Witam.
Dzisiaj przeprowadziłem pare doświadczeń z dermatolem oraz Fe2O3 oraz kwasami (H2SO4 oraz HCl).

1.) Do stężonego kwasu siarkowego wrzucilem Fe2O3 i zacząłem mieszać. Odziwo osad nadal się tam znajdował. Dodałem wody, mieszanina mocno sie ogrzała i buchła za kolbkę. Myślałem, że może ciepło spowoduje rozpuszczanie się fe2O3 w kwasie. Niestety kolbka było mocno ciepła, a Fe2O3 nadal tam był.

Co zrobić, aby otrzymać tą drogą FeSO4.
Myślałem, że to najproszcza droga.
Otrzymanie Fe2(SO4)3, a później redukcja, jakimś słabym reduktorem, np. NH4SCN (??)

2.) Do kwasu solnego rzuciłem dermatol.
Chciałem otrzymac BiCl3.
Dermatol po wrzuceniu do wody zmienił zabarwienie stał się biały.
Wydawało mi się, że do może być kwas gulasanowy, w końcu nastąpiła reakcja wymiany.

Czy moje przypuszczania są słuszne, że to ten kwas, oraz, czy w roztworze znajduje się BiCl3

BiCl3 miał mi posłuszyć do zrobienia bizmutu.
Teraz wiem, że to miał być azotan

Pozdrawiam.

Jak masz w r-rze Bi3+, to po zalkalizowaniu klarownego r-ru powinien wytrącić się biały Bi(OH)3. Po pogdrzaniu osad powinien zrobić się beżowy (odwodnienie do BiO(OH)).

Do otrzymania FeSO4 potrzebujesz metalicznego żelaza. Bawienie się w redukcję Fe3+ czym innym, niż żelazem pierwiastkowym, jest bez sensu. Albo met. żelazo + sól Fe3+ albo kwas + met. Fe. Ogólnie Fe2O3 potrzebuje czasu na roztworzenie się w kwasie. Zazwyczaj używa się stęż. HCl, ale 50% H2SO4 też powinien być OK. Pogrzewa się i miesza r-r przez kilkanaście, do 30 minut. Warunkiem szybkiego rozpuszczenia Fe2O3 jest jego dobre zmielenie.
"Pamiętaj chemiku młody...", a z resztą, i tak nikt tego nie przestrzega...