Po elektrolizie NaOH na elektrodach miedzianych postanowiłem oczyścić elektrody z tlenku miedzi (II) (anoda) i rdzy miedzianej - tlenek miedzi (I) (katoda). Włożyłem je do zlewki z octem i po przereagowaniu odsączyłem roztwór octanu miedzi (II). Na dnie zlewki pozostał brunatny osad (przypuszczam, że był to tlenek miedzi (I)), który wysuszony nie utleniał się na powietrzu. Następnego dnia podjąłem decyzję, że doleje wody utlenionej. Zaczęło się pienić. Dolałem szybko octu z nadzieją, że Cu2O się utleni do CuO i otrzymam charakterystycznie niebieski octan miedzi (II), lecz wyszło coś innego, a mianowicie roztwór przybrał barwę koloru zielonego.
Nie orientuję się czy wgl istnieje taki związek jak octan miedzi (I) (niby jest sprzedawany taki roztwór, znaleziony na anglojęzycznych stronach) i wgl jak może wyglądać.

Może ktoś podpowie czym jest otrzymany roztwór? A może powinienem trochę dłużej zaczekać?

Sole miedzi(I) są trudno rozpuszczalne, bardzo podatne na utlenianie i nie mają większego znaczenia w chemii nieorganicznej, co najwyżej pewne sole miedzi(I) są katalizatorami niektórych reakcji organicznych.

Substancja, którą otrzymałeś wygląda właśnie jak octan miedzi(II). Sole miedzi(I) się otrzymuje w zupełnie inny sposób. Jeśli bardzo ci zależy na jednowartościowych związkach miedzi to możesz poszukać w sieci syntezy jodku miedzi(I).

Okej, dziękuję bardzo za odpowiedź i tą przydatną informację.
I przepraszam za pośpiech, bo czas zrobił swoje i to rzeczywiście octan miedzi (II).
Pozdrawiam.

Sole miedzi (I) są bezbarwne. Za zieloną barwę mogą chlorki z octu odpowiedzieć. Ilekroć otrzymywałem octan miedzi z octu powstawał pod koniec krystalizacji zielony osad - chlorek miedzi (silnie zanieczyszczony). Zacznij więc krystalizację zakwaszonego octem roztworu. Nie krystalizuj do sucha.

jak się kiedyś uparłem trzymać miedź w occie przez kilka miesięcy to powstało troszkę bezbarwnego osadu - octanu miedzi (i), który od razu po otwarciu naczynia z r-rem w ciągu kilku godzin przeszedł w miedź (II). Tlenku miedzi (I) nie idzie rozpuścić w kw. octowym bez dostępu tlenu.

Z tego co mówią wszystkie znaki na niebie - miedź należy do metali półszlachetnych, a jej potencjał SEM jest wyższy niż wodoru, co oznacza, że w tym occie mógłbyś 100 lat trzymać i bez substancji utleniających nic by nie reagowało.

ale dostęp tlenu rozpuszczonego w r-rze był, lecz minimalny

a gdyby w 80% octowcu jodek miedzi (I) rozpuscic z dodetkiem.metalicznej miedzi? powinien powstac HI ktory po ogrzaniu wyparuje a metaliczna miedz ochroni przed utlenianiem??

HI jest bardzo mocnym kwasem i octowy go nie wyprze z soli.

Oojjj. O tym nie pomyślałem :/

Proponuję coś skuteczniejszego: Otrzymanie octanu miedzi w stanie co najmniej czysty. 2: Sporządzenie roztworu w wodzie destylowanej. 3.rzepuszczanie przez roztwór wodoru in statu nascendi lub dodanie innego reduktora. Aby się za bardzo nikt nie zapędzał: Wodne roztwory hydrazyny za mocno redukują - z efektem miedzianego lustra (tak jak srebrzenie). Trzeba coś więc słabszego.

kwaśny siarczyn może? Tiosiarczan się nie nadaje, powstaje Cu2S, choć udało mi się wyizolować raz żółty przejściowy kompleks miedzi (I) z tiosiarczanem.

Kwas askorbinowy też raczej nie, bo do miedzi potrafi zredukować. Najpierw redukuje do tlenku miedzi (I), a potem do miedzi.