Witam!
Orzymywałem ostatnio Siarczan chromu III przez rozpuszczenie Cr2O3 w gorącym stęż. kw. siarkowym. Następnie roztwór zagęściłem (niestety zawierał nadmiar H2SO4) po ochłodzeniu z roztworu wytrącił się proszek. Zamiast oczekiwanego ciemnozielonego koloru jest on jasnozielony.Po wyschnięciu prawie że biały. Czy to możliwe ,że stęż. H2SO4 go poprostu odwodnił i stąd ten kolor. ?

A jak dodasz do niego kilka kropel wody to nie zrobi się zielony?

Trochę to dziwne...powinien być ciemny

Używałeś odczynników cz?

Kwas był cz. a tlenek chromu pochodził z rozkładu cz. dichromianu amonu ,więc też nie to jest tu winne. Roztwór jest pięknie ciemnozielony a wytrąca się jasny osad to chyba wina kw. Osad który mam spróbuję wysuszyć później lekko wyprażyć aby pozbyć się kwasu siarkowego i zobaczę czy wtedy się uwodni po dodaniu wody.

Z takiego tlenku spokojnie powinien sie udać siarczan...

Trzeba by było oddzielić od tego kwas.

To jest biłe jak już krystalizuje z kwasu, czy po wyprażeniu/wysuszeniu?

Kwas oddzielę po prostu odparowując go z roztworu (chociaż trwa to bardzo długo). Z r-ru wytrąca się osad jasnozielony ,po wysuszeniu w temp. pokojowej przybiera barwę soli Mohra.
http://pl.wikipedia.org/wiki/S%C3%B3l_Mohra
Zaraz spróbuję go wyprażyć i napiszę.

Jak chcesz sprawdzić, czy to jest sól chromu(III) to jest pewna, dość prosta i skuteczna metoda analityczna. Do soli dodajesz NaOH do strącenia i rozpuszczenia w nadmiarze, powstanie tetrahydroksochromian(III) sodu Na[Cr(OH)4]. Później dodaj w środowisku wciąż zasadowym nieco nadtlenku wodoru. Powstaną wówczas albo pomarańczowe dichromiany albo żółte chromiany. Jak żółte, to dodaj kwasu (powinno się zmienić na pomarańczowe), jak pomarańczowe, to zasady daj (zmieni się na żółte), jak te reakcje zajdą z powodzeniem to ponad wszelką wątpliwość w próbce masz chrom.

Ostatnio też zacząłem polować na sole chromu i siarczan wydaje mi się najlepszy. Jako ,że chromu teraz wokoło mało , a surowce zmuszają do "zabawy" z nimi , szukałem , aż wreszcie znalazłem : W sklepie , za dość niską cenę jest do nabycia pasta polernicza (długie , twarde wałki koloru ciemnozielonego). Od razu sprawdziłem skład i tak , jak myślałem : Tlenek chromu (III) i jakiś wosk .Pytanie : czy wydobędę stamtąd chrom w ten sposób : rozdrabniam masę , wrzucam ją do zlewki z 30% H2SO4 / 10% HCl i gotowanie ,aż do stopienia i wymycia tlenku chromu. Potem skrzepnięcie wosku , mały otwór na wylanie cieczy i dalsza przeróbka Cr 3+ ?

Ja bym najpierw kilkakrotnie ekstrahował czymś wosk ( np. benzyną ) a dopiero potem przerabiał dalej. Jest to konieczne ponieważ odcina on powierzchnie reakcji z kwasem. Nawet rozdrobnienie niewiele da bo po stopieniu znowu złączy się w większe kawałki.

Liczysz na to że wosk po stopieniu masy wypłynie na powierzchnie cieczy ? Ja twierdze że zostanie na dole zlewki razem z Cr2O3 bądź wypłynie porywając dużą częśc surowca. Jeśli go nie usuniesz przed reakcją z kwasami to uzyskasz żenująco niską wydajnośc badź nie otrzymasz nic

Cr₂O₃, szczególnie prażony (a na 90% właśnie taki masz w paście polerskiej) nie reaguje z kwasem siarkowym stężonym ani rozcieńczonym ani na zimno ani na gorąco (kłania się Gałecki). Do roztworu możesz go przeprowadzić stapiając z KNO₃, KHSO₄ itp. Druga droga prowadzi naokoło przez aluminotermię do chromu, który (opornie, ale jednak) roztworzysz w siarkowcu. Trzecia to redukcja dwuchromianu, albo lepiej CrO₃ na kwaśno np etanolem.

