Ja natomiast poruszę temat odzysku srebra z biżuterii. Żeby nie pisać na darmo, wklejam wpis z mojego dziennika laboratoryjnego:

Chciałbym uzyskać z niego czysty azotan srebra, ale to nie istotne, bo i tak trzeba będzie przejść przez fazę srebra metalicznego. Planuję więc zredukować mój chlorek przy pomocy wodoru, w środowisku kwasu solnego i glinu. Jakieś rady, sugestie?

Jeśli użyłeś niskiej próby srebra to się nie dziw, że masz zanieczyszczenia. Najlepiej nie baw się z tym, tylko wrzuć do kwasu azotowego i później rekrystalizuj. Zielony roztwór był pewnie domieszką żelaza, natomiast niebieski to właśnie miedź.

Do monet srebrnych jest i był dodawany nikiel- stąd ta zieleń . Żelazo jest w tranzystorach ,stykach i pinach . W tranzystorach obudowy ze stali nierdzewnej , nożki mają Ni . Do styków dodawane były tlenki żelaza i wolfram, były to tzw CERMETALE (mam na myśli styki do styczników i przekaźników) , dodatki podnosiły odporność na iskrzenie i temperaturę. Styki , w odróżnieniu od pinów były prasowane z proszków . Piny były wycinane z blachy i złocone , srebrzone itp. Dodatek Fe i Ni poprawiał sprężystość i odp. na ścieranie. Ta moneta miała zaw. Ag 80- 90% -bez grzania się nie rozpuści. Do redukcji Ag , lepszy od Al jest Zn - łatwiej go się pozbyć. Po redukcji gąbkę Ag trzeba stopić w piecu (dowanie KNO3,na końcu soda, może być NaHCO3) i zgranulować poprzez wylanie do wiadra z wodą . Temp. wytopu nie powinna przekraczać 1050 st.C (wtedy granulat jest najlepszy). Jak będzie dobrze wyglądał granulat - napisz na Forum (zamieść jakieś zdjęcia -czysty granulat jest naprawdę b. ładny)- podam Ci sprawdzony sposób na b. czysty AgNO3. Pozdrawiam

Dzięki za rady. Jeszcze to przemyślę, ale póki co chyba nie będę tego przetapiał. Nie posiadam odpowiedniego palnika, a w piecu.. cóż, mógłbym może chwilowo zaadaptować do tego celu piec kaflowy w pokoju, ale musiałbym poczekać, aż uzbiera mi się więcej surowca. Zresztą przeglądając literaturę wpadłem na inny pomysł odnośnie redukcji chlorku, mianowicie klasyczna próba Tollensa.

Roztwarzam chlorek srebra w NH3(aq) i redukuję za pomocą np. glukozy, powstaje znane nam lustro i wytrąca się szary osad srebra metalicznego, które nie zdążyło osadzić się na ściankach naczynia. Potem wszystko przepłukuję wodą, odsączam i ponownie roztwarzam w HNO3. Używając kwasu czda, powinienem uzyskać finalnie AgNO3 także jakości analitycznej.

Według mnie to masz ciekawy pomysł, ale po co marnować odczynniki do tej próby, do tego bawić się w jakieś zbieranie? Trochę to nieekonomiczne. Lepiej po prostu rozpuścić srebrne przedmioty w azotowym, następnie w solnym, bo jak wiemy z tablicy rozpuszczalności - srebro się nie rozpuszcza w wodzie w postaci chlorku, natomiast nikiel, żelazo, miedź tak. Nawet techniczny kwas nie będzie problemem. Potem zdekantuj kwas znad osadu, przemyj wodą i możesz przeprowadzić ponownie już tym razem w czysty w azotan. Tak właściwie do czego Ci lapis?

Do tego, co napisał poprzednik na temat stosowania kwasu o czystości techn.dodam , że w praktyce nie używa się do otrzymywania odczynników (nawet wielu lekarstw- czystość jeszcze większa, farmaceutyczna), odcz. czda. W tym przypadku wyrzucone pieniądze. Nie trzeba też rozpuszczać w amoniaku AgCl - to sie redukuje od razu do gąbki metalicznej , o czym doskonale wiesz, Zn, Al, Cu. Można i Na2CO3 połączone z wytopem. Ale najlepszy sposób to hydrazyny wodzian dolewany do pulpy AgCl .Nie wprowadza żadnych zanieczyszczeń. Rozpuszczanie w amoniaku ma wyeliminować zanieczyszczenia zaadsorbowane na powierzchni AgCl - w tym przypadku Cu przejdzie do gąbki Ag i będzie w AgNO3. Nie licz na to że uda Ci się ją wypłukać- jest to niemożliwe. Nie bez powodu proszek po redukcji nazwano gąbką . Pozdrawiam.

