Witam kolegów.

Pytanie jak tytule - jaka będzie reakcja żelazocyjanku potasu z wodorotlenkiem sodu. Pytam, bo internety podają różne wersje. Czy możliwe, żeby strącił się osad Fe(OH)3 i wydzieliły NaCN i KCN? Znalazłem przepis na elektrolit (bezcyjankowy) do miedziowania stali, w skład którego wchodzą wymienione substancje między innymi (oprócz CuSO4 i kompleksatora). Nie chciałbym sobie naprodukować trucizny szczerze mówiąc...

Jest metoda otrzymywania cyjanku z żelazocyjanku i węglanu potasu, ale robi się to stapiając oba związki z dodatkiem węgla drzewnego. O otrzymywaniu KCN przez działanie KOH na K4[Fe(CN)6] nigdy nie słyszałem (co nie znaczy że nie może tak to iść, przynajmniej w pewnym stopniu). Kiedyś otrzymywano KCN prażąc K4[Fe(CN)6].
Mógłbyś podać skład tego elektrolitu do miedziowania? Działa z prądem czy bezprądowo?

Odpowiedź : reakcja będzie żadna, jon OH(-) nie zniszczy trwałego [Fe(CN)6](4-).
Wielu ludzi ściemnia, że potrzebuje "roztworu do miedziowania", a w rzeczywistości szuka sposobu na otrucie wrednej sąsiadki lub jej śmierdzących kotów i kombinuje jak tu zrobić cyjanek.
Po co się pytać o takie coś, skoro można eksperymentalnie na skalę probówkową sprawdzić co powstaje lub nie.
Apropos prawdziwego miedziowania : poszukać se w internetach roztworu opartego na pirofosforanach.
To daje dobre powłoki na stali, nie takie g......, co można je zetrzeć palcem, a właściwie łuszczy się samo.

Dla niedowiarków, jest to przepis z radzieckiego podręcznika "Galwanotechnika, sprawocznik". F. F. Ażogin

Mogę podrzucić w formacie DJVU jak ktoś chce - są tam takie myki opisane, że naprawdę warto, jeżeli ktoś się interesuje galwanotechniką.

Zatem:

Siarczan miedzi - 13 - 17 g/l (ja dałem 30g kierując się innym opracowaniem)
Żelazocyjanek potasu - 10 - 15 g/l
Trójsodu fosforan - 80 - 100 g/l
Wodorotlenek potasu (ja dałem sodu i jest git) - 150 - 200 g/l
Gliceryna 40 - 50 ml/l

Kolejność taka - robi się roztwór siarczanu miedzi, dodaje gliceryny, następnie dodaje fosforanu sodu - strąca się osad fosforanu miedzi, dodaje sie NaOH a wtedy osad rozpuszcza się i powstaje kompleks miedzi z gliceryną. Na koniec żelazocyjanek potasu.

Już sobie zrobiłem ten elektrolit uprzednio robiąc próbę z żelazocyjankiem + NaOH - tak przypuszczałem, że nic nie będzie, ale jedno internetowe źródło zasiało mi wątpliwości. Co do cyjanku - to skąd inąd wiem, jak go sobie naprodukować, gdybym chciał, ale po co mi to? Elektrolitu potrzebowałem 50 litrów, więc zutylizowanie takiej ilości KCN i NaCN to już byłby problem i ryzyko zabaw z tym też niemałe.

Od razu mówię po co taki elektrolit - żeby nie występował efekt "zanurzeniowego" wytrącania się miedzi na powierzchniach stalowych (bezprądowego znaczy się) - bo taka warstwa ma do dupy przyczepność. Tak się dzieje przy elektrolicie kwaśnym. W przemyśle galwanizuje się wstępnie w elektrolicie cyjankowym a potem w kwaśnym lub pokrywa podpowłoką z niklu. Niestety mnie, na moich detalach nikiel wychodził średnio poza tym anody są koszmarnie drogie.

Wcześniej z bardzo dobrym skutkiem próbowałem elektrolitu na bazie etylenodiaminy, ale substraty są drogie - potrzebna była mi większa ilość a ten, jak w przepisie powyżej wychodzi prawie za darmochę. Ten tutaj wygląda na to, że działa elegancko. Wytrącania się miedzi nie ma nawet na aluminium (zrobiłem tylko próbę zwilżając aluminium tym roztworem).

Pirofosforany są drogie i nietrwałe w roztworach wodnych.

Panowie, wybaczcie, ale nigdzie nie widzę opcji edycji posta, dlatego jeden pod drugim.

Skoro już piszę - to napiszę, bo chwilę mi zajął research w kwestii stabilnych i dobrych elektrolitów do miedziowania stali i nie tylko.

