Ostatnio znalazłem fajny artykulik odnośnie wykonania gorzkiego cukru (nie muszę chyba mówić, że najpopularniejszy czyli saharoza jest słodki )
Oto opis:
Sprzęt: kolba, chłodnica zwrotna, palnik np. denaturowy, zlewka, 100g lodu, bagietka.

Odczynniki: 2g cukru rafinowanego, 10cm3 bezwodnika kwasu octowego, 1g bezwodnego octanu sodu.

Opis doświadczenia: Powszechnie znany jest słodki smak dwucukru - sacharozy, jednak fakt iż jego prosta pochodna charakteryzuje się wybitnie gorzkim smakiem może być dla wielu osób zaskoczeniem. W celu otrzymania ośmioacetylosacharozy należy 2g cukru rafinowanego wsypać do kolbki zawierającej 10 cm3 bezwodnika kwasu octowego (CH3CO)2O oraz 1g bezwodnego octanu sodu (jako katalizatora). Mieszaninę łagodnie ogrzewać pod chłodnicą zwrotną. Gdy zakończy się egzotermiczny etap reakcji, mieszaninę ogrzewać w temp. wrzenia jeszcze przez 15 minut i, po ochłodzeniu, wlać do zlewki zawierającej 100 g potłuczonego lodu. Strącony olej bardzo dokładnie wymieszać z lodem za pomocą bagietki. Surową pochodną oleju po zdekantowaniu wykrystalizować z mieszaniny etanolu i wody. W przypadku uporczywego wydzielania się oleju zawartość zlewki wstawić na dłuższy czas (nawet na kilka tygodni) do lodówki. Otrzymuje się krystaliczny "octan" sacharozy w postaci drobnych igiełek.

Należy sporządzić 0,1% roztwór uzyskanych kryształków w ciepłej wodzie i zbadać jego smak, przy okazji stwierdzając w której części języka umiejscowione są receptory goryczy. Do roztworu dodać cukru i sprawdzić iż ta sama mieszanina, w zależności od miejsca kontaktu z językiem, wywołuje różne wrażenia smakowe: przednia część języka i podniebienia odpowiedzialna jest za przekazywanie informacji o smaku słodkim, tylna część języka zaś - gorzkim. Jedno z praktycznych zastosowań gorzkich substancji polega na dodawaniu ich do środków, mających na celu znięchęcenie zwierząt domowych do lizania i gryzienia niedozwolonych przedmiotów, bądź nawykowego ssania palców i obgryzania paznokci przez dzieci (co, w przypadku tych ostatnich, niekoniecznie wystarczy do pokonania uwarunkowań psychicznych).