<center>TYMOL
2-izopropylo-5-metylofenol
C<sub>10</sub>H<sub>14</sub>O
</center>
- Postać: Ciało stałe
- Kolor: Bezbarwne lub lekko różowe kryształy
- Zapach: Charakterystyczny dla Tymolu
- Gęstość: 0,9699 g/cm<sup>3</sup>
- Rozpuszczalność w wodzie: 0,98 g/l
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: Metanol, Etanol, Benzen, Toluen, Ksylen
- Temperatura topnienia: 50°C
- Temperatura wrzenia: 232°C
- Temperatura rozkładu: °C
- Palność: Palny
- Toksyczność:
- Higroskopijność: Niehigroskopijny
- Przechowywanie: Szczelnie zamknięte pojemniki ze szkła oranżowego
Własne spostrzeżenia:Posiada aromatyczny zapach, oraz przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne działanie. Tymol w postaci krystalicznej został odkryty w roku 1719 przez Caspara Neumanna, a w roku 1842 opisany na podstawie analizy elementarnej przez M. Lallemanda, który w sposób prawidłowy przedstawił stosunek węgla, wodoru i tlenu w tymolu. Tymol jako derywat fenolu ma właściwości typowe dla fenolu. Występuje w olejkach eterycznych tymianku, mięty i macierzanki; stosowany w lecznictwie i przemyśle perfumeryjnym jako składnik kompozycji zapachowych; pochodna t. - tymoloftaleina jest wskaźnikiem pH.
Oxygenium:
Tymol należy do monoterpenów, związków zbudowanych z 2 jednstek izoprenoidowych. Obok swojego izomeru, karwakrolu, wchodzi w skład olejków eterycznych występujących w macierzance (tymianku), lebiodce i cząbrze. Tworzy bezbarwne kryształy o charakterystycznym silnym zapachu macierzanki.
W starożytnym Egipcie był stosowany przy mumifikacji, ze względu na właściwości bakterio- i grzybobójcze.
Tymol w postaci krystalicznej został odkryty w roku 1719 przez Caspara Neumanna, a w roku 1842 opisany na podstawie analizy elementarnej przez M. Lallemanda, który w sposób prawidłowy przedstawił stosunek węgla, wodoru i tlenu w tymolu. Analiza krystalograficzna z dokładnym określeniem pozycji atomów została wykonana dopiero w roku 1980.
Tymol jest silniejszym antyseptykiem niż fenol (25 razy silniejszy), czy krezol. Zabija bakterie już w roztworach 1:3000. Działa silnie odkażająco, przeciwwirusowo, przeciwbakteryjnie, przeciwpierwotniakowo, przeciwroztoczowo i przeciwpasożytniczo, wywiera wpływ przeciwgnilny, przeciwropny i odwaniający. Jako środek przeciwrobaczy był stosowany do lat 50 XX wieku, doustnie w dawce 200-500 mg 2 razy dz. (do zwalczenia tęgoryjca i glisty, lamblii). W dawnej medycynie weterynaryjnej jako kokcydiostatyk. Po podaniu doustnym i po wtarciu w szyję tymol pobudza czynności tarczycy.
Zewnętrznie do odkażania skóry, błon śluzowych, kanałów zębowych, ran, ropni - roztwory wodno-alkoholowe 0,5-1%. Leczy opryszczkę, afty, mokre ropne wypryski.
Jest stosowany do produkcji naturalnych stymulatorów wzrostu i alternatyw dla kokcydiostatyków. Większość preparatów oficjalnie manifestujących w składzie obecność karwakrolu tak naprawdę zawiera tymol.
Stosowany jest w stomatologii: w postaci roztworu alkoholowego 1-10% tymol używany jest do odkażania kanałów korzeniowych w leczeniu zgorzeli miazgi (po odparowaniu alkoholu na ściankach kanałów pozostaje krystaliczny tymol). Dodany do cementu fosforanowego przy wypełnianiu kanałów, ma długotrwałe działanie antyseptyczne. Ponadto stosowany jest do produkcji past do zębów, preparatów kosmetycznych i leków o działaniu wykrztuśnym. Pochodna tymolu - tymoloftaleina jest wskaźnikiem pH.
Może być otrzymywany z m-krezolu i propenu.
Ciśnienie pary nasyconej: 2,5 hPa (25 °C)
CAS No.: 89-83-8
masa cząsteczkowa:150,22u
inne nazwy: 1-metylo-3-hydroksy-4-izopropylobenzen
<center>
</center>
| Załączniki: |
|
image_002.gif [ 4.47 KiB | Przeglądane 6120 razy ] |
|
Tymol.jpg [ 67.4 KiB | Przeglądane 3901 razy ] |
|
Tymol2.jpg [ 53.4 KiB | Przeglądane 3911 razy ] |
