Witam, mam problem. Ostatnio nabyłem 2 pręciki z czystego wolframu i zamierzałem użyc ich jako elektrod. Gdy obie elektrody są wolframowe prąd nie płynie, gdy katoda jest z wolframu, a anoda z czegos innego(testowalem miedz, stal i grafit) wszystko dziala, gdy natomiast anoda jest z wolframu a katoda z czegos innego(testowalem miedz, stal i grafit) niestety proces nie zachodzi . Czy to ma związek z właściwościami wolframu? Z góry uprzedzam pytania pręciki były czyszczone, nie maja żadnej warstwy izolacyjnej, a maszynka do elektrolizy jest sprawna. Całość była kilkukrotnie testowana w różnych elektrolitach.

Z tego co pamiętam, wolfram ma duży opór elektryczny. Może sprzężenie oporów obu pręcików przekracza możliwości Twojego zasilacza?

Wolfram nie może być użyty jako anoda, gdyż pasywuje. Tworzy się niewidzialna gołym okiem warstwa nieprzewodzącego tlenku:
W + 3H₂O --> WO₃ + 6H⁺ + 6e^-
Z podobnych względów na anodę nie nada się tytan . Możesz pokombinować i pokryć wolfram warstwą tlenku manganu. Żeby pokryć czymkolwiek elektrodę musisz ją najpierw oczyścić z tlenków gotując w stężonym roztworze NaOH. Potem płuczesz w destylowanej wodzie i "maczasz" wolfram w roztworze azotanu manganu i następnie podgrzewasz go opalarką. Czekasz aż elektroda ostygnie i znów azotan manganu -> opalarka. Powtarzasz tak z 4-5 razy. Takie anody mają ten plus, że są w miarę tanie, łatwo je otrzymać i właściwości mają podobne do elektrod pokrytych platyną (pod względem odporności na chemikalia) .