Mam pytanie - czy komuś udało się zsyntezować salicylan miedzi (II)? Mi teoretycznie tak ale produkt, który trzymam od kilku miesięcy ma dziwne własności - był zielony (czyli barwa zgodna z angielską wiki) ale zmnienił barwę częściowo na błękitny i teraz mam mieszaninę dwukolorową, która po trzymaniu kilka dni na świetle znowu "kameleonuje". Domyślam się że związek ten może występować w formie kompleksu. Otrzymałem go w reakcji kwasu salicylowego(cz.) z węglanem miedzi w roztworze alkoholowym na gorąco (i co ciekawe to cholerstwo było rozpuszczone wbrew danym z internetu.) Ogólnie izolowanie kompleksów i soli miedzi to moja pasja i rzadko natrafiam na problemy ale tym razem nawet nie jestem pewien co do produktu reakcji. Jakbyście byli ciekawi jak np. wyizolować w miarę duże kryształy benzoesanu miedzi, otrzymać aspirynian miedzi, cytrynianomiedzian sodu, szczawianomiedzian amonu to chętnie napiszę. Informacja za informację .

Być może jest to hydroliza pod wpływem wilgoci z powietrza? Być może tworzą się jakieś kompleksy rozpadające się pod wpływem światła? Mógłbyś dokładniej opisać zmiany kolorów, w szczególności czy mogą one być spowodowane światłem?

Jak dla mnie sprawa z solami miedzi jest jak z chlorkiem miedzi. Na wiki pisze, że powinien być zielono-niebieski, podczas gdy podczas syntezy z kwasem solnym powstaje wściekło zielono-trawiasty. Wszystko przez nadmiar kwasu, który tworzy dziwne kompleksy. No a skoro miedź jest metalem półszlachetnym, to rozumuję, że nietrwałe związki rozkładają się wobec powietrza (acetylenek, azydek, jodek miedzi(I)) i światła. Synteźnij go jeszcze raz, ale teraz dobrze przemyj etanolem, acetonem, wysusz dokładnie w temp. 25*C i trzymaj w eksykatorku po multiwitaminie w ciemnościach. Jak nie wytrzyma w ciemnościach i suchy, to znaczy, że związek ten ma jakieś "kompleksy"
Poza tym istnieje coś takiego jak aspirynian ? Jak coś to acetosalicylan, dalej:
nie cytrynianomiedzian sodu tylko cytrynian miedziowo-sodowy, nie szczawianomiedzian amonu (kwas szczawiowy ma 2 wolne -COOH , więc na dwie cząsteczki tego kwasu przypada po jednym atomie miedzi i dwóch kationach NH³⁺ więc wzór powinien wyglądać tak : NH₃-COO-Cu-COONH₃.
Jak duże kryształy benzoesanu miedzi ? ---> PW

Produkt reakcji niebieszczeje po długim czasie na słońcu. Po ogrzaniu odsublimowuje kwas salicylowy i pozostaje oliwkowozielony związek taki jak na zdj. z wiki. Co do kompleksów to wiem co piszę bo w cytrynianomiedzianie i szczawianomiedzianie miedź jest w anionach, to nie są sole podwójne jak np sól mohra. Info na temat szczawianomiedzianu można znaleźć po polsku i lepiej po angielsku w internecie (prace z uniwerków - ćwiczenia)

Co do soli miedziowej kwasu acetylosalicylowego( tak też to można nazwać) to nawet w angielskim jest to copper(II) aspirinate. Co do benzoesanu to sądzę że igły o długości czasem ponad 1 cm to dość duże okazy jak na związek który w niczym się nie rozpuszcza.

Dodaję zdjęcia dla niedowiarków.

2

3

iwox! jak ty je wszystkie otrzymałeś??
podasz jakiś przepis???

Moge podać. Co do cytrynianomiedzianu to wzór prostuję Na2[CuC6H4O7]. Związek ten nie daje osadu np z NaOH co upewnia mnie że miedź jest w anionie. W "cytrynianie miedzi" , którego wzór Cu2C6H4O7 podaje poradnik fizykochemiczny tak na prawdę mamy ten sam anion co w poprzednim zw. tyle że zamiast 2Na+ jest Cu2+ i on daje reakcje na Cu2+ w przeciwieństwie do poprzedniego, jest to zatem cytrynianomiedzian miedzi (II). Cytrynianomiedzian sodu otrzymuje się w reakcji dość stężonego r-ru CuSO4 z roztworem cytrynianu trisodowego. Najpierw zmienia się barwa na zielony i trzeba zostawić na kilka dni. Zaczyna powstawać charakterystyczna skorupa na zlewce koloru zielonego o drobnokrystalicznej budowie. Po kilku dniach można zeskrobać bo więcej nie wykrystalizuje.

Co do szczawianomiedzianu - najpierw strącamy szczawian miedzi CuC2O4 kwasem szczawiowym z r-ru CuSO4, potem odsączamy i osad ogrzewamy delikatnie z roztworem szczawianu amonu(nadmiar musi być bo reakcja zachodzi też w drugą stronę). Reakcja: CuC2O4 + (NH4)2C2O4 = (NH4)2[Cu(C2O4)2]. Produkt wykrystalizuje sam lub po ochłodzeniu(mniejsze kryszt. igiełki) i jest bardzo trwały nawet na powietrzu. Jak zagotujemy niechcący to szlag go trafi i nie radzę odparowywać wody żeby szybciej krystalizowało. Wydajność mała bo ma podobną rozpuszczalność jak szczawian amonu użyty w nadmiarze.

