Czy magnes przyciąga ciekłe żelazo

dosc ciekawe pytanie , ale nie mam pojecia jak to z tym jest i też oczekuje na odpowiedz

Trudno powiedzieć. Wiem że przyciąga ciekły tlen (bo jest paramagnetyczny), ale nie wiem jak jest z ciekłym żelazem, wydaje mi się że powinien je przyciągać.

Jedno jest pewne - że nie istnieją ciekłe magnesy

Żelazo zanim się stopi traci własności ferromagnetyczne (temp. Curie - kilkaset stopni) więc nawet jeżeli jest przyciagane to b. słabo. W ogóle ferromagnetyczne mogą być tylko ciała stałe.

To wiem, ale tu chodzi o coś innego. Żelazo nie może być namagnesowane w stanie ciekłym ze względu na losowy ruch atomów, ale tu chodzi o to czy atomy żelaza w stanie ciekłym nadal mają moment magnetyczny (moim zdaniem tak).

Jedno jest pewne - magnesem nie wyciagnie się z tygla nawet kropelki stopionego żelaza...

oj,oj,oj...
Nie przyciągnie
A dlaczego
Powodem jest budowa metali. Metale to atomy i chmura elektronów. Namagnesowanie polega na wyindukowaniu ładunku poprzez przesuniecie chmury elektronów w ciele staym.

Ciecze mają inną budowe. Przede wszystkim nie posiadają chmury elektronowej. Czyli niemoga być namagnesowane, czyli nie może ich przyciagac magnes ( jeżeli nawet, to w baaardzo małym stopniu, niezaóważalnym)

Poziom 1 gimnazjum...

Ale żelazo w stanie stopionym może być paramagnetyczne, jak ciekły tlen, a mam 100% pewności że ciekły tlen jest przyciągany przez magnes (widziałem zdjęcie)

Tlen moze zachowywać sie inaczej ze względu na to, ze nie jest metalem.
A co do żelaza wydaje mi się ( 85%) ze nie powinno być w takim stanie paramagnetykiem

Ale tlen ma niesparowane elektrony..
A metal to metal - punkt Curie i kaplica.

to spróbujcie zrobić i się przekonamy. ile to zrobić termita i gdy żelazo jest jeszcze ciekłe przyłożyć magnes na jakimś patyku ale czytałem że przy wysokiej temp magnes traci swoje właściwości. trudno raczej by to było sprawdzić

Tu nawet nie chodzi o to, żeby żelazo było ciekłe..
Weź cienką żelazną płytkę, przylep do niej magnes i bardzo mocno ogrzewaj palnikiem gazowym z drugiej strony. Magnes nagle odpadnie mniej więcej w temperaturze czerwonego żaru (ponad 700 deg C). To gwałtowne przejście jest bardzo charakterystyczne.
A magnes najlepiej, żeby nie był pomalowany żadną farbą.. bo będzie się paliło.
Jeśli ktoś jest szczęśliwym posiadaczem jakiegoś kawałka metalicznego niklu to może sprawdzić, że jego temperatura Curie jest ponad dwukrotnie niższa (ok. 300 deg C).
Udanej zabawy :-)

Do tematu o oddziaływaniu pola magnetycznego na cząstki cieczy, to mozna jeszcze wspomnieć o cieczach magnetoreologicznych, które wykazują zjawisko płynięcia pod wpływem pola magnetycznego, ale to już inna bajka.

Sorki za OT.

Opowiedz nam tę bajkę, proszę..

Ciecze magnetoreologiczne są zawiesinami koloidalnymi cząstek, z reguły ferromagnetycznych, zawieszonych w cieczy obojętnej.
Ciecz, jako faza dyspergująca musi być stabilna w możliwie dużym zakresie temperatur, wykazywać małą lepkość,
oraz być magnetycznie obojętna. Fazą dyspergującą może być woda, subst. organiczne. Materiałem "aktywnym"
jest często żelazo karbonylkowe, z reguły pokryte środkiem powierzchniowo czymmym, który zapobiega tworzeniu się skupisk, aglomeracji.
Ciecze magnetoreologiczne w nieobecności pola zachowują się jak ciecz newtonowska (tzn. naprężenie styczne (ścinające) zależy tylko od szybkości ścinania, a nie zależy od czasu, a wykres tej zależności jest linią prostą przechodzącą przez początek układu współrzędnych, natomiast nachylenie linii odpowiada wartości dynamicznego współczynnika lepkości płynu)
Oczywiście nie jest to jedyne kryterium cech newtonowskich (inne to: płyn nie może wykazywać efektów pamięci wynikających ze sprężystości i/lub tiksotropii, stosunek lepkości wzdłużnej do lepkości przy ścinaniu jest stały, pierwsza oraz druga różnica naprężeń normalnych jest równa zero)
Natomiast w obecności pola magnetycznego, zmienia się lepkość cieczy magnetoreologicznej, a co za tym idzie, nie jest to już ciecz newtonowska.
Wyjaśnieniem zjawiska jest tworzenie się łańcuchów z cząstek zawiesiny wzdłuż linii pola (oczywistym jest, że im większe natężenie pola, tym silniejsze oddziaływania i większa siła potrzebna do rozerwania łańcuchów.

Cząstki są kształtu kulistego, a ich rozmiary wynoszą zwykle ok. kilku mikrometrów.

To by było na tyle teorii. Zastosowań jest bardzo dużo (precyzyjna obróbka skrawaniem, cele wojskowe i wiele innych)

Napisałem o tym, bo za nic nie mogłem dojść do tego, czy się ze mnie śmiejesz dumin, czy nie

Ej, ej - bo zrozumiałem że ciecze "magnetoreologiczne" to niezupełnie to samo co ciecze magnetyczne.. takie nieraz robiłem samemu
(ze sproszkowanym żelazem się nie udało..). A z kolei w internecie czasem te terminy używane są zamiennie.
Ale z tego co mówisz chodzi o to samo..
Ja się nigdy z nikogo nie śmieję :-)

Tak, chodzi o to samo. Przemysłowo stosowane jest żelazo karbonylkowe i działa

Podałem te informacje tylko tak sobie, a propos oddziaływania pola magnetycznego, tym bardziej, że coraz więcej czasu poświęca się badaniom wspomnianych cieczy i ich zastosowaniom, więc, jednakże myślę, że nie zaszkodzi wiedzieć. Cieszy mnie, że się nie śmiejesz

...

Żelazo występuje w różnych odmianach alotropowych(alfa,gamma, delta)
i tylko odmiana alfa jest ferromagnetykiem(przyciąga magnes)do 768*C.Reszta to paramagnetyki.Wyjątkiem jest stal stopowa austenityczna (gamma)jest paramagnetykiem w normalnej (pokojowej)temperaturze