<center>TLENEK KOBALTAWY
Tlenek kobaltu(II)
CoO

</center>

- Postać: ciało stałe
- Kolor: oliwkowy lub czarny
- Zapach: bezwonny
- Gęstość: 6,44 g/cm3 w 20 °C
- Rozpuszczalność w wodzie: nierozpuszczalny
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: brak danych
- Temperatura topnienia: 1933 °C
- Temperatura wrzenia: brak danych
- Temperatura rozkładu: brak danych
- Palność: niepalny
Toksyczność: LD50: 202 mg/kg
- Higroskopijność: niehigroskopijny
- Przechowywanie: w szczelnych opakowaniach

Własne spostrzeżenia:
Przemysłowo otrzymywany przez rozkład termiczny Co3O4 w temperaturze 1300 °C:
2Co3O4 = 6CoO + O2
W laboratorium otrzymuje się go przez rozkład termiczny wodorotlenku kobaltu lub soli kobaltu i kwasów tlenowych. W ten sposób otrzymuje się odmianę czarną. Czarna odmiana CoO jest bertolidem (wykazuje odstępstwa od składu stechiometrycznego). W jej strukturze część atomów Co2+ zostaje zastąpiona atomami Co3+. Jej skład można wyrazić wzorem: Co(II)1-3xCo(III)2xO. Stechiometryczny tlenek kobaltu(II) otrzymuje się przez rozkład termiczny wodorotlenku lub węglanu kobaltu w próżni. Ta odmiana ma kolor oliwkowy.
Czarna odmiana tlenku kobaltu reaguje z gorącym kwasem solnym wydzielając przy tym gazowy chlor, którego ilość odpowiada zawartemu w nim kobaltowi(III). Tą metodą wyznacza się skład tego tlenku.
Krystalizuje w układzie regularnym.
Ogrzewany do temperatury ponad 943 °C tworzy tlenek Co3O4, który powyżej temperatury 1300 °C odszczepia tlen tworząc z powrotem CoO.
Stapiany z tlenkiem glinu tworzy błękit Thenarda CoAl2O4, stapiany z tlenkiem cynku daje zieleń kobaltową (zieleń Rinmanna), natomiast stapiany z krzemionką i sodą tworzy ciemnogranatowe szkliwo zwane smaltą.
Ma właściwości antyferromagnetyczne poniżej temperatury 16 °C.
Wykorzystywany w przemyśle chemicznym i ceramicznym.