Inne źródło zaleca dodanie 0,5g/l benzotriazolu w roli dodatku rozjaśniającego/wybłyszczającego do takiego elektrolitu jak powyżej.

Moderatora bym prosił o scalenie postów, jeżeli jest taka opcja...

Wspomniany elektrolit oczywiście działa tylko "prądowo". Gęstość prądu do 2A/dcm2. Jak się już przedmiot równo pokryje miedzią, to można wyciągnąć i włożyć do standardowego elektrolitu kwaśnego H2SO4 + CuSO4.

O, jak to miło posłuchać praktyka a nie jakiś ekspertów-inżektorów od rozpuszczania piasku w końskich szczynach.
Książeczkę Ф.Ф. Ажогин i reszty już znalazłem, dzięki. Prawdopodobnie dostępna niebawem na archive.org (PDF z ruskim OCRem). Chiński pirofosforan nie jest jakoś strasznie drogi, ale faktycznie kąpiel j/w to taniocha. Natomiast to, że miedź się nie wydziela bezprądowo na stalowych powierzchniach, generalnie nic nie znaczy. Są chyba setki a może nawet tysiące przepisów kąpieli ze skompleksowanym Cu(II). Ale skoro przepis j/w spełnia oczekiwania, to świetnie.
Warte spróbowania, szkoda tylko że nie są podane uwodnienia zastosowanych soli dla pełnej jasności (a może są podane jako bezwodne ?). Może gdzieś jest to wyjaśnione, nie wgłębiałem się w treść.

(dla zainteresowanych oryginalna strona z książki z tym przepisem i nie tylko)

Oryginalna publikacja to chyba "Советы заводскому технологу" Попилов Л.Я. , kąpiele nr 16 i 30 w ostatnim rozdziale.
Ruskie zeskanowały, moja przerobiła na PDF z OCR, w załączniku.

Jeżeli ktoś inny poza NC przetestował wzmiankowaną kąpiel do miedziowania lub zamierza to zrobić, to proszę podzielić się efektami. Niestety, obecnie nie mam czasu, ale jest to w planach z uwagi na prostotę składu i brak jakiś specjalnych wymagań temperaturowych. Na 99%, ilości substancji podane w przepisie odpowiadają handlowym solom uwodnionym.

Hejo!

Fajnie, że moje znalezisko komuś się przydało.

Nie zaglądałem tu długo, bo czasu nie ma.

Co do uwodnienia soli - przyjąłem, że chodzi o sole uwodnione, takie jak w handlu. Coś mi tam jednak pływa na dnie beczki - jakiś osad - przypuszczam, że jakiś fosforan, ale nie ma czasu nawet wyłowić i sprawdzić co to.

Co do wydzielania się zanurzeniowego miedzi - masz rację, że brak tego, jeszcze nic nie przesądza, ale w drugą stronę - jeżeli miedź się wydziela bezprądowo na stali, to prawie na pewno będzie kicha.

Wrzucę może kiedyś próbkę tego, co mi na tym roztworze wychodzi - ale znowu, brak czasu...

Jeżeli zaś chodzi o miedziowanie amelinium, to dość dobrze sprawdza mi się elektrolit na bazie etylenodiaminy - jest parę stron wcześniej w wymienionej książce. Oczywiście amelinium należy "aktywować" w kąpieli cynkanowej. Sklad, podaję z czapy: 20g tlenku cynku, 120g wodorotlenku sodu, 20g winianu sodu-potasu, 2g chlorku żelaza III, do 1g chlorku cyny. Nadmiar NaOH może spowodować, że Fe nie będzie chciało się skompleksować - trzeba zwiększyć stężenie winianu/zmniejszyć NaOH. Taka "zupka" powinna sobie postać aż tlenek cynku się rozpuści - przy czym zawsze zostanie jakiś osad.

Kąpiel się obsługuje tak, że idealnie wyczyszczony i wytrawiony w HNO3 metal zanurzasz w roztworze na jakieś 45 sekund (w temperaturze pokojowej) - wydziela się na nim warstwa cynku z domieszką żelaza i cyny. Tę warstwę usuwasz trawiąc w HNO3, płuczesz, po czym jeszcze raz "cynkanujesz" - tylko już krótko - trzeba wyczuć czas, żeby warstwa cynkunie zrobiła się porowata, ale nie może być też za cienka. Pi razy drzwi 20 sekund. Każda kolejna iteracja daje lepszą przyczepność, oczywiście bez fanatyzmu - dwa, trzy razy starczy.

Na to lecisz z miedzią i muszę powiedzieć, że mimo, że miedź trochę się wydziela zanurzeniowo na takim podłożu (ze wspomnianego elektrolitu na etylenodiaminie), to przyczepność jest bardzo dobra - pod piaskowaniem miedź się zeszlifowuje zamiast zrywać w postaci płatków.

