<center>OŁÓW
Pb

</center>


- Postać: miękkie, plastyczne ciało stałe
- Kolor: srebrzysty, szarawy, niebieskobiaławy Nie pokryty warstwą tlenku ołowiu błyszczy
- Zapach: bez zapachu
- Gęstość: 11g/cm3 w 20*C
- Izotopy:
Do najważniejszych należą:
²⁰²Pb - syntetyczny, promieniotwórczy; okres połowicznego rozkładu: 5,25*10⁴ lat; produkt rozpadu ²⁰²Tl
²⁰⁴Pb - występuje w przyrodzie w ilości 1,4%, niestabilny; okres połowicznego rozkładu: do 1,4×10¹⁷ lat; produkt rozpadu: ¹⁹⁸Hg
²⁰⁵Pb - syntetyczny, promieniotwórczy; okres połowicznego rozkładu: 1,53×10⁷ lat; produkt rozpadu: ²⁰⁵Tl
²⁰⁶Pb - występuje w przyrodzie w ilości 24,1%, stabilny (124 neutrony)
²⁰⁷Pb - występuje w przyrodzie w ilości 22,1%, stabilny (125 neutronów)
²⁰⁸Pb - występuje w przyrodzie w ilości 52,4%, stabilny (126 neutronów)
²¹⁰Pb - syntetyczny, promieniotwórczy; okres połowicznego rozkładu: 22,3 lat; produkt rozpadu: ²⁰⁶Hg, ²¹⁰Bi
- Rozpuszczalność w wodzie: nierozpuszczalny
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach:
- Temperatura topnienia: około 327*C
- Temperatura wrzenia: 1740*C
- Temperatura rozkładu:
- Palność: niepalny
Toksyczność: ołowiu metalicznego nie określa się jaki toksyczny (za wyjątkiem połknięcia), za to jego sole i tlenki są trucizną kumulującą się w organizmie powodując chorobę zwaną ołowica (osłabienie, bezsenność, brak łaknienia, zaburzenia widzenia i uszkodzenia wątroby oraz nerek)
- Higroskopijność: niehigroskopijny
- Przechowywanie: Nie wymaga szczególnych warunków przechowywania. Można np. w słojach lub workach strunowych.

Własne spostrzeżenia: Ołów jest ciężkim, kowalnym, ciągliwym i cenionym metalem. Wyrabia się z niego w przemyśle chemicznym rury, pojemniki, wieże i inny sprzęt który ma kontakt z kwasem siarkowym. Ołów wykorzystywany jest również w akumulatorach. W militariach produkuje się z niego amunicje. Dawniej robiono z niego osłony kabli. W chemi wykorzystywany do produkcji soli. Wyrabia się z niego również barwniki mineralne. Tetraetyloołów dodawano również do benzyn - podwyższał liczbę oktanową paliwa. W elektronice wykorzystuje się go w stopach lutowniczych (stop ołowiu z cyną). W kanalizacji wykonuje się z niego rury odpływowe. W farbiarstwie dodaje się związków ołowiu do niektórych farb, zapraw oraz pigmentów. W drukarstwie jego stop z antymonem służy do wyrobu czcionek drukarskich. Dodaje się go również do kauczuków i magnesów. Płyty ołowiane chronią przed hałasem i wibracjami a także stanowią osłonę w reaktorach jądrowych (zabezpieczają przed promieniowaniem) oraz w akceleratorach. W starożytności produkowano z niego np. monety. W skorupie ziemskiej zawartość ołowiu jest mała, szacuje się na około 0,6 ppm (1ppm = 1/10⁶). Ołów występuje w różnych minerałach, lecz do najważniejszych należą: mimetezyt, ceruzyt (PbCO₃), piromorfit, galena (największa ilość, PbS), anglezyt (PbSO₄), krokoit (PbCrO₄). Duże złoża ołowiu występują w Meksyku, Stanach Zjednoczonych oraz w Polsce na Górnym Ślasku. W ZSRR występuje w Kara-Mazar na południe od Taszkentu, na Ałtaju oraz w Kazchstanie. Ołów otrzymuje się z rud poprzez redukcję. Redukcję siarczków przeprowadza się poprzez utlenianie. Małe ilości ołowiu rafinuje się elektrolitycznie z roztworów zawierających kwas fluorokrzemowy.W podwyższonej temperaturze tworzy PbO (żółty) lub Pb₃O₄ (czerwony). Dodatek talu lub telluru zwięszka odporność ołowiu na korozję.