<center>TLENEK MIEDZIAWY
Tlenek miedzi(I)
Cu2O
</center>
- Postać: ciało stałe
- Kolor: czerwony, pomarańczowy lub żółty
- Zapach: bezwonny
- Gęstość: 6,0 g/cm3 w 20 °C
- Rozpuszczalność w wodzie: nierozpuszczalny
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: nierozpuszczalny w etanolu
- Temperatura topnienia: 1232 °C
- Temperatura wrzenia: rozkład
- Temperatura rozkładu: 1800 °C
- Palność: niepalny
Toksyczność: szkodliwy
- Higroskopijność: niehigroskopijny
- Przechowywanie: w szczelnych opakowaniach
Własne spostrzeżenia:
Otrzymuje się go przez ogrzewanie miedzi przy ograniczonym dostępie powietrza:
4Cu + O2 = 2Cu2O
Lub przez ogrzewanie CuO w temperaturze powyżej 1000 °C.
W laboratorium najłatwiej jest go otrzymać przy próbie Trommera:
2Cu(OH)2 + C6H12O6 = Cu2O + C6H12O7 + H2O
Lub prażąc chlorek miedziawy i węglan sodu:
Cu2Cl2 + Na2CO3 = Cu2O + 2NaCl + CO2
Tworzy kryształy w sieci regularnej. Jego barwa zależy od warunków otrzymywania.
Ogrzewany na powietrzu tworzy CuO:
2Cu2O + O2 = 4CuO
Reaguje z amoniakiem i kwasem solnym:
Cu2O + 4NH3 + H2O = 2[Cu(NH3)2]OH
Cu2O + 4HCl = 2H[CuCl2] + H2O
Pod działaniem kwasu siarkowego ulega dysproporcjonowaniu.
Tlenek miedzi(I) ma zastosowanie jako pigment, środek grzybobójczy oraz półprzewodnik.
W przyrodzie występuje jako minerał - kupryt.
Mam niemiłe wspomnienia dotyczące próby Trommera. Jeżeli roztwór za długo się ogrzewa - zamiast ładnego ceglastoczerwonego osadu powstaje jakaś szara masa.
Po za tym w tej reakcji bardzo łatwo skarmelizować glukozę.
 | | |
| Resset95 napisał(a): W próbie Trommera powstaje mieszanina miedzi i tlenku miedzi(I). Można to łatwo sprawdzić zadając produkt reakcji kwasem solnym. Lepiej jest posłużyć się odczynnikiem Benedicta, Cu(2+) w r-r cytrynianu sodu. Pod wpływem aldehydów strąca się osad Cu2O. Reakcja ta byłą stosowana w testach dla cukrzyków. W reakcji syntezy CuCl; Na2SO3 + CuCl2 + H2O = CuCl + Na2SO4 + HCl na początku wytrąca się osad Cu2O który dopiero później reaguje z kwasem solnym tworząc CuCl. | |
| | |
| Załączniki: |
|
Cu2O.jpg [ 79.63 KiB | Przeglądane 8051 razy ] |
ale prawdopodobnie wynika to z stopnia rozdrobnienia, w tym przypadku tlenek był subtelnym, bardzo rozdrobnionym osadem (otrzymywany przez redukcje odczynnika Benedicta glukozą).