Zrobiłem tak jak pisałem ,(czytałem w "preparatyka nieorganiczna" ,że po wyprażeniu jest carny i po ponownym roztarciu -zielony tylko niereaktywny) Kwas solny , od razu lekko zzieleniał , wosk się stopił i poszedł na dno. Po kilku minutach reakcji powstał w cieczy "brokat" myślę ,że nie jest to CrCl3 , bo jest szary i trzeszczy jak karborund (ścierniwo ?). Nie do końca odbarwił się wosk, ale próbka szarego osadu i cieczy po zobojętnieniu daje słabą reakcję na chromiany. Może przez to , że Cr(OH)3 nie do końca reagowało z NaOH -szary osad. Jednak surowiec warty świeczki(zachodu) , bo okazuje się że jego twardość pochodzi od właśnie tego tlenku -po reakcji jest bardziej elastyczny a mniej kruchy.

zdecydowanie ze związków chromu (III) polecam do wszelkich doświadczeń KCr(SO4)2 - ałun chromowo - potasowy który można otrzymać z dichromianu potasu, kwasu siarkowego (ok 5-20%) i jakiegokolwiek reduktora typu alkohol etylowy, izopropanol (ten drugi lepszy bo powstanie aceton, nie trujący acetaldehyd z etanolu). Dodatkowo alkohole zmniejszą rozpuszczalność soli, którą najlepiej wytrącić chłodząc r-r prawie do zamarznięcia. Poza tym kryształy ałunu są bardzo wdzięcznym obiektem dla hodowli kryształów.

co do ałunów masz rację , alun glinowo-potasowy jest częściej stosowany w amatorce niż sam siarczan glinu. Mów mi wuju , Nigdy się nie brałem za hodowlę kryształów , bo sądziłem ,że to nudne i czasochłonne (eksperyment w szkole podstawowej z NaCl). Dopiero od kilku miesięcy polubiłem ten proces. Co do wuja : owszem ałuny dają fajne kryształy i szybko. Ja swój hoduję z NAHSO4 i musiałem słoik tłuc , bo nie szło go wyjąć. Teraz go jeszcze muszę podpaść na masie (jednoczesna korekcja uszkodzeń) i mój diamęcik wielkości pięści gotowy .Niestety,wyszedł mi poli kryształ , a nie jeden pojedynczy . Moje niedopilnowanie trwało 7 godzin i z mono zrobił się polikryształ .

Okazuje się, że sole chromu to sk█████████wo ! I nie chodzi mi o toksyczność. Od kilku miesięcy bawiłem się w otrzymywanie fioletowej odmiany siarczanu chromu. Zarówno Sękowski jak i Gałecki dawali : redukuj kwaśny od H2SO4 chromian. Jako iż miałem formalinę cz.d.a pod ręką, to nią redukowałem. Zgodnie z przewidzeniami powstawały Cr 3+. Po zagęszczeniu otrzymałem igiełkowate kryształki, co wskazywało na mrówczan. Nie pomogło nawet gotowanie z siarkowcem. Przeszedłem więc w wodorotlenek (w pełni zaczyna wytrącać się przy PH >7). Potem go przemyłem zimną wodą (dekantacja !) I jak najszybciej rozpuściłem w 37% siarkowcu, tak by trochę wodorotlenku zostało. Po kilku dniach powstał niebiesko-zielony roztwór. Zagęszczałem go, ale nic! dalej syrop. Dodałem do niego więc K2SO4 i wstawiłem do lodówki. Kto by się spodziewał...wytrącił się wodorotlenek (K2SO4 pochłonął siarkowca i przeszedł w KHSO4) dodałem więc po kropli siarkowca, aby się rozpuścił. Całość dałem na parowniczkę i niech paruje w temp 25*C. Po kilku dniach wydzieliły się kryształki K2SO4 przypominające diamenciki z Simsów (zielone od Cr3+) Miałem tego już dość i dzisiaj bym to zutylizował, gdyby nie to, że na dnie wśród jasnozielonych kryształów zobaczyłem czarny punkcik (myślałem, że to jakiś paproch). Okazało się, że jest to ośmiościan koloru fioletowego. Po kilku godzinach na dno opadła ich spora ilość. Cierpliwości więc do soli chromu ! Jest to najbardziej upierdliwy pierwiastek, jakim operowałem i nawet chlorek glinu mu nie dorównuje Ps. gdyby nie jego fioletowy, wyjątkowy kolor, to bym go nie otrzymywał .

No widzisz przyjacielu, gdybyś zamiast formaliny zastosował metanol albo etanol i reakcję prowadził na ciepło, to chromian utleniłby alkohol do łatwo lotnego aldehydu, ten uleciałby w sina dal, a w naczyniu dostałbyś od razu bardzo czysty ałun [KCr(SO4)2, krystalizuje jako 12-hydrat] bez zbędnego babrania się w węglany, wodorotlenki i inne dziwne rzeczy. Przepisy preparatywne należy czytać do końca i ze zrozumieniem. Reduktor reduktorowi nie równy

W zasadzie odkryłem, to stosowałem wcześniej etanol, ale efekt też mizerny :/ A teraz...coś cudownego. W życiu nie pomyślałbym, że ośmiościan, to dipiramida tetragonalna. Myślałem bardziej, że ośmiobok płaski , tak jak przy kryształach siarczanu amonu.