<center> Perhydrol
Nadtlenek wodoru 30% roztwór wodny
H2O2

</center>


- Postać: Ciecz
- Kolor: bezbarwny
- Zapach: lekko ostry
- Gęstość: 1,11 g/cm3 (20*C)
- Rozpuszczalność w wodzie: miesza sie w każdym stosunku
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach:b.d
- Temperatura topnienia: -0,44*C
- Temperatura wrzenia: 106*C
- Temperatura rozkładu:>100*C
- Palność: nie palny
Toksyczność: LC50 (wdychanie szczur): 2000 mg/m3/4h, LD50 (doustnie mysz): 2000 mg/kg, LD50 (skóra szczur): 4060 mg/kg,
(powyższe dane odnoszą się do 90% roztworu)
przy spożyciu: nudności, wymioty, oparzenia przełyku i żołądka, przy dużych ilościach ryzyko perforacji
- Higroskopijność: niehigroskopijny
- Przechowywanie: szczelne opakowania z zamknięciem umożliwiającym wyrównanie ciśnienia (np. zaworek odpowietrzający),
z dala od substancji palnych, źródeł ognia i ciepła, w
temperaturze poniżej +25*C. Chronić przed światłem

Własne spostrzeżenia:Perhydrol jest stosowany jako silny środek utleniający w przemyśle chemicznym. Stosuje się go np. powszechnie przy produkcji wielu barwników organicznych i pewnych wybuchowych nadtlenków organicznych. W kontakcie ze skórą powoduje opażenia(białe plamy zchodzą po kilku godzinach) Używany jest także do oczyszczania kości z resztek tkanek miękkich (np. w celu wypreparowania trofeów myśliwskich), jako półprodukt do otrzymywania wody utlenionej. Rozkłada się pod wpływem światła na Wodę i tlen. Perhydrol silnie reaguje z nadmanganianem VII potasu (KMnO4), gdy nastąpi wrzucenie kryształku nadmanganianu do pehydrolu następuje gwałtowna reakcja. Z naczynia zaczyna wydobywać się snop pary wodnej przemieszanej z tlenem(dlatego zwie się to lokomotywa) Jeśli zamiast KMnO4 użyjemy MnO2 to reakcja będzie znacznie wolniejsza i para wodna "wyleje" się z naczynia. Nadtlenku wodoru używają tez stomatolodzy do wybielana zębów.