Mam dwa pytania odnośnie związków rtęci.

Po pierwsze:
Ostatnio chciałem zsyntezować azotan rtęci. Roztworzyłem więc tlenek rtęci w kwasie azotowym. Przez pomyłkę użyłem nadmiaru HNO3. Następnie zatężyłem roztwór aż do wytrącenia białego osadu. Odstawiłem do ostygnięcia po czym odsączyłem osad. Następnie, w celu przemycia osadu dodałem na sączku zimnej wody. Osad zżółkł. Rozumiem, że utworzył się tlenek rtęci. Dlaczego?

Po drugie:
Z pozostałego przesączu otrzymałem rodanek rtęci, który po zapaleniu reaguje według reakcji:
2Hg(SCN)2 = 2HgS + CS2 + C3N4
Reakcja ta jest podstawą ciekawego doświadczenia zwanego wężami faraona. I tutaj pytanie: jak rozdzielić produkty tej reakcji? Disiarczek węgla można po prostu oddestylować, ale co z mieszaniną siarczku rtęci i azotku węgla? Próbowałem wyszukać jakichś informacji na temat tego ostatniego, ale informacje w internecie są zbyt skąpe, żeby coś wnioskować...

Jeśli nie musisz to zdecydowanie odpuść sobie doświadczenia z rozpuszczalnymi związkami Hg dla ciekawości.....
Poczytaj forum korzystając z opcji "szukaj" w temacie tego metalu.... zdecydowanie odradzam wszelki kontakt z rozpuszczalnymi związkami tutaj z uwagi na toksyczność wszelka przypadkowość jest ryzykowna, wszelki kontakt ze skórą powodować będzie ryzyko zatrucia, nie pisz w odpowiedzi o doskonałym BHP typu rękawice czy okulary w takich przypadkach wszelkie związki rtęci doskonale są wchłanialne przez skórę.
Każda niestabilność reakcji w typie /nadmiaru pomylenia/ mogą powodować gwałtowność reakcji i tzw. wyrzyganie z kolby czy probówki... nie wnikam w szczegóły ochlapania np. koszuli czy rękawa lub twarzy.
Nie jest moim celem demonizowanie czy bagatelizowanie (notabene bagatelizowanie to przeciwieństwo demonizowania czyli w obu przypadkach mamy skrajności których należy unikać bo są jednakowo groźne) zagrożenia są bardzo wysokie znam a właściwie odpowiednią formą będzie obecnie poprawna, znałem kolegę który przypadkowo bez zabezpieczeń polał się azotanem rtęci przy otwieraniu słoja bo cechą tego zw. jest silna higroskopijność , w tej chwili już niestety już nie żyje zmarł w dość młodym wieku teoretycznie nie brano tego faktu pod uwagę jednak uważam że było to istotnym czynnikiem ......
pozdrawiam
eko

Żółty osad to HgO, azotan rtęci bardzo łatwo hydrolizuje, podobnie siarczan. Chlorek jest bardziej stabilny z uwagi na kompleksowanie Hg jonami Cl. CO do preparatyki- polacam supniewskiego.

Synteza rodanku Hg w większych ilościach faktycznie może biec dość egzotermicznie- trzeba uważać, oraz pamiętać że Hg rozpuści się w nadmiarze rodanku.

Podczas rozkładu termicznego nie idzie to wszystko tak ładnie, wydziela się też trochę metalicznej rtęci więc trzeba uważać i robić to tylko na świeżym powietrzu/dyge.

Zastosowanie Hg(SCN)2 do otrzymywania CS2/innych produktów mija się z celem, a jako "sztuka dla sztuki" bez dobrego laba jest tylko proszeniem się o dzieci z 3 parami rąk Związki Hg są na prawdę szkodliwe i niebezpieczne, ale myślę że każdy sam jest w stanie zdecydować czy jest w stanie się nimi zajmować. Jeśli nie- selekcja naturalna działa....

Trzeba być świadomym zagrożenia, zabawa rtęcią w domu===> spora nieodpowiedzialność.

Ok. Dzięki wielkie za dobre odpowiedzi!

Wiedziałem, że siarczan hydrolizuje, o azotanie nie wiedziałem...

Rodanek już zrobiłem. Uważałem, żeby nie dodać nadmiaru KSCN.

Próbę wydzielenia CS2 lub azotku węgla sobie podaruję. Ale tak czysto teoretycznie ciekaw jestem co to jest ten azotek węgla, tzn. jakie on ma właściwości chemiczne np.? Z internetu wyczytałem tylko, że jest wykorzystywany jako materiał ceramiczny. Bielański milczy na temat tego związku... Wiecie coś więcej o nim?

CS2 i C3N4 i tak nie da się wydzielić, bo utleniają się podczas doświadczenia. Dowiedziałem się tego przy okazji dodawania karty Hg(SCN)2