Compaq raczej nie odpisze - może zadanie bycia chemikiem go przerosło... Temat rozpuszczania połączonego z kompleksowaniem nie jest prosty, wymaga dość ścisłego trzymania parametrów pH, stężeń, potencjałów elektrochemicznych. W metodzie wiaderkowej się nie sprawdza. O ile piny nie zawierają plastików itp można usuwać złoto elektrochemicznie (via kwas Caro).
W zasadzie cała technologia została tu opisana. Cudownych metod nie ma.

Co do srebra. Filozofii nie ma, o ile można sobie na to pozwolić rozpuszcza się cały surowiec na ciepło w HNO3, gazy przepuszcza przez złoże filtrujące NOx i pary kwasów. Filtrat strącić Cl- wygotować do pozbycia się koloru cieczy (PbCl2 jest dobrze rozp w gorącej wodzie), osad zmieszać z reduktorem (Al), podgrzać i wkraplać kw solny. Wygotować zakwaszając HCl, i masz Ag 99.99% lub wyżej. Ostatnio badane XRF miało 99,78%Ag +/- 0,12% i śladowe ilości Au/Fe (żelazo pochodzi z palnika, złoto z tygla który prawdopodobnie był użyty wcześniej do przetopu złota 14/18k).
Elektrorafinacja nie jest konieczna prowadząc proces poprawnie. Żaden z odczynników nie był wyższej jakości niż spoż/tech/regen.

Można redukować wodzianem hydrazyny (drogi i trujący), wodorem (tani ale wybuchowy), formaliną/glukozą i pewnie setką innych związków - jak kto lubi.



To sobie kup, są tanie.
http://allegro.pl/neo-palnik-zestaw-do- ... 00657.html
do ok 100g Ag da się nim topić bez problemu. Proces opisał aleksanderwiel post wyżej.

pewnie o tym piszesz:
viewtopic.php?f=48&t=27560&p=195697

pewnie o tym piszesz:
viewtopic.php?f=48&t=27560&p=195697[/quote]




Te filmy na YT dotyczyły wyłącznie odzysku złota z elektroniki.
A na tych jest pokazany sposób naciągania ludzi na sól z Morza Martwego z cudownymi dodatkami (stek bzdur pseudonaukowych). A w Polsce jedliśmy przez wiele lat (podejrzewam jemy dalej) sól drogową też o cudownych właściwościach - nie można ustalić winnych wprowadzenia do obrotu.

Czy odzysk złota, metali szlachetnych to to samo co odzyskiwanie złota z procesorów? Na czym to dokładnie polega? Jakie elementy elektroniki się nadają się do tego procesu?

Chwała ojcu, że człowiek szybko się uczy . Jeszcze do niedawna nie znałem bliżej tej reakcji. Dziś już jako amator wiem, jak postępować. Nawet ostatnim czasy uratowałem złoto z tej pierwszej reakcji, gdzie całość zacząłem trawić. Najlepszym dowodem na to jest 0.4 g złota z tych scalaczków, a 2.4 g złota zebranego w ogóle. TIP: Uzyskane złoto warto najpierw roztworzyć w AR, a następnie strącać reduktorami. Stosując różne reduktory, można oczyścić złoto (niektóre reduktory nie strącają pewnych metali).

Wiele osób zastrzega, że redukcja złota z roztworu żelazem (II) musi przebiegać w niezbyt niskim pH, to prawda?

Warto sobie rozcieńczyć roztwór. PH ma decydujące znaczenie : Jeśli będzie mało kwaśne, to sole żelaza (III) zaczną hydrolizować. O zbyt niskim nic mi nie wiadomo, ale trzeba się spytać doświadczonych, bo ja jestem amatorem w tym temacie. FeSO4 to nienajlepszy reduktor. Czasami się okazuje, że ze złotem strąca się żelazo, dlatego podczas topienia złota powstają czarne naloty (czyste złoto tak nie robi). Najlepszy SO2 na gorąco.

