Tak jak w temacie...
Powstaje tetrahydroksyglinian sodu, ale...
... czy owy związek rozpuszcza się we wodzie??

Powstały związek przechodzi do roztworu.
Jeśli chcesz się o tym przekonać, to proszę bardzo:
Pobierz odrobinę powstałego w roztworu (klarownego). Po zakwaszeniu zobaczysz, że się strąca Al(OH)3, który można z powrotem rozpuścić dodając mocnej zasady.

Ostatnio wykonałem dokładnie to samo doświadczenie i mam a'propo niego kilka pytań.

1. Dlaczego sporządzanie roztworu wodorotlenku sodu jest procesem egzoenergetycznym? Probówka była naprawdę ciepła!

2. Co jest produktem reakcji podczas której do stężonego roztworu zasady sodowej dodaje się folii aluminiowej? Przede wszystkim interesuje mnie co to za gaz się wydziela, bo trochę się go nawdychałem...

3. Po reakcji powstaje szary roztwór. Po jego ogrzaniu substancja w probówce staje się znów tak przeźroczysta jak roztwór zasady sodowej. Po ogrzaniu i ochłodzeniu substancji pozostałej w probówce zauważyłem że jest ona galaretowata, 'coś na podobieństwo kisielu'. Co to jest?

Dziękuję i pozdrawiam!

1. Odnośnie efektów energetycznych - dowiedz się co to jest entalpia, i tym podobne - musisz dowiedzieć się podstaw termodynamiki.

2. Gaz to wodór.

3. Galareta to najprawdopodobniej Al(OH)3

Dzięki wielkie za odpowiedź!

Tylko mam pewien problem, chciałem powtórzyć tą reakcje, ale zamiast przeźroczystej 'galaretki' szyła mi jakaś gęsta biała substancja ;/ osiadła ona ponadto na ściankach w postaci takiego białego nalotu. Czy ktoś wie co to może być?

Al(OH)3

Uważaj z tym wodorem ;p
Co do reakcji egzotermicznej to zachodzi ona gwałtowniej w occie, dlaczego?

Znowu wodorotlenek glinu? Te dwie substancje są do siebie w ogóle nie podobne... Ale cóż, co fakt to fakt.

Ten wodór to teraz sobie zbieram do słoiczka a później - BUM!
W occie? Musze spróbować

Myślę, że gwałtowniej zachodzi w occie, bo ocet i NaOH mają przeciwne pH. Ale nie jestem pewny...

Chodzi tylko o ilość owego wodorotlenku - gdy było małe stężenie jonów tetrahydroksyglinianowych, po zobojętnieniu pojawiła się trudno opadająca zawiesina, a przy większym, biały, kłaczkowaty osad

Gwoli ścisłości, zachodzi reakcja:

2Al + 2OH- + 6H2O -> 2[Al(OH)4]- + 3H2

Proponuję (podobnie jak mój przedmówca) pouczające doświadczenie:
1) roztwarzamy Al w 1-2 M roztworze NaOH
2) sączymy powstały roztwór
3) do klarownego roztworu dodajemy octu lub innego słabego kwasu - powstaje kłaczkowaty osad Al(OH)3
4) dodajemy roztworu NaOH, zawiesina/osad będzie się rozpuszczać i ostatecznie otrzymamy klarowny roztwór
5) dla powtórzenia doświadczenia -> patrz punkt 3)

Powstały osad Al(OH)3 rozpuszcza się także w mocnych kwasach (pH < 3).

Sprostowanie: Al(OH)3 roztwarza się w mocnych kwasach

Też tak myślałem, ale Minczewski i Marczenko (Chemia Analityczna) używają "rozpuszczanie", a że to specjaliści, nie podważam ich opinii.

P.S.
Masz łudząco podobny login, a ja byłem tu pierwszy... :-)

Może pisali, że się rozpuszcza, bo opisywali obserwację przy robieniu doświadczenia, wtedy nie sposób powiedzieć czy osad się rozpuszcza, czy też roztwarza. Nie chciałbym podważać niczyjego autorytetu, może w erracie jest to sprostowane, może napisali poprawnie w nowszym wydaniu książki. W każdym bądź razie:

Rozpuszczanie - proces fizykochemiczny polegający na takim zmieszaniu ciała stałego, gazu lub cieczy w innej cieczy lub gazie, że powstaje jednorodna, niemożliwa do rozdzielenia metodami mechanicznymi mieszanina. Proces rozpuszczania nie jest uważany za reakcję chemiczną, gdyż w wyniku interakcji między substancją rozpuszczaną a rozpuszczalnikiem nie powstają nowe, trwałe wiązania chemiczne

Roztwarzanie - zjawisko chemiczne polegające na przechodzeniu substancji stałej do roztworu, połączone z reakcją tej substancji z rozpuszczalnikiem lub innym składnikiem roztworu.

Cechą różniącą roztwarzanie od rozpuszczania jest to, iż (po roztworzeniu) odparowując rozpuszczalnik nie uzyska się produktu wyjściowego, a jedynie produkt reakcji.

(zaczerpnięte z wikipedii ), z małą poprawką

I ponieważ Al(OH)3 to wodorotlenek, więc reaguje z kwasami ( jako wodorotlenek amfoteryczny również z mocnymi zasadami, ale nie o tym), dajmy na to, że z kwasem siarkowym (VI). W tym przypadku:

2 Al(OH)3+ 3 H2SO4 = Al2(SO4)3 + 6 H2O

Tego się będę trzymał.

PS Jeśli chodzi o mój nick, to jest on taki sam na wszystkich forach i stronach wymagających rejestracji, od zawsze się tak nazywam

Glin jest metalem amfoterycznym, czyli reaguje jako kwas i zasada:
Z kwasami reaguje jako zasada, np.
2 Al(OH)3 + 3 H2SO4 ------> Al2(SO4)3 + 6H2O

Ale również reaguje z zasadami i tym razem jako kwas glinowy:

H3AlO3 + 3 NaOH ----> Na3AlO3 + 3H2O

Co jeszcze powiem o pierwiastkach amfoterycznych. Powiem, że są to pierwiastki, ktore mają cechy kwasowe jak i zasadowe. Nalezą do nich: glin, cynk, cyna, ołów, arsen, mangan, chrom.

Przykłady:
wodorotlenek glinu - Al(OH)3, kwas glinowy - H3AlO3
Wodorotlenek cynku - Zn(OH)2, kwas cynkowy - H2ZnO2
Wodorotlenek cynawy - Sn(OH)2, kwas cynawy - H2SnO2
Wodorotlenek cynowy - Sn(OH)4, kwas cynowy - H4SnO4

Co do reakcji to:
Związki amfoteryczne z zasadami są kwasami, a z kwasami są zasadami.