<center>Siarczan miedziowy
Siarczan (VI) miedzi (II)
CuSO₄



Na zdjęciu: CuSO₄*5H₂O

Na zdjęciu: CuSO₄ (bezwodny)

</center>

- Postać: Pięciowodny: Ciało stałe [kryształy];
Bezwodny: Ciało stałe [proszek]
- Kolor: Pięciowodny: Niebieski;
Bezwodny: Szaro-biały
- Zapach: Brak
- Gęstość: 2,284 g/cm3 w 20°C
- Rozpuszczalność w wodzie: 317g/l (20°C)
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach:
- Temperatura topnienia: 110°C (pozostaje CuSO₄*H₂O); 150°C (całkowite odwodnienie)
- Temperatura wrzenia: Nie dotyczy
- Temperatura rozkładu: 650°C
- Palność: Niepalny
- Toksyczność: LD50(szczur)-300mg/kg LDLo(doustnie człowiek)-50mg/kg
- Higroskopijność: Hydrat: Nie jest higroskopijny;
Bezwodny: Wysoce higroskopijny, służy do osuszania powietrza np. w wagach analitycznych, gdyż pod wpływem wody zmienia barwę na niebieską.
- Przechowywanie: Suche pomieszczenie w temperaturze pokojowej

Własne spostrzeżenia: Bezwodny z uwagi na swoją higroskopijność może powodawać podrażnienia błon śluzowych (nos, usta) z tego względu zalecam ostrożność przy przesypywaniu, przy dużych ilościach użycie maseczki przeciwpyłowej.

Siarczan jako rozpuszczalna sól miedzi jest stosowana jako składnik kąpieli galwanicznych do miedziowania.

Ze względu na higroskopijność bezwodny CuSO₄ moze być stosowany do osuszania atmosfery tam, gdzie jest to wymagane. Kiedy już nabierze wystarczającą ilość wody robi się intensywnie niebieski, co wskazuje jego "zużycie". Można go oczywiście ponownie wyprażyć i używać do osuszania.

Siarczan miedzi barwi płomień na zielono, w przeciwieństwie do np. chlorku, który barwi go na niebiesko.

/MaLuTkI Zastosowaniem siarczanu miedzi są np:
-niszczenie grzybni na latorośli winnej
-impregancja drewna

Niebieska barwa charakteryzuje hydrat lub roztwor siarczanu miedzi - jest charakterystyczna dla kationu [Cu(H₂O)₄]²⁺. Po dodaniu do roztworu amoniaku niebieska barwa robi się ciemniejsza na skutek powstania kationu [Cu(NH₃)₄]²⁺. Siarczan miedzi bezwodny ma barwe białą.

Kilka fotek uwodnionego CuSO4 moim zdaniem ładne:


Oczywiście fotki z mojego laborka

Powyżej temperatury 650 oC zaczyna się rozkładać na CuO
i SO3.
(Gałecki Julian - "Preparatyka nieorganiczna", str. 455).

Otrzymywanie:
Metoda pierwsza:
Reakcja miedzi ze stężonym kwasem siarkowym. Trwa ona bardzo długo i się bardzo nieoplaca, ze względu, że wraz z zrostem stężenia siarczanu miedzi, tym bardziej spada tempo reakcji.

Cu + 2 H2SO4 -> CuSO4 + SO2 + 2 H2O

Metoda druga:
Do 30 gram miedzi dodajemy 50g kwasu siarkowego stężonego oraz 75 gram 25% kwasu azotowego. Całość ogrzewamy, aż cała miedź rozpuści się w mieszance.
Następnie odparowujemy roztwór do suchego CuSO4. Otrzymany siarczan rozpuszczamy w gorącej wodzie i wkładamy do lodówki, do krystalizacji.
Na następny dzień otrzymujemy kilkanaście gram czystego siarczanu miedzi.