<center>TLENEK MIEDZIAWY
Tlenek miedzi(I)
Cu2O

</center>

- Postać: ciało stałe
- Kolor: czerwony, pomarańczowy lub żółty
- Zapach: bezwonny
- Gęstość: 6,0 g/cm3 w 20 °C
- Rozpuszczalność w wodzie: nierozpuszczalny
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: nierozpuszczalny w etanolu
- Temperatura topnienia: 1232 °C
- Temperatura wrzenia: rozkład
- Temperatura rozkładu: 1800 °C
- Palność: niepalny
Toksyczność: szkodliwy
- Higroskopijność: niehigroskopijny
- Przechowywanie: w szczelnych opakowaniach

Własne spostrzeżenia:
Otrzymuje się go przez ogrzewanie miedzi przy ograniczonym dostępie powietrza:
4Cu + O2 = 2Cu2O
Lub przez ogrzewanie CuO w temperaturze powyżej 1000 °C.
W laboratorium najłatwiej jest go otrzymać przy próbie Trommera:
2Cu(OH)2 + C6H12O6 = Cu2O + C6H12O7 + H2O
Lub prażąc chlorek miedziawy i węglan sodu:
Cu2Cl2 + Na2CO3 = Cu2O + 2NaCl + CO2
Tworzy kryształy w sieci regularnej. Jego barwa zależy od warunków otrzymywania.
Ogrzewany na powietrzu tworzy CuO:
2Cu2O + O2 = 4CuO
Reaguje z amoniakiem i kwasem solnym:
Cu2O + 4NH3 + H2O = 2[Cu(NH3)2]OH
Cu2O + 4HCl = 2H[CuCl2] + H2O
Pod działaniem kwasu siarkowego ulega dysproporcjonowaniu.
Tlenek miedzi(I) ma zastosowanie jako pigment, środek grzybobójczy oraz półprzewodnik.
W przyrodzie występuje jako minerał - kupryt.

Mam niemiłe wspomnienia dotyczące próby Trommera. Jeżeli roztwór za długo się ogrzewa - zamiast ładnego ceglastoczerwonego osadu powstaje jakaś szara masa. Po za tym w tej reakcji bardzo łatwo skarmelizować glukozę.

Z racji iż dzisiaj otrzymywałem trochę tego związku i przy okazji zrobiłem zdjęcie to dokleję do tematu.

Kolorek trochę inny, czysta marchewka ale prawdopodobnie wynika to z stopnia rozdrobnienia, w tym przypadku tlenek był subtelnym, bardzo rozdrobnionym osadem (otrzymywany przez redukcje odczynnika Benedicta glukozą).

Mój też miał taki kolor w pierwszej chwili, ale potem ściemniał. Wydaje mi się, że zależy to od temperatury.

Cu2O szybko utlenia się na powietrzu.