Kiedy stosujemy aparaturę ze szlifem a kiedy z korkiem.
Chcę zrobić acetonitryl z acetamidu odwadniając go di-fosforu pięciotlenkiem. W przepisie pisze że nie moge stosować szlifu. Dlaczego?

Odpowiec chyba jest banalan, to sa zwiazki organiczne i regowalby z korkirm gumowym czy igelitowym, dlatego trzeba zastosowac szlif, i szlif zazwyczaj sie sosuje do reakcjo z substancjami organicznymi

Ale On napisał, że do tej reakcji nie można stosować szlifu.

Nie czytalem opisu wiec nie wiem, ale mozliwe ze po prostu niemozna zastosowac szlifu bo bylaby mozliwosc ze bys tego nie rozlaczyl

Ciekawa taktyka..

Z reguły szlifowanych połączeń nie stosuje się wtedy, gdy jest ku temu wyraźna uwaga w przepisie.. przecież nie zawsze możesz przewidzieć, czy związek reaguje ze szkłem. P2O5 akurat może szybko zatrzeć subtelną chropowatość połączenia szlifowego. A np. NaOH zrobi to o wiele wolniej.

Chyba odwrotnie, NaOH zrobi to szybciej, bo szkło jest prawie całkowicie odporne na kwasy, natomiast wrażliwe na silne zasady...

Zgodzilbym sie z Tweenk-em bo w koncu do przechowywanie rozt. NaOH nie uzywa sie butelek ze szlifem szklanym. A natomias do wiekszości odczynników tak(ale to tak poza główny wątek )

Gdy istnieje ryzyko "sklejenia" szlifu, to dobrze go owinąć taśmą teflonową (taką do gwintów).

Kwas fosforowy stanowi wyjątek - stężony, a zwłaszcza gorący, nadgryza szkło w mgnieniu oka!
A że przepis pewnie jest starszy niż historia teflonu (patent w '56) zalecają nie używanie aparatury szlifowej :-)

Kolejnym takim wyjątkiem jest kwas fluorowodorowy.

Widziałem kiedyś w swoim krótkim życiu buteleczkę zamkniętą na szlif, w której był P2O5. Wyglądało to w ten sposób, że korek (mimo, że był idealnie dopasowany) po prostu ślizgał się w otworze.
Jeśli tlenek fosoru dostanie się na szlif to jest jeszcze gorzej.

Podobnie jest chyba w tym przypadku - ale to tylko moja skromna teoria.

hehe co do kwasow i szkla to bym polemizowal ze jest ona odporne na nie. otoz szklo jest odporne na wiele subst chem poniewaz w jego struktuze znajduja sie na przemian warstwy SiO2 i mieszanki z innymi pierwiastkami np potasem, a szklo szlifowane czy zarysowane ma tak jak niezbyt gleboki przkroj poprzeczny przez te warstwy i wtedy sie trawi nawet pod wplywe rozcienczonego HCl. Taka ciekawosta kiedys specialne soczewki , oszlifowane w poprzek przekroju tych warstw, trawilo sie aby uzyskac jakis tam efekt przez pozbycie sie tych warstw z potasem i mielismy jakas specjalna soczewke (nie znam sie zbytnio na optyce i wspominal mi o tym znajomy doktor fizyki )