Litu Tetrahydroglinian, LiAlH4, glinowodorek litu
<center>
TETRAHYDROGLINIAN LITU
glinowodorek litu
LiAlH4
</center>
-
Postać: ciało stałe, pył lub tabletki
-
Kolor: czysty związek jest biały, natomiast dostępny handlowo produkt szary, barwa spowodowana jest zanieczyszczeniem wodorku metalicznym glinem i jego tlenkami
-
Zapach:
-
Gęstość: 0,917 g/cm3
-
Rozpuszczalność w wodzie: bardzo energicznie reaguje z wodą, wg równania:
LiAlH4 + 4 H2O -> LiOH + Al(OH)3 + 4 H2.
W czasie reakcji wydzielają się bardzo duże ilości energii
-
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: eter dietylowy: 5,92 mol/litr; THF: 2,96 mol/litr
-
Temperatura topnienia: 125 °C (rozkład)
-
Temperatura wrzenia:
-
Temperatura rozkładu: 150 °C
-
Palność: palny, tetrahydroglinian może się samorzutnie zapalić w kontakcie z wilgotnym powietrzem, stabilizowanie związku oraz zmniejszenie jego tendencji do samozapłonu dokonuje się poprzez dodatek oleju mineralnego. Pożar powstały przy udziale LiAlH4 gasić jedynie piaskiem.
-
Toksyczność: toksyczność LiAlH4 wiąże się głównie z jego olbrzymią podatnością do samozapłonu na skutek reakcji z wodą. Wydzielający się w czasie tej reakcji LiOH drażni skórę i oczy. Ponieważ glinowodorek reaguje nawet ze śladową ilością wody, na skutek kontaktu ze skórą powoduje oparzenia, pieczenie skóry oraz zaczerwienienie. Niezwykle niebezpieczne jest wdychanie pyłu glinowodorku litu, gdyż powoduje on bardzo silne uszkodzenia górnych dróg oddechowych, a w szczególności śluzówek. Towarzyszą temu stany zapalne, kaszel, zaburzenia oddychania, suchy, krótki, świszczący oddech, bóle i zawroty głowy oraz wymioty.
-
Higroskopijność: bardzo wysoka, energicznie reaguje z wodą
-
Przechowywanie: związek należy przechowywać w bardzo szczelnych opakowaniach, z dala od źródeł ciepła i wilgoci, w chłodnym, dobrze wentylowanym pomieszczeniu. Unikać mieszania, pocierania, potrząsania.
Własne spostrzeżenia: Tetrahydroglinian litu stosowany jest jako środek suszący (suszenie eterów) i redukujący: aldehyd do alkoholu I-rzęd., keton do alkoholu II-rzęd., kwas karboksylowy, ester, chlorek kwasowy, bezwodnik kwasowy do alkoholu I-rzęd., amid, nitryl, oksym, azotyn do aminy I-rzęd. Otrzymuje się go działając nadmiarem wodorku litu na eterowy roztwór chlorku glinu.
Ponieważ glinowodorek litu bardzo energicznie reaguje nawet ze śladową ilością pary wodnej, do reakcji należy stosować odczynniki dokładnie osuszone. Jest to niezwykle ważne również z tego względu, iż reakcje redukcji tym odczynnikiem przeprowadza się w eterach (najczęściej THF i eter dietylowy), a więc związkach bardzo łatwo palnych. Wstępnie osuszam taki eter nad KOH, następnie destyluję znad CaOH lub MgOH. Z dostępnych mi źródeł wynika, że glinowodorek litu powinno się rozkładać za pomocą izopropanolu, ja natomiast powoli wkraplam etanol absolutny do momentu zaprzestania perlenia, następnie etanol skażony, a na końcu etanol z dodatkiem kilku kropelek wody. Wkraplania dokonuję bardzo powoli, gdyż perlenie jest tak intensywne, że zawartość kolby ma wygląd piany.
TETRAHYDROGLINIAN LITU znany jest pod nazwami: czterohydroglinian litu, glinowodorek litu, wodorek litowo-glinowy, Lithium aluminium hydride, LAH, lithium alanate, lithium tetrahydridoaluminate, Lithal (UK slang)
masa molowa: 37,95; CAS number: 16853-85-3;