<center>TLENEK RTĘCIOWY
Tlenek rtęci(II)
HgO

</center>

- Postać: ciało stałe
- Kolor: żółty lub czerwony
- Zapach: bezwonny
- Gęstość: 11,14 g/cm3
- Rozpuszczalność w wodzie: 0,052 g/l w 25°C
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: nierozpuszczalny w etanolu i eterze dietylowym
- Temperatura topnienia: rozkład
- Temperatura wrzenia: rozkład
- Temperatura rozkładu: 500 °C
- Palność: niepalny
Toksyczność: LD50 (doustnie, szczury): 18 mg/kg, LD50 (skóra, szczury): 315 mg/kg
- Higroskopijność: niehigroskopijny
- Przechowywanie: w szczelnych opakowaniach z ciemnego szkła

Własne spostrzeżenia:
Przez bezpośrednią syntezę z pierwiastków w temperaturze 350 °C lub przez rozkład termiczny azotanu(V) rtęci(II) otrzymuje się czerwoną odmianę tlenku rtęci. Natomiast przez strącanie wodorotlenkami litowców z roztworów rozpuszczalnych soli rtęci otrzymuje się odmianę żółtą. Obie odmiany różnią się rozdrobnieniem.
Tlenek rtęci krystalizuje w układzie rombowym.
Ogrzewany powyżej temperatury 400 °C lub pod wpływem światła rozkłada się na tlen i rtęć. Historycznie w tej właśnie reakcji Joseph Priestley otrzymał w roku 1774 po praz pierwszy tlen.
Ma zastosowanie w syntezach organicznych, jako pigment, materiał na katody w bateriach rtęciowych oraz w medycynie jako lek przeciwbakteryjny i przeciwpasożytniczy.

Ciężar nasypowy:
ok. 2000 kg/m3 (żółty)
ok. 3000 kg/m3 (czerwony)
Ciśnienie pary: ok. 120 hPa w 360 °C, 0,12 hPa w 20 °C
Współczynnik załamania światła: 2,5 (550 nm)