Fulereny mają świetlaną przyszłość w tzw. nanotechnologii. Jest to dział technologii zajmujący się mikroskopijnej wielkości urządzeniami (wielkości cząsteczek).

Jest jeszcze tzw. węgiel aktywny (aktywowany). Węgiel ten ma wysoko rozwiniętą powierzchnię. Powierzchnia właściwa węgla aktywowanego wynosi ok.500-2500m2/g. Ta ogromna powierzchnia jest wynikiem istnienia wewnętrznej struktury porowatej, która jest pozostałością po wyjściowym materiale organicznym, a utrwalana jest podczas ogrzewania bez dostępu tlenu. Węgiel aktywny zawiera zwykle zanieczyszczenia w postaci popiołu po spaleniu związku organicznego (tlenki metali alkalicznych, krzemionkę). Ta struktura składa się z silnie adsorbujących mikroporów oraz pełniących funkcje transportowe mezoporów. Węgiel aktywny jest często modyfikowany przez usunięcie popiołu i impregnację związkami chemicznymi, żeby mógł specyficznie pochłaniać określony składnik. Otrzymywany z drewna zwany jest węglem drzewnym. Jest to bardzo wygodny w użyciu adsorbent, ponieważ substancję zaabsorbowaną można łatwo odzyskać przez podgrzanie (w przypadku gazów i cieczy) lub przez spalenie (w przypadku ciał stałych). Węgiel aktywny znalazł zastosowanie w medycynie (Carbo medicinalis), w przemyśle jako katalizator, w technice jako składnik pochłaniaczy gazów, przy uzdatnianiu wody oraz przy produkcji masek przeciwgazowych. Sposób otrzymywania własnego węgla drzewnego znajduje się na stronie Vortalu: http://www.vmc.org.pl/articles.php?id=91.

Minerały zawierające węgiel to: antracyt, węgiel kamienny, węgiel brunatny i torf

W wyniku pirogenizacji (suchej destylacji) węgla kamiennego otrzymuje się gaz świetlny, wodę pogazową, smołę pogazową oraz koks.