Witam,
Mam taki uklad: material bazowy stal nierdzewna (prawdopodobnie zwykla chromo-niklowa) bez dodatkow tytanu

a na materiale bnazowym nalozone kolejno miedz-cyna-miedz-cyna

i teraz chcial bym te powloki (miedzi i cyny) sciagnac z materialu bazowego bez jego uszkadzania

najlatwiej by bylo uzyc kwas azotowy - ale po ostatnim niemilym doswiadczeniu z nim - tzn. material bazowy tez zostal strawony - onbawiam sie jego uzycia do tych celow

Czyżby to by jakiś materiał z bieżni łożyska ślizgowego ? Będzie kłopot z usunięciem chemicznym, zwłaszcza że przy lokalnych nadtrawieniach materiału bazowego powstaną lokalne ogniwa korozyjne na niekorzyść stali. Warstwa miedziana powinna dać się usunąć w roztworze FeCl3, albo nadsiarczanu amonu, ale nie jestem pewny jak zachowa się reszta. Nie wiem jaką techniką została wykonana powłoka - jeżeli było to wykonywane na gorąco, lub potem wygrzewane, to należy się liczyć z tym, że zaszła spora dyfuzja, i powierzchnia podłoża została nieodwracalnie zmieniona.

powloki zostaly nalozone za pomoca elektrolizy

natomiast jesli chodzi o nadsiarczan to juz to przetestowalem wczoraj
nadsiarczan + kwas siarkowy + woda
ale niestety tylko Cu daje rade sie sciagnac w takim wypadku, Sn pozostaje niewzruszone ;(

jeszcze pozostaje mi w takim razie metoda elektrochemiczna - ktora wolal bym uniknac z powodu kosztow urzadzen - i kwas azotowy ktory tez nie jest do konca dobryym rozwiazaniem z prostego powodu - jak sie rozgrzeje to juz koniec i po zawieszakach

Zastanawiam się nad etapowym procesem: usunąć Cu jedną z w/w metod, a Sn czymś co nie naruszy szybko stali. Nie wiem czy nie ma jakiegoś roztworu alkalicznego w którym roztwarza się cyna, może ktoś będzie wiedział..

jest takowy, rusza on tez Cu... ale jest an cyjankach

tylko poblem z wielo etapowoscia jest taki ze tych warstw cu-Sn jest sporo
powiedzmy tak z 20
i trzyba by bylo wtedy robic po 20 razy jeden etap i drugi, i to pomnozyc przez ilosc zawieszakow = wieki

łomatko... myśłałem, że są dwie warstwy Cu i dwie Sn

W książce 'Zarys elektrochemii technicznej' Pawlikowskiego, wydanej wieki temu, opisano sposób robienia folii niklowej , co może być ci pomocne. Otóż na walec (ale nie stalowy tylko miedziany) nakłada się naprzemiennie 250 warstw miedzi i niklu. Tak powstałą wielowarstwową blachę zdejmuje się z walca i tnie na małe kawałki. Następnie traktuje je się amoniakiem przy dostępie powietrza, dzięki czemu miedź ulega rozpuszczeniu, a kawałki rozpadają się na małe łuski niklowe. Nie wiem, czy to zadziała, ale cyna to się chyba nie rozpuszcza w amoniaku więc może...

cyna sie nie rozpuszcza w roztworach amoniaku, wiec nic mi to nie da

bo u mnie nie ma paskow czy cegos takiego tylko jest walec ze stali oblozony raz miedzia, raz cyna, miedzia, cyna etc

wiec strawie miedz i pozostanie przprzepuszczalna dla amoniaku powloka cyny


zreszta - amoniak za bardzo smierdzi i jest zbyt niebezpieczny dla przemyslowego zastosowania

Stężone, wrzące roztwory wodorotlenków alkalicznych rozpuszczają cynę i dają hydroksosole cyny IV. Nie wiem jak w takich warunkach zachowuje się czysta miedź, ale wodorotlenek miedzi II rozpuszcza się i daje Na2[Cu(OH)4].