<center>KWAS FTALOWY
kwas 1,2 benzenodikarboksylowy
C8H6O4

</center>


- Postać: ciało stałe, igiełki
- Kolor: substancja bezbarwna
- Zapach:
- Gęstość: 1,593 g/cm3
- Rozpuszczalność w wodzie: 7 g/l (20 °C)
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: dobrze rozpuszcza się w THF i dioksanie
- Temperatura topnienia: 206 - 208 °C (rozkład)
- Temperatura wrzenia:
- Temperatura rozkładu: 206 - 208 °C
- Palność: łatwopalny, pożar można gasić gaśnicą pianową lub proszkową
- Toksyczność: Działa drażniąco na oczy (podrażnienie spojówek), układ oddechowy (podrażnienie błon śluzowych jamy ustnej, kaszel, duszności, bronchit) i skórę (podrażnienia, możliwość powstania trudno gojących się ran). Spożycie prowadzi do podrażnienia błon śluzowych jamy ustnej, gardła, przełyku, przewodu pokarmowego, pojawiają się wymioty, biegunka. Ostra toksyczność: LD50 (doustnie szczury): 7900 mg/kg
- Higroskopijność: umiarkowanie higroskopijny
- Przechowywanie: szczelne opakowania, suche pomieszczenie, w temperaturze pokojowej (zalecana +15 do +25 °C)

Własne spostrzeżenia: kwas ftalowy otrzymuje się z naftalenu, ksylenu lub bezwodnika ftalowego. Jest półproduktem w przemyśle włókien poliestrowych, barwników, leków oraz w syntezie innych związków organicznych. Izomerem kwasu ftalowego jest kw. izoftalowy (= kw. m-ftalowy) oraz kw. tereftalowy (= kw. p-ftalowy). Po raz pierwszy został otrzymany przez Francuza Auguste'a Laurent w 1836 roku. Strukturę związku określił Jean Charles Galissard de Marignac.
KWAS FTALOWY znany jest pod nazwami: kwas benzeno-1,2-dikarboksylowy, kwas o-benzenodikarboksylowy, o-dikarboksybenzen, o-phthalic acid, sunftal 20.
Numer CAS: 88-99-3; masa molowa: 166,13; pH: około 2 (5 g/l H2O, 20 °C); Ciężar nasypowy: około 960 kg/m3; pKa1 = 2,92; pKa2 = 5,41; temperatura zapłonu: 168 °C