<center>Chlorek miedzi(I)
CuCl
</center>
- Postać: krystaliczne ciało stałe, pył-bezwodny
- Kolor: biały(bezwodny), szmaragdowy(hydrat)
- Zapach: brak
- Gęstość: 4,14g/cm3
- Izotopy: nie dotyczy
- Rozpuszczalność w wodzie: 0,0062 g/100g (20°C)
- Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach: chlorki litowców, eter, woda amoniakalna,
- Temperatura topnienia: 424*C
- Temperatura wrzenia: 1490*C
- Temperatura rozkładu:
- Palność: niepalny
- Toksyczność: toksyczne, ORL-RAT LD50 140 mg/kg, ORL-MUS LD50 347 mg/kg, IHL-MUS LC50 1008 mg/m3, SCU-GPG LD50 100 mg/kg
- Higroskopijność: średniohigroskopijny
- Przechowywanie: Szczelne opakowania PE lub szklane

Własne spostrzeżenia: rozpuszczony w chlorku litowca pochłania tlenek węgla, używany w wielu reakcjach organicznych

Zielonkawy kolor nie pochodzi od hydratu ale od hydroksy chlorku Cu(OH)Cl który powstaje w wyniku obecności nawet najmniejszej ilości wilgoci oraz tlenu z powietrza.

Stosowany w pirotechnice przy uzyskiwaniu niebieskiej barwy płomienia.
Wykorzystywany w reakcji Sandmayera przy wprowadzaniu atomu chloru do pierścienia benzenowego. => sól diazoniową traktuje się chlorkiem miedzi(I) oraz HCl. Przy wprowadzaniu atomu bromu do pierścienia stosuje się analogicznie CuBr oraz HBr.

CuCl rozpuszcza się w amoniaku tworząc nieznacznie niebieski roztwór.
Rozpuszcza się również w r-r EDTA oraz amoniaku. W wyniku dysproporcjonowania powstaje miedź metaliczna. Nie pamiętam dokładnie czy ogrzewałem wtedy probówkę (chyba nie) ale udało mi się uzyskać mini lustro miedziane (miało bardzo małą powierzchnię).

Doklejam zdjęcie słabo utlenionego CuCl. Otrzymywany przez redukcje CuCl2 siarczanem(IV).
Nierozpuszczalny w acetonie.