Szukałem w googlach ale nie znalazłem. Jak z SnCl4 zrobić SnCl2? Myślę że można by to przeprowadzić dodając sproszkowaną cynę czy cuś ale ja owej nie posiadam...

http://www.funqa.com/chemistry/2523-2-chemistry-3.html

pozdro

Dzięki tylko jest teraz quest jak rozdzielić mieszaninę poreakcyjną?? Nie bardzo to widzę...Hmm może przedestylować?

sprowadzić do węglanów i oddzielićFe2(CO3)3, później z powrotem do chlorku

Z tego co wiem to reakcja zachodzi w drugą stronę, mianowicie FeCl3 jest redukowane przez SnCl2 do FeCl2. Jest to nawet reakcja analityczna:
Próbkę zawierającą Fe(III) zadaje się roztworem dimetyloglioksymu. Roztwór jest bezbarwny. Po dodaniu soli cyny(II) powstaje czerwone zabarwienie powstałe w reakcji żelaza(II) z dimetyloglioksymem.

A tak btw. nie łatwiej zrobić SnCl2 jak masz cynę i HCl to nie będzie trudne na wiki jest nawet przepis

W tym rzecz że nie mam cyny a SnCl4 troche jest . Po drugie nie chcę tego dużo... (przydatne w paru doświadczeniach). Ale rzeczywiście nie jest to łatwy sposób otrzymać z SnCl4 więc trzeba będzie pomyśleć nad tym sposobem co napisałeś. A propos cyny - służy do lutowania ale czy jest ona czysta czy z domieszkami innych metali? Pzdr

Składy stopów:

lutowniczy klasyczny Sn60Pb40
cyna "organmistrzowska", lub warsztatowa (do rynien) (laski) - Sn85Pb Sn90Pb Sn99Pb
lutowia bezołowiowe RoHs wysokotopliwe Sn96,5 Ag3 Cu0,5
lutowia bezołowiowe RoHs niskotopliwe Sn60Bi37 + Ag3
lutowia ołowiowe uszlachetnione - Sn60 Cu lub Ag 0,3, Pb reszta

Najprościej jest otrzymać z lasek (mogą być właśnie w takich sklepach z art. metalowymi) - łatwo jest rozpoznać, gdy cyny jest tak gdzieś pow 85% może (nie wiem dokładnie), to skrzypi przy zginaniu (poślizg po dyslokacjach, tarcie płaszczyzn krystalicznych), lub z lutu bezołowiowego. Uprzedzam jednak, że cyna roztwarza się nawet w stężonym HCl bardzo opornie. Stop z ołowiem jeszcze gorzej, bo pasywuje się nierozpuszczalnym PbCl2.

PS. Mając na uwadze ekonomię, raczej zostawił bym SnCl4 w spokoju. to cenniejszy odczynnik, niż chlorek cynawy...

PbCl2 się całkiem nieźle rozpuszcza w steż. HCl Albo alternatywnie innych chlorkach.

Nie próbowałem

Ale próbowałem kiedyś roztwarzać cynę "do celów lab" 30% HClem i szło jak krew z nosa...

Polecałbym użycie czystej cyny, ale jak piszesz takiej nie posiadasz więć w grę wchodzą dqwa jej stopy dostępne w sklepach instalacyjnych a mianowicie z srebrem i miedzią o zawartości cyny w granicach 96-98%. Ze względów praktycznych polecam stop ze srebrem, ewentualne jony Ag które by przeszły do roztworu wytrącą się w postaci AgCl. A wszystko polega na dodaniu w nadmiarze rozdrobnionego jak najdrobniej stopu lutowniczego do roztworu SnCl4 i ogrzewaniu przy częstym mieszaniu. Co jakiś czas przydałoby się przeprowadzić test na zanik jonów Sn4+. Następnie szybkie sączenie i krystalizacja. Osad po wygotowaniu w HCl można spożytkować do otrzymania AgNO3 a w przypadku stosowania stopu z miedzią otrzymujemy proszek miedzi, a do czego może być przydatny to już pozostawiam własnym domysłom.

Hmm bardzo dobry pomysł... chyba się z tym pobawie Tylko jeśli chodz o stop ze srebrem obawiam się o cenę... Co do analizy jonów Sn4+ można to sprawdzić za pomocą siarczków: jony Sn2+ dają kolor brązowy zaś czterododatnie żółty

ja cyne elektrochemiczna bez problemu wytrawialem za pomoca HCl ~5% + H2O2 ~3-5% + napowiatrzanie kompieli

Wbrew pozorom cena stopu ze srebrem nie jest astronomiczna, srebro to nie platyna. Ponieważ to robiłem kiedyś z braku chlorku cyny to kilka rad:
- cyna rzeczywiście słabo rozpuszcza się w HCl, Supniewski zaleca włożenie kawałka blachy platynowej co ze zrozumiałych względów dostępne jest tylko dla niektórych, podgrzewanie trochę pomaga ale tylko trochę,
- w przypadku stopów pomocne jest zasugerowane przez Sulika dodanie co jakiś czas trochę wody utlenionej,
- najlepiej zalać kwasem, przykryć szkiełkiem i co jakiś czas zamieszać, ważne aby zawsze w roztworze był nadmiar kawałków stopu, ponieważ przy braku cyny zaobserwowałem niewielkie utlenianie miedzi i przechodzenie do roztworu, w końcu jest bardzo rozdrobniona,
- roztwór musi być zawsze kwaśny ze względu na tendencję Sn2+ do hydrolizy, najlepiej po przesączeniu odparować na łażni wodnej pod wyciągiem lub na otwartej przestrzeni (pary HCl).