Witam. Niby łatwe, ale mam pewne pytanie. Zebrało mi się trochę odpadowych związków żelaza II i III - chlorki, siarczany(VI), cytryniany, wodorotlenki i chciałbym to przerobić na Fe(3+). Najprościej utlenić perhydrolem - nie wnoszę zanieczyszczeń i innych dodatkowych jonów. Zakwasiłem siarkowym, wszystko się ładnie rozpuściło i czy utlenianie H2O2 wystarczy (używam 35%). Tzn. mam na myśli czy perhydrol zdąży utlenić żelazo zanim się rozłoży... Przy dolewaniu temperatura wzrasta po pewnym czasie i wydaje mi się, że dodając dodatkowe porcje H2O2 rozkłada się on. Może rozcieńczony r-r oraz dodatkowe napowietrzanie mieszanki oraz chłodzenie (?) będzie efektywniejsze? Podobnie do tego jak pisał kiedyś Sulik n.t. utleniania Cu w mieszance HCl+H2O2 + chłodzenie i napowietrzanie układu. Ma ktoś jakieś sugestie?
P.S.
Jak wykryć w takiej mieszaninie Fe(2+)?

Kationy żelazawe wykryjesz używając żelazicyjanku potasu (K3[Fe(CN)6]). Daje to wtedy niebieski r-r/osad.

To wiem. K3[Fe(CN)6] z Fe(2+) niebieski osad, z Fe(3+) brązowy osad; K4[Fe(CN)6] z Fe(2+) jasnoniebieski osad, z Fe(3+) ciemnoniebieski osad - z tego co na szybko testowałem. Ale nie jestem pewien czy w Fe(3+) było ono samo, zn. bez Fe(2+). A cały myk polega na tym, aby w mieszaninie sprawdzić czy wszystko się utleniło. Wpadł mi do głowy pomysł z zamaskowaniem Fe(3+) mieszaniną Zimmermanna. Ciekawy jestem czy to by wyszło.. Znajdę chwilę to sprawdzę czy zdaje egzamin.

Możesz też strącić Fe(OH)2, odsączyć go i na świeżo potraktować roztworem H2O2. Zresztą z tego co pamiętam, taki wodorotlenek elegancko utleniał się już od samego tlenu powietrza, także nie powinieneś mieć większych problemów Mieszanie w każdym bądź razie wskazane.

jakich proporcji ( wagowych /objętościowych) używasz przy reakcji ? ile gram soli Fe(2+) ile mililitrów H2SO4 i o jakim stęzeniu?

Z tym, że wytrącając sole Fe najpierw wytrącają się wodorotlenki Fe(OH)3 a dopiero później w pH około 9 Fe(OH)2

ogólnie musiał byś chyba to fotometrycznie oznaczyć, za pomocą pochłaniania promieni świetlnych w roztworze o barwie zielonej - w ten sposób jeśli nastąpi pochłonięcie fal świetlnych to znaczy, że są jeszcze jony Fe2+ jeśli nie to roztwór wolny jest od jonów Fe2+. Ale przed tym musiałbyś roztwory rozcieńczać wodą, bo przy dużym stężeniu jonów roztwór będzie dla światłą nie do przejścia.

Reakcje charakterystyczne raczej na nic się nie zdadzą, z powodu dużej intensywności zabarwienia roztworu.

Ogólnie sądzę, że jeśli Ci się roztwór aż zagrzał od H2O2 to już masz wszytko przereagowane najlepiej dla pewności zamontować jakieś mieszanie/pompkę akwariową do napowietrzania i zostawić w otwartym zbiorniku np. na kilka dni - to będziesz miał na 99.9% wszytko utlenione.

Ile mam tam Fe(2+) nie wiem, to jest jedno z głównych pytań właśnie
H2SO4 używam rozcieńczonego do ~35%. A co do wytrącania Fe to od razu +2 i +3 razem i później utlenianie na powietrzu. Teraz komplikacja... Pobrałem próbkę r-ru, dodałem H2O2 i stała tak sobie z 36h mniej więcej, po czym wykonałem próbę na Fe(2+) z K3[Fe(CN)6] i nadal potwierdzał obecność Fe(2+) ;/
Więc perhydrol coś kiepsko się spisuje, albo mam chiński żelazicyjanek.. A mój r-r główny składa się z tych substancji, które wymieniałem w pierwszym poście + H2SO4 i H2O2 obecnie. Tak sobie myślę, czy można mniej więcej śledzić szybkość utleniania (perhydrolem, albo tlenem z powietrza za pomocą pompki) poprzez miareczkowanie r-ru KMnO4. Przy okazji można od razu oznaczyć zawartość Fe(2+), oraz mierzyć jej zmiany.
P.S.
Może za mało perhydrolu wtedy dodałem, też możliwe...

Otrzymywanie siarczanu(VI)żelaza (III) z siarczanu(VI) żelaza(II).
W parownicy porcelanowej rozpuszczamy na gorąco 100g krystalicznego siarczanu żalazawego w 100 ml wody z 17,5 g stężonego kwasu siarkowego. Roztwór ogrzewamy na łaźni piaskowej i mieszając wkraplamy powoli 25g stężonego kawsu azotowego. Roztwór z początku ciemnieje, przy czym wydzielają się żółtobrunatne tlenki azotu, w końcu zaś jaśnieje i przybiera żółtobrunatne zabarwienie. W tym momencie przestajemy dodawać kwasu azotowego. Próbka płynu nie powinna dawać reakcji na związki żelazowe (błękitna barwa z żelazocyjnakiem potasowym). Roztwór odparowujemy do 100g, dodajemy 60ml wrzącej wody i ostrożnie wkraplamy bądź siarczanu żelazawego, bądź kwasu azotowego, aż płyn nie daje reakcji na jony żelazowe i na kwas azotowy(z kwasem siarkowym i siarczanem żelazowym). Roztwór następnie silnie zagęszczamy i odstawiamy do krystalizacji, która zachodzi z trudem. Siarczan żelazowy suszymy do soli bezwodnej ogrzewając go w temp. 400 stopni w strumieniu suchego dwutlenku węgla.

Preparatyka Supniewskiego Może się przydać

Jak masz tylko kationy żelaza Fe3+ i Fe2+ to ustaw pH w granicach 3-4 strącą się wodorotlenki żelaza (III), zlewaj roztwór znad osadu - przepłucz kwasem o ph 3 kilka razy, potem wodą destylowaną - pozostanie osad wodorotlenków i tlenków Fe3+. Żelazo Fe2+ zostało usuniete przy przemywaniu. Produkt nie bedzie pierwszej czystości.