Jeżeli w roztworze złota nie ma już HNO3, lub nie jest go dużo to każdy reduktor jest dobry. Żelazo(i inne metale) pojawiające się podczas wytopu to skutek niedopłukania gąbki Au po redukcji. Au przed wytopem warto wygotować w rozc. kwasach: H2SO4, HNO3 (gdy mamy absolutną pewność braku chlorków w gąbce Au). Wtedy Au będzie 999. Jednym z najbardziej selektywnych reduktorów do Au jest kwas szczawiowy. Ale lepiej go stosować do drugiej rafinacji (ja go nie używam). Do redukcji używam siarczanu hydrazyny lub żelazaII - wybaczają w pewnych granicach obecność pozostałości azotowego w roztworze HAuCl3.
Pozdrawiam

Oczywiście kwas chlorozłotowy to HAuCl4

Teraz może ktoś mi pomoże? Mam pewien problem i potrzebuję waszej pomocy. Raz trawiłem kwasem solnym z perhydrolem styki, później przesączyłem, wysuszyłem i zebrałem złoto. Problemu nie było. Następnym razem postąpiłem tak samo z tą mieszaniną(tą samą) i też nie było problemów. Za trzecim razem wrzuciłem większą partię styków na raz, które mogły zawierać więcej innych metali niż poprzednie partie. Kilkukrotnie roztwór zmieniał barwę na czarną (jak coca-cola trochę) i musiałem co jakiś czas dolewać perhydrolu, po czym znowu barwa wracała do pierwotnej(zielonej jak trawa) i powstawała piana. Przy dodawaniu H2O2 piana zaczynała się burzyć i syczeć, więc dawałem w małych ilościach. Warunki były takie jak na dworzu, czyli bardzo niska temperatura.
Problem powstał, kiedy zacząłem przesączać, bo wtedy zobaczyłem jakiś osad. Za nic nie chciał się rozpuścić w wodzie. Po przemywaniu osadu roztwory miały barwę niebieską (jak za każdym razem). Później wpadłem na pomysł, że jeśli tym osadem jest chlorek ołowiu to pewnie w postaci azotanu się rozpuści. Zrobiłem roztwór 15% kwasu azotowego i wlałem na sączek, ale osad nie chciał zniknąć. Odrobinę tylko się zmniejszył, ale nadal występuje. Udało mi się wszystko z sączka przenieść z powrotem do zlewki i na dole widać ładne drobinki złota pod warstwą tego szlamu.
Nie mam pomysłu, w jaki sposób oddzielić ten szlam od złota.
Załączę lepiej zdjęcie.
http://imgur.com/MjMfyC5
po lewo efekt trawienia, po środku 15% azotowiec, po prawo przepłukany osad

Coś tu działa nie tak: czwarty raz odpowiadam na ten post , za każdym razem mnie wyrzuca- zobaczymy co teraz!

Wracam do tematu: ten biały osad na pewno nie jest PbCl2 - napisałeś, że woda po przemywaniu jest niebieska. Może to być sól miedziowa(słabo rozp. w środowisku HCl), kompleksowego jonu (PbCl4)2- . Receptą na to jest rozcieńczenie kranówą i zagotowanie . Powstały PbCl2 musi się rozpuścić w wodzie gorącej - filtracja też na gorąco.

Ten związek kompleksowy ołowiu jest trwały tylko w środowisku stężonego HCl- po rozcieńczeniu bedzie hydrolizował.

Rozcieńczyłem to wodą i osad nadal występuje, już nie tworzy niebieskich roztworów, ale nie chce się rozpuszczać. Spróbuję jeszcze na gorąco przesączyć.

Koniecznie trzeba to pogotować z wodą inaczej nie ma szansy się rozlecieć na PbCl2 i rozpuścić. Jeżeli przyczyną jest Pb. Jak to zrobisz , to napisz.

Dzisiaj zagotowałem to do wrzenia, mieszając w tym samym czasie, ale to nic nie daje. Osad nadal jest i nie chce odejść.

Jeżeli się to dobrze klaruje - odlej max wody, którą płuczesz, wlej HCl i też zagotuj.
Gdy się też nie rozpuści - to nie ma się czym przejmować , tylko zrób AR i po problemie.
Do tej AR dodaj trochę H2SO4- by wypadł Pb.Przefiltruj na zimno ( dodaj nawet trochę lodu przed filtracjąby wypadł AgCl i inne śmieci) - gorąca AR rozpuszcza celulozę.I jeszcze jedna sprawa : do rozpuszczania łuski Au nie zrób wody królewskiej 3:1!!!
Do tego HCl powyżej dodawaj HNO3 KROPLAMI , aż się rozpuści Au.Wtedy nie musisz odpędzać HNO3.

