<center>ŻYWICA EPOKSYDOWA
Epoksydowa żywica

</center>



- Postać: ciecz konsystencji miodu, do ciała stałego
- Kolor: przezroczysty
- Zapach: charakterystyczny zapach klejów
- Gęstość:
- Rozpuszczalność w wodzie: nierozpuszczalna
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: węglowodory aromatyczne, ketony
- Temperatura topnienia:
- Temperatura wrzenia:
- Temperatura rozkładu:
- Palność: palna
- Toksyczność: szkodliwa poprzez drogi oddechowe oraz w kontakcie ze skórą i oczami
- Higroskopijność: nie higroskopijna
- Przechowywanie: pojemniki szklane, z tworzywa sztucznego. Temperatura pokojowa.

Własne spostrzeżenia: Otrzymuje się ją w wyniku prowadzenia reakcji polifenoli przykładowo z epichlorohydryną (tlenek 3-chloropropylenu, C₃H₅ClO). Możliwe są reakcje z innymi związkami epoksydowymi czy też dwuchlorohydrynowymi. Zamiast polifenolu można też wykorzystać glikol. Postać żywicy epoksydowej określa masa cząsteczkowa oraz struktura. Utwardzona żywica epoksydowa (do jej utwardzenia stosuje się specjalne utwardzacze) jest chemoodporna i wykorzystuje się ją przy produkcji laminatów, w klejach do metali, do zalewania elementów elektronicznych w celu ich ochrony, do utwardzania posadzek itd. Ogólnie żywica ta ma duże właściwości wiążące, więc znajduje duże zastosowanie w budownictwie i wszędzie tam gdzie potrzebne są silne i odporne środki wiążące. W przemyśle są sprzedawane różne rodzaje tych żywic o różnych właściwościach np. ślizgowych, elastycznych, kruchych etc.