Witam serdecznie.
Piszę do Was z takimi dwoma małymi, a zarazem wielkimi pytaniami... A to dlatego, że niestety orłem z chemii nie jestem. Problem tyczy żywicy naturalnej, takiej dostępnej w lesie, zebranej prosto z drzewa. Jest ona miękka i da się formować - chciałbym, aby była twarda i dało się ją pokruszyć do postaci proszku... Czy możecie podpowiedzieć, jak taką miękką, zebraną prosto z drzewa żywicę, domowymi sposobami w miarę szybko (bądź nie) doprowadzić do stanu hmmm... twardego/stałego, umożliwiającego wspomniane pokruszenie?

Drugie pytanie, i już ostatnie - czy istnieje możliwość zmieszania żywicy z parafiną (taką ze świeczki, rozpuszczoną w wysokiej temperaturze)?? Chodzi mi oczywiście o stan płynny, tak aby była możliwość nasączenia bawełnianej szmatki potencjalnym roztworem żywicy+parafina.

Z góry bardzo dziękuję za odpowiedzi.
Pozdrawiam!
Tomek

Żywica (np. sosnowa) składa się głównie z terpenów i ich pochodnych, o cząsteczkach większych i mniejszych. Za miękkość i lepność (tzw. tack) odpowiada frakcja małocząsteczkowa. Usuwa się ją przez destylację żywicy z parą wodną uzyskując terpentynę. Stała, szklista pozostałość po destylacji to kalafonia i daje się jak najbardziej utrzeć na proszek. Do dostania w sklepach z artykułami elektrycznymi, budowlanymi, muzycznymi i bodaj plastycznymi też.

W długołańcuchowych węglowodorach parafinowych żywica teoretycznie może się rozpuszczać, rozpuszcza ją benzyna i toluen, także to dość prawdopodobne. Po prostu sprawdź (ostrożnie podczas rozpuszczania na gorąco, duże ryzyko zapłonu). Ew. użyj oleju parafinowego (do dostania w aptece).

A po cóż Ci szmatka nasycona akurat taką mieszaniną?

Dziękuję za wyjaśnienie
Będę kombinował, być może jeszcze dziś. Parafinę posiadam (pokruszona świeczka) i żywicy pod dostatkiem, także... tylko działać
Co do Twojego pytania - potrzeba mi dobrej rozpałki na kilkutygodniowe wyprawy i ekspedycje górskie, którą będę mógł łatwo i szybko przygotować w razie potrzeby, głównie w terenie, z dala od cywilizacji, a takie świeczki często po wyprawach zostają nietknięte w plecakach - a przecież można je wykorzystać