Niedawno zrobiłem Cu(OH)2 przez strącenie siarczanu wodorotlenkiem sodu. Po odsączeniu odstawiłem na półkę a po paru dniach, na niebieskiej galaretce pojawił się biały kłaczkowaty osad (o igiełkach długości ok. 0,5 cm). Po tygodniu cały Cu(OH)2 przereagował do białego proszku, który po dodaniu niewielkiej ilości wody przeszedł w czarny CuO. Czym było to białe coś?

Jedynym białym związkiem miedzi jaki znam jest jodek miedzi CuI, który tu nie mógł powstać.

Białe kryształy to po prostu uwodniony siarczan sodu (Na₂SO₄^.10H₂O). Osad po dodaniu wody przeszedł w czarny, bo rzeczony siarczan się rozpuścił. Możliwe też, że dodałeś zbyt dużo NaOH, przez co powstał także biały węglan sodu.

Ta odpowiedź by pasowała, gdyby nie to, że cały wodorotlenek przeszedł w biały proszek, i nie było już wcale niebieskiego ani czarnego zabarwienia. (Poza tym siarczan miedzi bezwodny też jest biały)

Siarczan sodowy maskował barwnie CuO. Przy otrzymywaniu Cu(OH)2 poplecam go jak najszybciej przemyć i wysuszyć w eksykatorze , nawet takim po multiwitaminie .

to zdecydowanie efekt braku przemywania osadu, poza tym lepiej r-r z osadem Cu(OH)2 zagotować i sączyć dopiero powstały tlenek.

Faktycznie jest to opcja wygodna, ale powstały w ten sposób tlenek był tak drobny, iż nie mogłem odsączyć go w żaden sposób, nawet za 3 razem po prostu przechodził przez sączek

Kiedyś robiłem to w ten sposób, że po otrzymaniu zawiesiny CuO przemywałem ją kilkakrotnie wodą, każdorazowo czekając aż osad osiądzie na dnie. Potem zlewałem wodę znad osadu i tak dalej. Na koniec zostawiłem osad z niewielką ilością wody, której już nie mogłem odlać do wyschnięcia.

Godzinne gotowanie załatwia sprawę ,nawet przy sączku jakościowym.