Ciekawe jest to, że przesączyłem jeszcze odrobinę tego koncentratu, w którym trawiłem styki, żeby więcej złota uzyskać końcowo. Osad ten ma teraz kolor zielony, a przed chwilą znowu wygotowałem to w wodzie, więc inne sole powinny się rozpuścić, czyli nie powinno być takiego koloru.

Taka mała rada. Jeżeli trawisz styki nie zawierające żelaza (normalne mosiężne, miedziane itp) inne niż kovar (nóżki pentium 3 4 itp) nie używaj HCl/H2O2.
część złota może się trawić, ten materiał należy przerobić azotowcem, odfiltrować (srebro strącić chlorkami, osad wygotować w gorącej wodzie aby usunąć ołów). Pozostałości wytrawiać w HCl + HNO3 kroplami w małych porcjach. Cyna się rozpuści i nie stwarza problemów.

Moc trawienia nie zależy tylko od ilości perhydrolu temperatury ale też w dużej mierze od zawartości kompleksów innych metali. Z racji że metale są sobą pokrywane dodatkowo tworzą się ogniwa chemiczne które blokują roztwarzanie złota. Jeżeli jest wolny chlor, złoto też się rozpuści, a potem częściowo wytrąci jako drobny osad.

https://www.youtube.com/watch?v=WgprlL-wmCk
Prosta metoda służąca do usuwania pokryć galwanicznych ze złota. Bez cyjanków, wysoce skuteczna i tania. Kwas siarkowy można regenerować albo wykorzystać do trawienia wstępnego. Polecam kanał tego pana na YT, krótko zwięźle i na temat.
Compaq pisał o problemach z żelazem. Poprawnie wykonane strącanie Fe 2+ ściąga tylko złoto, i to ilościowo.

Po wytrawianiu w HNO3 pozostają czyste "powłoczki" które mają wygląd pinów i można je po przerobieniu strącić kw szczawiowym. Materiały zawierające stal lub dużo niklu i kobaltu wymagają innej metody przerobu.

osad który masz należy wyprażyć, wygotować w HNO3, wyprażyć wygotować w AR, odfiltrować i strącić. Trudno powiedzieć co jest w środku, mogą to być zarówno tlenki/kwasy cynawe jak i np cyniany/ołowiany (chyba tak brzmi poprawna nazwa) i inne śmieci.

I dwa słowa o SMB. na filmie Pan wsypuje i pojawia się osad tak jak powinien - warunki są ok, bo miał koncentrat złota z wytrawionymi metalami typu Cu/Ni/Fe. SMB do strącania złota z rotworu wody królewskiej z dodatkami to prosta droga do astmy i zlewki pełnej gówna. Aby się posługiwać SO2 potrzeba aparatu kippa albo butli, więc wątpię żeby amatorzy stosowali tą metodę.

Idealnie by było mieć dibutylcarbitol, jedynie te 100e za litr trochę odstrasza
http://www.acros.com/DesktopModules/Acr ... g=112-73-2

Rzeczywiście, rozwiązanie było banalnie proste i zgodne z zasadą "podobne rozpuszcza się w podobnym". Właśnie w tym momencie przychodzi mi na myśl temat o myciu szkła, np. MnO2 tym samym, z czym reagowało.
Osad z drobinkami złota zalałem po prostu HCl i osad zniknął. Najwyraźniej roztwór był już przesycony i zaczął oddawać ten szlam, który nie chciał się w niczym rozpuścić poza HCl. Próbowałem wodą i HNO3, ale nie było efektu.
Nie zgodzę się co do nieskuteczności metody z użyciem HCl / H2O2 do trawienia styków. Przecież to nie woda królewska, aby miała rozpuścić metale szlachetne. Prawda, że w dużym stężeniu może tak działać, ale kilka % to wątpię. Ja najpierw chcę pozbyć się metali nieszlachetnych i miedzi, a wszystkie pozostałe wraz ze srebrem zachować do odzysku. Poza tym chyba azotowiec jest droższy i cenniejszy niż solny, dlatego wolę sobie zachować do innych celów.

W reakcji H2O2, będącego silnym utleniaczem z kwasem solnym HCl, dochodzi do utlenienia cząsteczki chlorowodoru w wyniku czego powstaje wolny chlor. Dzięki niemu miedź ulega roztworzeniu. Pamiętajmy jednak, że odporne chemicznie złoto jednak wchodzi w reakcję- o ile w roztworze zawarty jest wolny atom chlorowca -chloru/jodu/bromu. Teraz masz złoto w roztworze jako kompleks.