Witam.
Ostatnio bawiłem się w badnaie metalowej obudowy temperówki która, jak przeczytałem na stronie z artykułami biurowymi (akurat znalazłem mój model) jest zrobiona ze "stopu magnezu".
Zeskrobałem troche wiórków z temperówki i oczywiście paliły się dosyć ładnie. Lecz podejrzewam, że oprócz magnezu w temperówce znajduje się również glin (głownie chodzi chyba o mase temperówki, która jest dosyć mała). Poztworzyłem obudowę w kwasie octowym i z góry zakładam, że powstał mi octan magnezu i octan glinu. I podejrzewam że tego pierwszego jest więcej. A teraz jak zbadać czy miałem rację i czy tam napewno znajduje się glin?

Na początku potraktowałem roztwór wodorotlenkiem sodu. Wytrąca się galaretowaty osad jak przy Cu(OH)2 lecz jest koloriu białego (opis wodorotlenku magnezu). Można by było spróbować z nadmiarem NaOH w którym Al(OH)3 się rozpuści ale jest go na tyle mało (jeżeli jest), że różnicy chyba się nie dostrzeże...

I teraz mam 2 pytania:
1. "Węglan amonu w pierwszej chwili nie wytrąca osadu z rozcieńczonych roztworów zawierających jony Mg2+. Osad może powstać po pewnym czasie lub po podgrzaniu, przy czym jednak wytrącanie nie jest całkowite ze względu na obecność jonów NH4+. W obecności nadmiaru jonów NH4+ (np. dodatek NH4Cl) osad w ogóle nie powstaje." - czy ten sam efekt otrzymam przy zastosowaniu wodorowęglanu amonu? Bo chodzi tu chyba głownie o nierozpuszczalny w wodzie węglan magnezu. I czy można próbować to z NaCO3 (lub NaHCO3)?

2. Czy są jakieś proste metody na wykrycie soli glinu z roztworu soli glinu i magnezu?

Pytania zadaje bo mam mało odczynnika a nie chcę go marnować (wiem, że łatwo go sobie niby zrobić, ale ogólnie nie mam zbytnio czasu na to)...

Pozdrawiam
Rajek

A, i coś się schrzaniło, prosiłbym o usunięcie drugiego tematu o tym samym tytule

Z tablic rozpuszczalności wynika, że siarczan(IV) magnezu jest rozpuszczalny, natomiast glinu nierozpuszczalny, więc jeżeli masz np. Siarczan(IV) sodu to możesz tak spróbować A co do węglanu magnezu to moim zdaniem najlepszy by był Na2CO3, ale nie wiem co chcesz uzyskać dzięki temu, bo węglan glinu też powinien się strącić.

//a czemu w ogóle to jest w organice ? przeniesione, o.r.s.

o.r.s dlaczego akurat do komentarzy? te miejsce jest bardziej odpowiednie.
Do tematu. Proponuje zrobić od początku ino nieco inaczej. Chyba jeszcze nikt nie sprawdzał jak taka temperówka zachowuje się we wrzącej wodzie. Zatem wrzuć ją do niemal wrzącej wody i obserwuj. Jeśli jest z magnezu powinien wydzielać się wodór. Jeśli jest to stop metali wodór będzie wydzielał się powolnie lub wcale.
Druga rzecz. Rozpuść taką temperówkę w kreciku a nie w occie. W dużym nadmiarze NaOH glin całkowicie przejdzie do r-r natomiast magnez przejdzie do nierozpuszczalnego Mg(OH)2. A jeśli dysponujesz czystym wodorotlenkiem sodu lub potasu to możesz oznaczyć wagowo Mg w stopie. Musiałbyś zważyć element, roztworzyć w zasadzie, osad wodorotlenku magnezu przemyć kilkakrotnie wodą dest. i zważyć osad.
Co z glinem? Jeśli w r-r po trawieniu będziesz miał osad powinieneś go odsączyć. Do r-r dodać węglanu amonu i zobojętnić. Jeśli wytrąci się biały osad to będzie wodorotlenek glinu (teoretycznie wodorotlenek ale glinu).
Reakcją charakterystyczną na glin jest reakcja z alizaryną w środowisku par amoniaku.
Odczynnik na Mg2+ to magnezon, raczej nie łatwo o te odczynniki, zostaje tylko na piechotę.
Dobrą rzeczą byłoby sprawdzenie czy w tej temperówce nie ma przypadkiem cynku.

Roztwarzałem temperówkę we wrzącej wodzie, wodór wydziela się na pewno

A spróbuję z NaOH i dam znać o rezultatach.

Pozdrawiam
Rajek

Witam ponownie.

Temperówkę próbowałem roztwarzać w bardzo stężonych roztworach NaOH, na gorąco i nic... nie wydziela się wodór. Czyli tak jakby glinu tam było, albo jest go na tyle mało, że nie widać skutków reakcji.

Do tego - roztwór w którym roztwarzałem temperówkę (czyli nasz octan magnezu - lub domniemany - glinu) zrobił się bardzo gęsty, jak syrop, na wierzchu zrobiła się błonka. Po przebiciu błonki ostro zapachniało kwasem octowym. Zastanawiam się dlaczego taka konsystencja. Czyżby nieprzereagowane resztki kwasu octowego nie odparowały i zagęściły roztwór (wzrosło stężenie kwasu)? Czy może odwrotnie, sól zhydrolizowała na Mg(OH2) i CH3COOH, wodorotlenek został w roztworze a kwas odparował wraz z cząsteczkami wody (pozostało więcej cząsteczek Mg(OH)2 i przez to wodorotlenek zageścił roztwór)?

I jeszcze jedno, po dodaniu Na2CO3 wydzieliło się sporo CO2 a roztwór jakby zmętniał (na biało - podejrzewam, że wina MgCO3). Po dodaniu NH4CO3 znów wydzielił się CO2 ale roztwór tak jakby nie zmętniał...

Taki są oto moje rozważania, jeżeli ma ktoś inne pomysłu to chętnie wysłucham

Pozdrawiam
Rajek