Witam! Ostatnio przeprowadziłem takie doświadczenie: Do Cu(OH)2 dodałem wody utlenionej. Z roztworu zaczął się wydzielac tlen, a osad przybrał barwę ciemno brunatną. Czyli skoro wydzielił się tlen, to Cu(OH)2 musiał się do czegoś zredukować. Z obserwacji by wynikało że to CuOH. Próbowałem znaleźć jak wygląda wodorotlenek miedzi(I) ale nistety nie udało się . Czy dobrze myślę? Jeśli tak mógłby ktoś napisać coś więcej o tym wodorotlenku?

Chyba nie do końca jest jak piszesz. Sądzę, że po dodaniu H2O2 Cu(OH)2 rozłożyło się do tlenku miedzi CuO, zwyczajnie pod wpływem temperatury. A tlen wydzielał się pewnie bardzo intensywnie do kationy miedzi Cu^2+ rozkładają nadtlenek wodoru do tlenu i wody, Cu(OH)2 też tak działa. Temperatura samego wodorotlenku może w miejscu kontaktu z H2O2 wzrosnąć przez co delikatny Cu(OH)2 się rozłoży.
Analityk

Roztwór po rozpuszczeniu osadu w rozcieńczonym kwasie octowym najpierw był zółto-zielonkawy a potem zrobił się normalnie niebieskawy. Przy rozpuszczaniu osadu w H2SO4 roztwór był od razu niebieski. przeprowadzę jeszcze kilka prób. Dzięki za pomoc

Z kolorków wynika że ze stopniem utlenienia miedzi nic się nie stało.

No więc zrobiłem jeszcze kilka prób. Postaram się opisać w mierę dokładnie. Najpierw do roztworu CuSO4 dodałem NaOH, a potem wody utlenionej. Tak jak poprzednio wytrącił się ten brunetny osad. podzieliłem go na kilka części. do jednej wlałem roztworu HCl, do drugiej H2SO4. W obu przypadkach osad rozpuścił się, powstały niebieskie roztwory. po dodaniu NaOH do takiego roztworu od razu wytraca się ten brunatny osad. Osad gdy dłużej postoi powoli robi się ciemno zielony. Przy ogrzewaniu aż do wrzenia nic się z nim nie dzieje. natomiast częśc rozpuszczonego osadu w H2SO4 gotowałem przez jakiś czas. Po dodaniu NaOH wytrąca się osad jasno zielony, osad ten pod wpływem ogrzewania rozkłada się tak jak Cu(OH)2 do tenku CuO. Co o tym myślisz?

Wszystko jest OK.
Cu(OH)2 jest wrażliwy i w ciepłym r-rze zaraz się na CuO zamieni.
Jasnozieloność osadu Cu(OH)2 strącanego z r-ru zawierającego chlorki wynika właśnie z tego, iż Cu(II) tworzy z chlorkami zielone kompleksy. Cu(I) nie tworzy rozpuszczalnych, niekompleksowych soli.
Cu zachowuje stopień utlenienia (II) - to jest pewne

Bi(OH)3 strącany z ciepłego r-ru jest np. żółty, bo zawiera BiO(OH) itd.

Może zdolności katalityczne Cu(OH)2 polegają na przejściu Cu na 3-ci stopień utlenienia i szybki powrót do drugiego z wydzieleniem tlenu?

Tylko dlaczego ten brunatny osad jeżeli jest mieszaniną Cu(OH)2 i CuO nie rozkłada się całkowicie nawet podczas gotowania do CuO? Dopiero po gotowaniu roztworu uzyskanego z rozpuszczenia osadu w kwasie i ponownym wytrąceniu wodorotlenek rozkłada się normalnie do CuO. Najlepiej jakby ktoś z lepszym zapleczem chemicznym sam wykonał kilka prób...