Witam wszystkich. Dlaczego niepolarne cząsteczki, jak np. AlCl3, AlBr3, MgCl2, SO3, BCl3 (według licznych źródeł o niepolarności tych związków decyduje ich geometria przestrzenna, która sprawia, że momenty dipolowe wiązań znoszą się wzajemnie i wypadkowy moment dipolowy jest równy zeru) rozpuszczają się w wodzie? W końcu, zgodnie z zasadą "podobne rozpuszcza się w podobnym" nie powinny się w niej rozpuszczać. Czy można je zatem nazwać cząsteczkami polarnymi, mimo momentu dipolowego równego zeru? Jak to właściwie jest?
Proszę o możliwie jasną odpowiedź. Z góry dziękuję.

Owszem cząsteczki te są obojętne, ale to są wciąż trzy dipole, których nigdy nie można traktować jak cząstkę o jednorodnym rozkładzie ładunku! Np w cząsteczce AlCl3 owszem momenty dipolowe się nawzajem znoszą, ale atomy chloru o glinu z chęcią przyciągną do siebie cząsteczkę wody, która spowoduje dysocjację AlCl3. Analogicznie dzieje się z innymi substancjami.

Trzeba pamiętać, że kompensowanie się momentów dipolowych to nie to samo co brak wiązań spolaryzowanych. Fakt, że momenty dipolowe się kompensują zazwyczaj oznacza, że powstaje moment multipolowy. Definicja polarności mówi tak:
"W chemii polarnością nazywamy separację ładunku powodującą, że cząsteczka lub grupa funkcyjna ma elektryczny moment dipolowy lub multipolowy."

Czyli notabene powinniśmy ostatecznie określić te cząsteczki jako polarne a nie niepolarne, tak?

Mają one znaczny elektryczny moment multipolowy, zatem są cząstkami polarnymi.

Dziękuję bardzo za pomoc. Pozdrawiam!