<center>
CHLORAN POTASU
Chloran(V) potasu
KClO<sub>3</sub>
</center>
-
Postać: ciało stałe
-
Kolor: biały
-
Zapach: bez zapachu
-
Gęstość: 2,32 g/cm<sup>3</sup> w 20°C
-
Rozpuszczalność w wodzie: 0,073 g/cm3 w 20°C; 0,562g/cm<sup>3</sup> w 100°C
-
Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach:
-
Temperatura topnienia: 356°C
-
Temperatura wrzenia: 400°C
-
Temperatura rozkładu: powyżej 550°C
-
Palność: niepalny
-
Toksyczność: LD50-1870mg/kg; LDLo-
-
Higroskopijność: praktycznie niehigroskopijny, czasem potrafi się lekko zbrylać.
-
Przechowywanie: Przechowywać można w zwykłych workach strunowych czy butlach w temperaturze 15°C - 25°C
Własne spostrzeżenia: Związek nie jest niebezpieczny dla nas pod względem toksykologicznym (jeśli go nie połkniemy). Należałoby zwrócić uwagę na to że chloran potasu jest silnym utleniaczem i nie można pozwolić na zmieszanie go z przypadkowym reduktorem. Wiadomo że jest wykorzystywany po zmieszaniu z odpowiednimi reduktorami w pirotechnice - jego mieszaniny są czułe na bodźce mechaniczne, źródła ognia oraz skrajnie na wyładowania elektrostatyczne. Często chloran potasu w postaci mocno rozdrobnionej lubi się zbrylać, lecz w takim wypadku wystarcz bryłkę włożyć do woreczka i rozwałkować wałkiem. Należy unikać mieszania ogólnie wszystkich chloranów z solami amonu gdyż może dojść do samoistnego wybuchu. Należy uważać podczas rozdrabniania chloranu potasu w moździerzu gdyż istnieją pogłoski o tym że nawet sam chloran potasu może ulec wybuchowi (najprawdopodobniej chodzi tutaj o zanieczyszczenie moździerza pozostałościami reduktorów).
dodal barnab
Dawka trująca: nieustalona ściśle, już 10g może być przyczyną zgonu. Przeciętnie dawka śmiertelna dla człowieka wynosi 1 g chloranu potasu na 1 kg wagi ciała.
Zatrucie i objawy toksyczne: chloran potasu może w wyjątkowych wypadkach lub po omyłkowym połknięciu, wywołać ostre zatrucie, kończące się zwykle do 24 godzin śmiercią.
Chloran potasu jest trucizną krwi i powoduje jej rozkład. Objawy ostrego zatrucia: po połknięciu występują ostre, silne bóle żołądka i brzucha, żółtaczka, wymioty żółcią, czasem gorączka, a przed samym zgonem drgawki i utrata przytomności. Szczególnie niebezpieczne są objawy ze strony nerek., jak bóle pęcherza, bóle w okolicy nerek, zaburzenia w oddawaniu moczu, aż do wstrzymania jego wydzielania, czego następstwem jest zatrucie moczowe (uremia). W moczu stwierdza się jako nieprawidłowe składniki białko, hemoglobinę i methemoglobine.
Potasu chloran działa drażniąco na skórę i błony śluzowe oczu i górnych dróg oddechowych, wywołując zaczerwienienie, stany zapalne skóry i owrzodzenia zarówno skóry jak i błon śluzowych nosa.
Długotrwałe działanie pyłu w ilościach niższych od trujących może spowodować również otrucia przewlekłe z objawami niedokrwistości, uszkodzenia nerek (białko i krwinki w moczu) i stanami ogólnego osłabienia oraz uszkodzenia wątroby, osłabienia serca, zaburzenia żołądkowo-jelitowe i dróg oddechowych.
Leczenie: przy zatruciu ostrym należy wywołać wymioty, mechanicznie lub przemywać żołądek wodą. Dożylnie wstrzykuje się 31% roztwór tiosiarczanu sodowego. Ponadto podaje się środki nasercowe jak kardiamid (20 kropli doustnie), podskórnie w zastrzyku kofeinę, kamforę i lobelinę. Nie należy stosować węgla aktywnego, podać tlen, zastosować transfuzję
Przy zatruciu przewlekłym stosuje się leczenie objawowe.
BOP: przy pracy w obecności pyłu chloranu potasu konieczne jest używanie maski z pochłaniaczem przeciwpyłowym i rękawic gumowych. Dopuszczalne stężenie pyłu; nieustalone.
Po pracy konieczne jest obmycie ciała lub lepiej kąpiel tuszowa
