<center>Woda amoniakalna
25% roztwór amoniaku w wpdzie
NH3*H2O czasem NH4OH

Wielkie dzięki dla Panzerfaust`a za foto
</center>


- Postać: ciecz
- Kolor: bezbarwna
- Zapach: ostry gryzący zapach amoniaku
- Gęstość: 0,91 g/cm3 (20*C)
- Rozpuszczalność w wodzie: miesza się z wodą
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: B.d
- Temperatura topnienia:
- Temperatura wrzenia:
- Temperatura rozkładu:
- Palność: niepalny
Toksyczność: LD50 (doustnie szczury): 350 mg/kg, LCL0 (inhalacja szczury): 2000 ppm (obj.) /1h (jako amoniak).
przy wdychaniu: silne podrażnienia, możliwy kaszel, bronchit, obrzęk płucny
przy spożyciu: podrażnia śluzówkę, bóle żołądkowe, nudności, krwiste wymioty, zapaść, wstrząs, duszności, omdlenia. Ryzyko perforacji przełyku i żołądka
- Higroskopijność: niehigroskopijny
- Przechowywanie: opakowania, dobrze wentylowane pomieszczenie, w temperaturze poniżej +25*C.
Własne spostrzeżenia: Przy ogrzaniu z roztworu ulatnia się amoniak.
Techniczna woda amoniakalna stosowana jest w przemyśle gumowym, przy produkcji barwników, półproduktów organicznych była stosowana jako nawóz sztuczny. Z jonami Cu+2 tworzy niebieski kompleks. NH3 tworzy z powietrzem mieszaniny zdolne do wybuchu. Odczyn roztworu jest zasadowy. Przy otwieraniu pojemników z roztworem wyczuwalny jest zapach amoniaku. Można tego odczynnika użycz do zobojętniania. Ciekawym doświadczeniem z użyciem wody amoniakalnej jest dym z salmiaku (więcej info w linku:http://www.vmc.org.pl/articles.php?id=188&page=4)
Sam amoniak na skalę przemysłową otrzymuję się katalitycznie w reakcji wysokociśnieniowej azotu z wodorem wobec katalizatorów żelazowych (metoda Habera).
N2 + 3 H2 --> 2 NH3.
W laboratorium amoniak Otrzymuje się przez działanie mocną zasadą, np. wodorotlenkiem sodu, na sole amonowe
MaLuTkI Amoniak odkrył, a w zasadzie jego skład ustalil Berthollt w roku 1785. Tworzy się również w procesach gnilnych ciał białkowych. Amoniak otrzymywany w laboratorium powyższą metodą należy osuszyć gdyż zawiera dużo pary wodnej (nie używać CaCl₂ gdyż tworzy z nim amoniakaty!, używać można np. CaO)
Woń amoniaku pobudza do łzawienia. Znajduje zastosowanie w chłodnicach kompresorów amoniakalnych gdyż ma duże ciepło parowania (327 cal/g), w produkcji kwasu azotowego, produkcja soli amonowych, w chłodziarkach fabrykujących sztuczny lód, roztwór wykorzystany jest do czyszczenia powierzchni metali z tlenków (rozpuszcza je).
Amoniak dobrze rozpuszcza sole nieorganiczne (jednoczesna dysocjacja elektrolityczna). Rozpuszcza się w nim także sód (niebieskie zabarwienie).
Należy nadmienić że amoniak spalają się w tlenie oddaje wolny azot według poniższej reakcji (wydziela się ciepło - 303 kcal)

4NH₃ + 3O₂ -> 2N₂ + 6H₂O

W wyższej temperaturze amoniak ma właściwości redukcyjne:

MgO + 2NH₃ -> 3Mg + N₂ + 3H₂O

Temperatura krytyczna wynosi +132,4*. Można z tego wywnioskować że łatwo go skroplić.
Stała dielektryczna około 20.
Moment dipolowy: 1,46 D.

Kilka moich nieporadnch uwag człowieka, który z chemią nie ma nic wspólnego, a na vmc przebywa tylko dla relaksu. Do młodych ludzi już bardzo dawno nie należę, ale z bardzo dawnych, zamierzchłych czasów, gdy w szkole uczyłem się chemi, to pamiętam, że gaz amoniak fantastycznie rozpuszcza się w wodzie, że chyba kilkaset litrów tego gazu (może 900 litrów? ) rozpuszcza się w 1 litrze wody. Też mowa, że opary amoniaku drażnią przewód oddechowy, to trochę mało powiedziane, bo one są wprost mordercze, a człowiek, który nieopatrznie zbyt zbliżył swój nos do naczynia z amoniakiem i się nim mocno zaciągnął, to naprawdę zbliżył się do bram nieba/ piekła i przeżył wszystkie odcienie strachu i paniki! Chluśniecie komuś w piers odrobiny amoniaku, to on umiera gwałtowną i makabryczną śmiercią przez uduszenie. Z tego powodu skład amoniaku nie może znajdować się w zamkniętym pomieszczeniu, bo musi się on znajdować na wolnym powietrzu. I uwaga, pojemnik z amoniakiem jest bardzo niebezpiecznie przewozić środkami publicznej komunikacji, bo gdyby naczynie szklanne z amoniakiem nagle upadło na podłogę i się rozbilo, to opary amoniaku zabiły by w krótkiej chwili wszystkich ludzi. Dlatego butelki z amoniakiem najlepiej wogóle nie przewozić środkami komunikacji publicznej, a jeżeli to już musimy zrobić, to trzeba taką butelkę owinąć szmatami, ręcznikami, a potem włożyć do kilku reklamówek, a następnie włożyć to do jakieś twardej torby. Naprawdę warto przy amoniaku zachować wszelkie środki ostrożności

Opary amoniaku nie są takie mordercze. Tu jest tabela wykrywalności nosem i toksyczności: http://pl.wikipedia.org/wiki/Amoniak . O wiele groźniejszy jest np. dwutlenek azotu powstający przy operowaniu kwasem azotowy.

kreda

to z twojej wypowiedzi wynika ze juz 2 razy wywinalem sie od smierci

a poza tym to przeciez kiedys( nie wiem czy teraz tez) woda amoniakalna byla uzywana jako sol trzezwiaca (np.w boksie)

Może zamiast pitolenia zajmiecie sie wstawianiem czegos nowego , czy to przerasta wasze mozliwosci
Za smieci w WMO beda warny
eko

Kiedyś daaawno temu potrzebowałem proszku do pieczenia. W słoiczku po koncentracie pomidorowym był biały proszek. Powąchałem i podłoga z dużym impetem przychrzaniła mi w tyłek. Był to amoniak spożywczy.

Czyli wodoroweglan amonu.
Posiada on zapch amoniaku, rozklada sie m.in. na amoniak.
Nie jest wielce morderczy, bo wiekszosc ludzi co babeczki piekla juz by nie zyla
Nie zmienia to faktu, ze sam zapach jest odrazajacy.