<center>Woda amoniakalna
25% roztwór amoniaku w wpdzie
NH3*H2O czasem NH4OH
Wielkie dzięki dla Panzerfaust`a za foto
</center>
- Postać: ciecz
- Kolor: bezbarwna
- Zapach: ostry gryzący zapach amoniaku
- Gęstość: 0,91 g/cm3 (20*C)
- Rozpuszczalność w wodzie: miesza się z wodą
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: B.d
- Temperatura topnienia:
- Temperatura wrzenia:
- Temperatura rozkładu:
- Palność: niepalny
Toksyczność: LD50 (doustnie szczury): 350 mg/kg, LCL0 (inhalacja szczury): 2000 ppm (obj.) /1h (jako amoniak).
przy wdychaniu: silne podrażnienia, możliwy kaszel, bronchit, obrzęk płucny
przy spożyciu: podrażnia śluzówkę, bóle żołądkowe, nudności, krwiste wymioty, zapaść, wstrząs, duszności, omdlenia. Ryzyko perforacji przełyku i żołądka
- Higroskopijność: niehigroskopijny
- Przechowywanie: opakowania, dobrze wentylowane pomieszczenie, w temperaturze poniżej +25*C.
Własne spostrzeżenia: Przy ogrzaniu z roztworu ulatnia się amoniak.
Techniczna woda amoniakalna stosowana jest w przemyśle gumowym, przy produkcji barwników, półproduktów organicznych była stosowana jako nawóz sztuczny. Z jonami Cu+2 tworzy niebieski kompleks. NH3 tworzy z powietrzem mieszaniny zdolne do wybuchu. Odczyn roztworu jest zasadowy. Przy otwieraniu pojemników z roztworem wyczuwalny jest zapach amoniaku. Można tego odczynnika użycz do zobojętniania. Ciekawym doświadczeniem z użyciem wody amoniakalnej jest dym z salmiaku (więcej info w linku:http://www.vmc.org.pl/articles.php?id=188&page=4)
Sam amoniak na skalę przemysłową otrzymuję się katalitycznie w reakcji wysokociśnieniowej azotu z wodorem wobec katalizatorów żelazowych (metoda Habera).
N2 + 3 H2 --> 2 NH3.
W laboratorium amoniak Otrzymuje się przez działanie mocną zasadą, np. wodorotlenkiem sodu, na sole amonowe
MaLuTkI Amoniak odkrył, a w zasadzie jego skład ustalil Berthollt w roku 1785. Tworzy się również w procesach gnilnych ciał białkowych. Amoniak otrzymywany w laboratorium powyższą metodą należy osuszyć gdyż zawiera dużo pary wodnej (nie używać CaCl<sub>2</sub> gdyż tworzy z nim amoniakaty!, używać można np. CaO)
Woń amoniaku pobudza do łzawienia. Znajduje zastosowanie w chłodnicach kompresorów amoniakalnych gdyż ma duże ciepło parowania (327 cal/g), w produkcji kwasu azotowego, produkcja soli amonowych, w chłodziarkach fabrykujących sztuczny lód, roztwór wykorzystany jest do czyszczenia powierzchni metali z tlenków (rozpuszcza je).
Amoniak dobrze rozpuszcza sole nieorganiczne (jednoczesna dysocjacja elektrolityczna). Rozpuszcza się w nim także sód (niebieskie zabarwienie).
Należy nadmienić że amoniak spalają się w tlenie oddaje wolny azot według poniższej reakcji (wydziela się ciepło - 303 kcal)
4NH<sub>3</sub> + 3O<sub>2</sub> -> 2N<sub>2</sub> + 6H<sub>2</sub>O
W wyższej temperaturze amoniak ma właściwości redukcyjne:
MgO + 2NH<sub>3</sub> -> 3Mg + N<sub>2</sub> + 3H<sub>2</sub>O
Temperatura krytyczna wynosi +132,4*. Można z tego wywnioskować że łatwo go skroplić.
Stała dielektryczna około 20.
Moment dipolowy: 1,46 D.
| Załączniki: |
|
Komentarz: Woda amoniakalna dsc00140_909.jpg [ 71.79 KiB | Przeglądane 7572 razy ] |
