<center>KRZEMIONKA
Tlenek krzemu (IV)
SiO2



</center>
- Postać: ciało stałe
- Kolor: bezbarwny
- Zapach: bezwonny
- Gęstość: 2,32 g/cm3 w 20°C
- Rozpuszczalność w wodzie: nierozpuszczalny
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: brak danych
- Temperatura topnienia: 1713°C
- Temperatura wrzenia: 2230°C
- Temperatura rozkładu: brak danych
- Palność: niepalny
Toksyczność: Gdy występuje ciągłe pylenie może nastąpić uszkodzenie dróg oddechowych
- Higroskopijność: niehigroskopijny
- Przechowywanie: w suchym pomieszczeniu
Własne spostrzeżenia: Krzemionka tworzy rozbudowane struktury przestrzenne, w których prawie każdy atom krzemu jest połączony z czterema atomami tlenu, a prawie każdy atom tlenu łączy się z dwoma atomami krzemu. W strukturze krzemionki mogą jednak występować atomy wodoru, atomy metali alkalicznych i grupy hydroksylowe. Czysta krzemionka posiada kilka odmian krystalicznych. Występuje w przyrodzie w dużych ilościach jako piasek (na zdjęciu trzecim). W zależności od postaci, w jakiej występuje i zabarwienia tlenek krzemu tworzy różne minerały. Jego kryształy mogą być zabarwione na kolor fioletowy, są to ametysty lub żółty; cytryny. Jeżeli występuje w postaci krystalicznej, jest nazywany kwarcem. Krzemionka jest bardzo rozpowszechnionym związkiem w skorupie ziemskiej. Stanowi ok. 50% jej masy. SiO2 stopiony, a następnie chłodzony zastyga w sztywną bezpostaciową masę tworząc szkło kwarcowe. Tlenek krzemu jest odporny chemicznie. Reaguje tylko z gorącymi, stężonymi roztworami NaOH i KOH, stopionymi Na2CO3 i K2CO3 oraz z fluorowodorem i kwasem fluorowodorowym. Z NaOH, KOH, Na2CO3 i K2CO3 tworzy odpowiednie krzemiany, których roztwory nazywane są szkłem wodnym. Można z niego otrzymać krzem prażąc go z magnezem i tlenkiem magnezu w wysokiej temperaturze. W domowym laboratorium możemy używać piasku. Jednakże musimy go przesiać, przepłukać, a najlepiej wygotować w wodzie i wyprażyć w celu pozbycia się zanieczyszczeń (na pierwszym zdjęciu taki właśnie piasek).