Witam,
Chce sobie troche ulatwic zycie montujac elektrode redoks w zbiorniku ze sciekami tylko nie jestem do konca pewien czy sie ona nada do celow ktore sobie umyslilem, a dokladniej - chce aby sterowala ona dozowaniem tritioweglanu sodu ktory to straca metale ciezkie (np. miedzi) - mozna powiedziec ze ten tritioweglan dziala podobnie jak siarczek sodu - tylko, ze jest bezpieczniejszy, wydajniejszy i ogolnie lepszy (przynajmniej na moj stan wiedzy). A teraz zasadnicze pytanie - czy taka elektroda sie nada do moich celow ? to znaczy nie bardzo rozumiem na jakiej zasadzie ona dziala (a sam pomysl jej zastosowania albo gdzies wyczytalem katem oka, lub ktos mi wspominal w jakiejs rozmowie, ale teraz dokladnie nic nie pamietam) to znaczy, czy potencjal redoks roztworu bedzie sie zmienial wraz z pozbywaniem sie z roztworu jonow metali, ktore beda stracane w postaci osadu ?

Skoro mówisz, że są to metale ciężkie i będziesz je strącał w postaci siarczków lub coś takiego to odczyn roztworu też będzie się zmieniał.
A potencjał redoks roztworu na pewno zależy od odczynu (KMnO4 jest zdecydowanie silniejszym utleniaczem w kwaśnym niż alkalicznym) więc również on będzie się zmieniał.
Pozdr.

zgadza sie pH bedzie wzrastalo o okolo 1 na 1 litr stracacza w reaktorze 4 m3

ogolnie od tamtego pota co nieco sie dowiedzialem - i elektrode nalezy dobrac nie do metali ktore chce stracac, a do czynnika stracajacego - i poki co ponoc do tego co ja uzywam elektrody nie ma jeszcze

Półogniwo redox działa na takiej zasadzie że na anodzie zachodzi utlenianie, elektrony płyną do katody i tam redukcja. Musisz mieś 2 elektrody z met. szlachetnych. Łączysz je ze sobą a w roztworach zachodzą reakcje np. Fe(3+) utlenia Sn(2+) i sam się redukuje do Fe(2+). Tyle, że ihmo to kupę da, bo w końcu masz jony metali ciężkich i nie ma sensu zmieniać ich stopnia utlenienia, za to można by strącać je w postaci wolnej (metaliczny Pb, Cu).