Tlenek bizmutu III reaguje z tlenem z powietrza tworząc tlenek bizmutu V, który od razu po ochłodzeniu przechodzi znów w tlenek bizmutu III (powstaje taka żółta chmura).

Witam! Przygotowując doświadczenia na pokazy, postanowiłem przygotować piroforyczne żelazo. Najpierw odszukałem wśród odczynników zielonkawy siarczan żelaza (II) i rozpuściłem w wodzie. Wkrótce po rozpuszczeniu roztwór zaczął przybierać rdzawą barwę. Po rozpuszczeniu kryształków dodałem odrobinę kwasu siarkowego oraz perhydrolu. Niestety okazało się, że to co było w butelce z szlifem podpisanej jako "H2O2 30% r-r" to nie był perhydrol, a najprawdopodobniej zwykła woda - tak to jest, jak się korzysta ze szkolnych odczynników, ale własne laboratorium mam na drugim końcu Polski, więc wybór niewielki. Tak czy owak - roztwór z rdzawo-żółtego odbarwił się.

Ponieważ siarczanu (II) miałem trochę mało, dodałem do roztworu jeszcze trochę siarczanu żelaza (III). Zadałem gorącym roztworem węglanu sodu. Roztwór natychmiast przybrał barwę czarno-szarą barwę, bulgocząc w miarę dodawania węglanu. Szybko zorientowałem się, że węglan żelaza, który chciałem otrzymać jako produkt pośredni w drodze do cytrynianu tak nie wygląda. Oczywiście po barwie szybko skojarzyłem tlenek żelaza (II), który był dowodem na to, że utlenienie siarczanu żelaza (II) do (III) się nie powiodło. No ale nic - nie zniechęcam się. Skoro mam chociaż tlenek, to mogę go rozpuścić w kwasie cytrynowym. Tak właśnie zrobiłem i po niezbyt dokładnym przesączeniu roztworzyłem osad w letnim roztworze kwasu cytrynowego. Roztwór przybrał teraz barwę żółto-zielonkawą.

Część wody odparowałem w tygielku nad palnikiem i zostawiłem do jutra, nie chcąc dalej ryzykować popsucia "dzieła" i zasięgnąć języka na forum. Roztwór po zatężeniu zrobił się dość mętny, barwy raczej nie zmienił - no może trochę zciemniał.

Więcej siarczanu żelaza nie mam. Jeżeli to, co robiłem wczoraj do niczego się już nie nada, to czy mogę zsyntezować cytrynian z czystego tlenku przez rozpuszczenie w kwasie?

Pilnie proszę o pomoc, bo czas bardzo nagli, pokazy już jutro, a ja wciąż nie gotowy.

Szkoda, że nie miałeś do dyspozycji kwasu szczawiowego/szczawianu sodu, można by było wówczas strącać szczawian żelaza bezpośrednio z siarczanu.

Kieeedyś za czasów gimbazjum próbowałem roztworzyć kawałki zardzewiałego żelaza w roztworze kwasu cytrynowego na gorąco. O ile pamiętam, mimo grzania szło dość opornie, może przy roztwarzaniu proszku o rozwiniętej powierzchni pójdzie to szybciej. Trudno powiedzieć, na ile całość się udała - powstała brunatna maź, ale czy kolor od roztworzonego żelaza, czy z rozkładu kwasu cytrynowego - licho wie. "Eksperyment" pozostawiony w suchej piwnicy po kilku miesiącach wykrystalizował w coś takiego (trochę słaba jakość zdjęcia): http://alalit.deviantart.com/art/Painted-by-Nature-itself-413588058

I jak, wyszło coś? Czy porzuciłeś temat?

Zrezygnowałem z tego doświadczenia na pokazy. Częściowo odparowaną ciecz przelałem do słoiczka i w wolnej chwili popracuje nad tym w prywatnym labie.