Jak to nie tajemnica, to zapodaj proszę linka do taniego zaopatrzenia z Chin - i pytanie - czy biały proszek w przesyłce nie budzi zdziwienia na cle? Bo już kiedyś miałem przygody...

Jeszcze taki artykulik

Widziałem już ten hinduski papier. Śmiać mi się chciało jak go przeglądałem, bo w porównaniu z praktycznym przepisem ruskiego czeławieka z przed kilkudziesięciu lat to jak odkrywanie na nowo koła i chwalenie się tym.
Osad w kąpieli ? Fosforan Na - bardzo prawdopodobne, nie bez powodu w przepisie jest KOH a nie NaOH. Iloczyn rozpuszczalności robi swoje, czyli osad. Co do Chin - polecam przeglądnięcie portalu Alibaba. Z góry mówię, że zamawianie czegokolwiek poniżej np. 20 kg nie ma większego sensu, z uwagi na koszty transportu rzędu np. 200 dolców. Taki pirofosforan może być tani, np 1 $ / kg ale co z tego, skoro przesyłka to duży koszt.
Czy sprawdzają ? Zależy, to loteria. Zazwyczaj chińczyk wysyła wszystko jako np. arbutin, niezależnie od zawartości i nie chcą, aby firma przewozowa wiedziała że to jakieś inne chemikalia. Każdy orze jak może
Mnie kiedyś wzięli próbkę, tak ze 100g (niezła próbka, co nie ?) i po miesiącu, kiedy już miałem paczkę i zapomniałem o wszystkim, przyjechał kurier i w kartonowej kopercie, w woreczku ta próbka prawie w całości do mnie wróciła. Ot, takie polskie absurdy....

Powiem Ci, że miałem identyczne wnioski, jak czytałem tego pdfa - no cóż - już mówiłem, ruskie to wielki naród. Przynajmniej, jak chodzi o nauki techniczne. Mamę kolegi za doskonałe wyniki w nauce (chemik) wysłali na studia do Moskwy - wtedy, to coś znaczyło. A tę książeczkę "Galwanotechnika" - mam w papierze i trzymam na półce jak klejnoty rodowe...

Tak czy tak jest tam pi razy drzwi opisane jak taki elektrolit działa - no i tam znalazłem info o benzotriazolu w roli rozjaśniacza. Działać nawet działa - co prawda błyszcząca powłoka nie wychodzi i trzeba polerki, ale lepsza niż bez.

No właśnie ja kiedyś głupio kupiłem biały proszek na alibabie a później jeszcze głupiej - jak mnie pytali co tam jest w paczce na odprawie celnej, to powiedziałem uczciwie, że biały proszek Kwas dimerkaptobursztynowy kupowałem - poszła oczywiście próbka na chromatograf ale i tak dziady nie chciały mi tego puścić - dopiero po dłuższym użeraniu się. Tak czy tak - dzięki za info.

Pobawiłem się więcej z elektrolitem glicerynowym i mam na ten moment kilka spostrzeżeń:

1. Przyczepność powłoki jest doskonała. W jednym przypadku musiałem usunać miedź, była już na podwarstwę nakładana miedź w elektrolicie kwaśnym. Przy piaskowaniu/szczotkowaniu schodziła ta druga warstwa, natomiast podkład nałożony we wspomnianym elektrolicie trzymał się dobrze - najwyżej się scierał, ale nie odrywał

2. Wgłębność kąpieli jest imponująca - z jednej strony do złożonych detali to super, ale jest jedno "ale"...

3. Wydzielają się niestety fosforany (miedzi zapewne) więc konieczne jest intensywne mieszane, bo tam gdzie się zbiorą, to już wychodzi kaszana - dziury w powłoce. Podobnie wydziela się wodór, nawet przy małych gęstościach prądu... Zapewne jest w tym moja wina, że użyłem NaOH zamiast KOH. Zrobię jeszcze kiedyś próbę z wodorotlenkiem potasu.

4. Z gęstościami prądu nie ma co szaleć. 0,5A/dm2 w zupełności wystarcza. Pół godziny-czterdzieści minut przy takim prądzie daje wystarczająco szczelną powłokę do dalszego nakładania miedzi w elektrolicie kwaśnym.

5. Co do mieszania - pracuję nad mieszadłem mechanicznym, bo sprężonym powietrzem to niestety tak średnio...

6. Przy dobrym mieszaniu powłoka wychodzi gładka, lekko błyszcząca - przy za długim czasie galwanizacji i/lub za dużym prądzie pojawiają się na powierzchni defekty w postaci ziaren miedzi, szczególni e tam, gdzie bliżej do anody.

To tyle jak na razie.