m-dihydroksybenzen, C6H6O2, Rezorcyna
<center>
REZORCYNA
m-dihydroksybenzen
C<sub>6</sub>H<sub>6</sub>O<sub>2</sub>
</center>
-
Postać: ciało stałe
-
Kolor: szarawo-brunatny, rzadko spotyka się biały
-
Zapach: charakterystyczny, podobny do fenolu
-
Gęstość: 1,28g/cm3 w 20*C
-
Rozpuszczalność w wodzie: 1g/cm3 w 20*C
-
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: rozpuszcza się w etanolu
-
Temperatura topnienia: 110*C
-
Temperatura wrzenia: 281*C
-
Temperatura rozkładu:
-
Palność: palny
Toksyczność: (LD50-301mg/kg LDLo-29mg/kg. Należy chronić się przed pyłami. Drażni skóręodobnie jak fenol. Ogólnie zachować zasady bezpieczeństwa.
-
Higroskopijność:
-
Przechowywanie: szczelne opakowanie w temperaturze pokojowej.
Własne spostrzeżenia: Rezorcyna należy do dużej grupy fenoli. Chemicznie różni się od katecholu (o-dihydroksybenzen) i hydrochinonu (p-dihydroksybenzen) położeniem grup hydroksylowych w pierścieniu aromatycznym. Rezorcynę wykorzystuje się w syntezie leków (np. w preparatach przeciw trądzikowi np. ”Adonis-Afrodyta”, w preparatach odkażających i ściągających). Innym wykorzystaniem rezorcyny jest produkcja klejów, żywic syntetycznych formaldehydowo-rezorcynolowych, farb do włosów i leków zewnętrznych o działaniu keratolitycznym (środek który zmniejsza i rozpuszcza zrogowaciały naskórek) i grzybobójczym. Ogólnie znajduje duże zastosowanie w kosmetyce i w produkcji leków. Produkuje się też z niego materiał wybuchowy o nazwie Kwas styfninowy (2,4,6-trinitrorezorcyna).