glin nie reaguje ze stężonym kwasem siarkowym ? Tutaj bym się spierał

Sprawdziłem glin i rzeczywiście pył aluminiowy reaguje z gorącym, stężonym kwasem siarkowym. Nie przereagował ze stężonym kwasem azotowym... z rozcieńczonym kwasem azotowym tylko na gorąco z wydzieleniem odrazu pomarańczowych dymów, czyżby w tej reakcji nie powstawał tlenek, a odrazu dwutlenek azotu?? Zawsze się uczyłem, że rozcieńczony HNO3 daje NO, który utlenia się do NO2, a reakcja wyglądała jakby od razu powstał NO2.

Wyglądała czy faktycznie powstawał? Zasadnicza różnica...

Ja dawno temu zauważyłem różnicę między stężeniami i przebiegiem reakcji. Za każdym razem coś śmierdziało, ale przy niższych stężeniach (<50%) zapach był bardziej "zbukowy", a powyżej tego bardziej tlenkowosiarkowy. Wtedy byłem mały i nie wiedziałem, że można to złapać i poddać analizie.
Zalecam:
-powtórzyć eksperymenty
-wydzielany gaz przechwycić
-sprawdzić rozpuszczalność
-jakie reakcje.

I będziemy mieli wszystko jasne, co śmierdzi. Czy naprawdę tak wiele tego trzeba?