Benzoesan miedzi - mało wydajnie. R-r alkoholowo-wodny octanu miedzi na gorąco mieszamy z gorącym r-rem alkoholowo wodnym kwasu benzoesowego i czekamy kilka dni. Żadnej nie daję gwarancji na duże igły, ale zwykle są większe niż przy zwykłej strąceniówce z benzoesanem sodu. Z ilością kwasu raczej nie szaleć, kilka gram, za to octanu miedzi więcej(siarczan się nie nada bo nie rozpuszcza się w alko)

Problem leży w preparatyce i własnościach kompleksotwórczych kwasu salicylowego. Na zimno powstaje błękitny dwuwodny disalicylan miedzi (II). Na gorąco (i/lub) podczas wietrzenia w/w związku tworzy się disalicylan miedzi (II) barwy trawiastozielonej do zgniłozielonej (oliwkowej). Oba związki maja inną budowę sfery koordynacyjnej wokół jonu Cu²⁺ stąd ich inna barwa. Miałem gdzieś na ten temat literaturę ale mi wcięło :/

Dzięki mistrzu. O to właśnie mi chodziło!

a co do kompleksu cytrynianu i miedzi to nie powinien nazywac sie "miedziocytrynian sodu"???

@chemik23
Podajesz na początku nazwy ligandów w porządku alfabetycznym dopiero atom centralny i ewentualnie jony tworzące zewnętrzną strefę koordynacji.

dzieki

Czyli Cytrynianomiedzian sodu jest kompleksem o takim wzorze! . Więc nazewnictwo tak jak w przypadku żelazocyjanku potasu ?

IWOX ! Dysprozie jeden ! Przez ciebie załapałem twojego bakcyla kompleksowego . Zacząłem od szczawianu miedzi, by potem przejść w szczawianomiedzian sodowy. Niestety o ile szczawianomiedzian jest piekno granatowy(węglan miedzi roztworzony w szczawiowym), to po dodaniu szczawianu sodu wytrąciła się zielono-niebieska sól. Odkrycie dwa : Jeśli do aspirynki dodamy alkoholowego roztworu NaOH, a następnie kilka kropli roztworu miedzianu wydziela się niebieskawy osad. Jeśli dodamy do niego wody utlenionej 3% to przybierze barwę wściekle-granatową (jak błękit pruski).

To fajnie, niestety ale z aspirynianem może nie wyjść jak stosujesz NaOH bo kwas acetylosalicylowy może hydrolizować z dużym prawdopodobieństwem w silnych zasadach. Po angielsku polecają metodę z węglanem miedzi i roztworem alkoholowym aspiryny. To co otrzymałeś ja też kiedyś miałem i aspirynianu wyizolować z tego nie idzie. Polecam wyizolować "Cytrynian miedzi" czyli cytrynianomiedzian miedzi (II) - po prostu do Max 10% kwasu cytrynowego w wodzie wrzucać węglan miedzi (koniecznie węglan) aż przestanie burzyć (odczyn obojętny). Reakcja koniecznie na gorąco( niemal wrzątek) i zostawić na kilka godzin (do nast. dnia). Powinien wydzielić się grubokrystaliczny obfity osad gotowy do odsączenia o składzie 2Cu2C6H4O7*5H2O. Jak użyje się mocno stęż. kwasu cytrynowego to powstaje kleista niebieska masa nie do wyczyszczenia.

Ogólnie to co do szczawianomiedzianu SODU to nie próbowałem, bo szczawian amonu wydawał mi się lepszy do doświadczenia bo lepiej się rozpuszcza.

Wytłumacz mi jedno. Jak robiłem szczawian miedzi (węglan+szczawiowy) to był intensywnie niebieski roztwór. zrobiłem z tym samym węglanem i szczawiowym, ale w mniszej ilości wody i po chwili strącił się niebieski osad. z cieczy nic nie zostało -wszystko zgęstniało. Teraz mu się przypomniało, że jest nierozpuszczalny ? jutro wywiązuję amoniak, przedmucham osad amoniakiem i powinno się polepszyć mu.

Szczawian rób strąceniowo, wtedy otrzymasz napewno szczawian miedzi. Z węglanem to nie robiłem bo i węglan i szczawian są nierozpuszczalne, produkt może być mieszaniną. Poza tym mogłyby powstać jakieś zw. kompleksowe wtedy kiedy jeszcze ich nie chcemy. Polecam też błękitny osad szczawianu miedzi rozpuścić w amoniaku. Powdtaje szczawian tetraaminamiedzi, w postaci igiełek o barwie niebieskiej(jaśniejsze od siarczanu), średnio rozpuszczalne więc się wytrącą z r-ru jeżeli amoniak będzie miał>5%

robiłem już kompleks siarczanowy - amoniakat siarczanu miedzi.

Amoniakat szczawianu nie da duzych kryształów ale jest trwalszy

Cytrynianomiedzian miedzi (II)

Jak ktoś chce przepisy na jakieś zw. miedzi to pisać! Mogę je opracowywać sam, ze swoich przepisów, a te skomplikowane na kole naukowym (laboratorium w moim technikum jest nieźle wyposażone w odczynniki)