<center>CUKIER
Sacharoza
C12H22O11
</center>

- Postać: krystaliczne ciało stałe
- Kolor: bezbarwny lub biały
- Zapach: bez zapachu
- Gęstość: brak danych
- Rozpuszczalność w wodzie: 1970g/l w 15*C
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: brak danych
- Temperatura topnienia: 169-170*C
- Temperatura wrzenia: rozkład
- Temperatura rozkładu: >169*C
- Palność: palna
Toksyczność: nietoksyczna
- Higroskopijność: brak danych
- Przechowywanie: szczelne opakowanie, suche pomieszczenie, temperatura pokojowa

Własne spostrzeżenia: Sacharoza zwana jest inaczej cukrem buraczanym, cukrem trzcinowym lub po prostu cukrem. Jest to dwucukier złożony z fruktozy i glukozy. Ma słodki smak o czym każdy może się sam przekonać. Sacharoza jest cukrem nieredukującym o czym świadczy negatywny wynik próby Trommera. W środowisku kwaśnym, pod wpływem enzymów hydrolizuje według schematu:
C12H22O11 + H2O = C6H12O6 + C6H12O6
Produktami hydrolizy sacharozy są: glukoza i fruktoza. Cukier ten na skalę przemysłową najpierw otrzymywano z trzciny cukrowej na Bliskim Wschodzie, w Indiach i Chinach już w Starożytności. W Europie cukier pojawił się dopiero w IV wieku p.n.e. w Grecji. Był wtedy stosowany jako bardzo drogi lek. Odkrycie Ameryki spowodowało znaczny wzrost dostaw cukru w Europie. Cukier z buraków pierwszy raz otrzymano w 1747 roku a dokonał tego niemiecki chemik Andreas Sigismund Marggraf. Pierwsza cukrownia została wybudowana na Śląsku w 1802 r.

Sacharoza jest również turboluminoforem. Oznacza to, że gdy wykonamy na nią pracę mechaniczną (rozcieranie, miażdżenie, łamanie itp.) zacznie świecić na kolor jasnozielony.