Witajcie,

Mam pewien pomysł do mojej pracy magisterskiej ale potrzebuję pomocy chemików. Otóż potrzebuję strącić jakąś substancję, najpierw myślałem o tej:

viewtopic.php?f=56&t=22719

I przy niej na pewno też pozostanę ale proszę o dokładny przepis na strącenie jej krok po kroku.

Jednakże proszę też o inne propozycje substancji które można strącić w postaci drobnych kryształów w miarę prosty sposób w laboratorium na uczelni. Dodam że odczynniki powinny być możliwie tanie.

Substancja powinna być nietoksyczna, drobnokrystaliczna, możliwie duża twardość (ważne), nierozpuszczalna w związkach organicznych (a szczególnie nie reagować z izocyjanianami, konkretnie TDI.)

Jest ktoś w stanie coś poradzić?
Pozdrawiam,
Marcin

Na pewno powinny być to rozcieńczone roztwory, należy strącać go powoli, dodając odczynnika strącającego powoli i ciągle mieszając.

Ja bym zrobił tak:
Przygotował dwa 5% roztwory metakrzemianu sodu i chlorku baru w ilościach wynikających z równania reakcji z niewielkim nadmiarem BaCl2. Powoli dodawał bym roztwór BaCl2 do roztworu metakrzemianu sodu ciągle mieszając. Potem na sączek i przemywać do zaniku reakcji na Cl-.

Napisałeś, że substancja powinna być nietoksyczna, a chcesz strącić krzemian baru, który jak wszystkie związki baru jest toksyczny.

Pozdrawiam

Czyli tzw szkło wodne o ile się nie mylę.



No właśnie w temacie który przytoczyłem w linku na temat toksyczności tego związku nie pisał nic. Jest tylko notka:
Toksyczność: brak danych

Więc o jego toksyczności akurat nie wiedziałem
W takim razie BaSiO3 odpada.

Proszę o jakieś inne podpowiedzi odnośnie tego co mógłbym łatwo strącić i mieściłoby się w moich kryteriach.

@Piczu: Nie wszystkie związki baru są toksyczne; siarczanu baru możesz zjeść kilo i będziesz miał co najwyżej białą k..., przecież to jest środek kontrastujący do Roentgena. Podobnie z krzemianem chromianem, tytanianem czy nawet arsenianem baru.
@Marcinbl: Krzemiany to dobry wybór, większość z nich jest trudno rozpuszczalna w wodzie i zw. organicznych, łatwa i tania w otrzymywaniu. Nie wiem co zamierzasz z nimi robić, że nie mogą reagować akurat z izocyjanianami, ale podejrzewam że trzeba czymś opruszać formy żeby się gąbki nie przyklejały, a do tego są najlepsze węglany, bo usuniesz je wielokrotnie łatwiej od krzemianów.

W przypadku siarczanu baru się zgodzę, ale czy przy spożyciu krzemianu baru nie będzie zachodziła w żołądku reakcja BaSiO3 + 2HCl ----> BaCl2 + H2SiO3 ? A chlorek baru jest już toksyczny. No chyba że w tym przypadku nie będzie ryzyka połknięcia.

Jeśli martwisz się barem, można równie dobrze zrobić analogiczny związek wapnia Nietoksyczny, twardy, nierozpuszczalny praktycznie, niepalny, ekstremalnie odporny termicznie (1500*C). Całkiem dobry jako wypełniacz do poliuretanów Uwodniony wchodzi w skład cementu portlandzkiego, gdzie odpowiada za wytrzymałość mechaniczną.

O, info nawet na wiki: http://en.wikipedia.org/wiki/Calcium_silicate

No i super sprawa;) dziękuję;) Dokładnie ma to być wypełniacz do poliuretanów;) Ale nie do pianek ani gąbek tylko do litych tworzyw poliuretanowych. Zagrożenia bezpośrednim zużyciem nie ma, ale materiał będzie pracował w miejscach gdzie są ludzie, a w trakcie pracy będzie się zużywał -> może następować pylenie a tym samym wdychanie czy połykanie drobinek.


Teraz tylko proszę państwa chemików o dokładny przepis jak to zrobić w laboratorium.
Dziękuję serdecznie za podpowiedź;)

Pozdrawiam wszystkich uczestników dyskusji;)

Można się bawić w klasyczne strącanie z roztworu Na2SiO3 (szkło wodne) + CaCl2 (dowolna rozpuszczalna sól wapnia) i strąci się nierozpuszczalny proszek krzemianu wapnia. Można oczywiście sprawę potraktować bardziej technologicznie:

KLIK

W sekcji V. Technology and engineering masz dokładny opis kolejnych operacji, co ma na celu przede wszystkim uzyskanie produktu o dobrej czystości. Nie trzeba, ale warto

warto zbadać też w dużym stopniu analogiczne poliwanadany ;]