<center>Rtęć - żywe srebro
( łac. hydrargyrum, eng. mercury)
Hg



</center>
- Postać: ciecz, metal
- Kolor: srebrzysty
- Zapach: bez zapachu
- Gęstość: 13,57904 g/cm3 w 20*C
- Izotopy:194Hg {syn.} T1/2 = 444 lat (produktem rozpadu jest Złoto 194 Au)
196 Hg 0,15% stabilny izotop z 116 neutronami
198 Hg 9,97% stabilny izotop z 118 neutronami
199Hg 16,87% stabilny izotop z 119 neutronami
200Hg 23,1% stabilny izotop z 120 neutronami
201Hg 13,18% stabilny izotop z 121 neutronami
202Hg 29,86% stabilny izotop z 122 neutronami
203Hg {syn.} T1/2 = 46,6 dni promieniotwórczy (beta-) (produktem rozpadu jest Tal 203 Tl)
204Hg 6,87% stabilny izotop z 124 neutronami
- Rozpuszczalność w wodzie: nierozpuszczalna
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: nierozpuszczalna (rozpuszcza się w metalach/rozpuszcza metale, tworzy amalgamaty z wyjątkiem żelaza, platyny, wolframu i molibdenu)
- Temperatura topnienia: -38*C
- Temperatura wrzenia: 357*C
- Temperatura rozkładu: nie dotyczy
- Palność: niepalna (w przypadku pożaru wydziela toxyczne pary cięższe od powietrza)
Toksyczność: NDS: 0,025 mg/dm3 NDSCh: 0,2 mg/dm3 .Działa toksycznie przez drogi oddechowe. Niebezpieczeństwo kumulacji w organizmie. Działa bardzo toksycznie na organizmy wodne; może powodować długo utrzymujące się niekorzystne zmiany w środowisku wodnym
- Higroskopijność: nie dotyczy
- Przechowywanie: szczelne stalowe lub szklane opakowanie, dobrze wentylowane pomieszczenie. Rtęć należy przechowywać pod wodą, zapobiega to jej parowaniu. Jeżeli mamy rtęć w szklanej butli, należy tę butlę umieścić w wytrzymałym szczelnym worku, a następnie worek umieścić w stalowej, szczelnie zamykanej puszce. Temperatura pokojowa (zalecane +15 do +25 °C). Dostęp tylko dla osób upoważnionych


Własne spostrzeżenia: Rtęć metaliczna przechodzi przez układ pokarmowy człowieka w formie niezmienionej (tylko nie próbujcie tego sprawdzać). Wysoce toksyczne i niebezpieczne są pary rtęci (Ciśnienie pary nasyconej 2×10-4 Pa 234K). Rtęć i większość jej związków jest silnie toksyczna i stanowi częste zanieczyszczenie środowiska. Jeżeli dostanie się do środowiska wodnego, mikroorganizmy metylują ją i w ten sposób powstaje związek metaloorganiczny - dimetylortęć. Jest on rozpuszczalny w tłuszczach, a zarazem bardzo toksyczny i trwały - jest to główna postać rtęci, która dostaje i kumuluje się w żywych organizmach. W starożytności rtęci używano do produkcji luster. W związku z tym wielu ludzi chorowało. Rtęć w środowisku w postaci dimetylortęci była przyczyną kilku przypadków masowego skażenia środowiska. Zatrucie rtęcią (rtęcica) powoduje głównie polineuropatie i encefalopatię. Stopnie utlenienia 2, 1