Spotkałem się przed chwilą ze stwierdzeniem, że "cytryniany metali ciężkich są związkami kompleksowymi"...
Na jakiej zasadzie mogłyby się tworzyć takie związki? Wychodzi na to, że ligandami są tu cząsteczki wody...

Mi właśnie kolory też coś nie pasują
Szczególnie te ciemne osady przy próbach z K2CO3 i NaOH. Co do Fe^3+, to w poprzednich postach...

Także wynika z tego, że cytrynian ma Fe na +3 stopniu utlenienia. Wydaje mi się też, że podczas syntezy Fe mogło się utleniać z +2 do +3 tlenem atmosferycznym. Ale z kolei co utleniało H2O2, że powstał pomarańczowy osad Fe(OH)3 Musiało to raczej być Fe^2+. (Podobnie zachowuje się FeSO4 + H2O2. Powstaje wtedy siarczan(VI) żelaza(III) i ładne pomarańczowe Fe(OH)3).
P.S.

Jeśli był tam FeCO3, to dlaczego w reakcji z HCl nie dał on CO2
Fe(OH)2 z tego co mi wiadomo jest zielone a nie ciemne (ciemnobrązowe) tak jak mi wyszło... Albo faktycznie jest to cytrynian żelaza(II)

Zakładanie, że to albo cytrynian Fe(II), albo Fe(III) jest błędne (w tych próbach pojawiają się znamiona obecności obydwu). Osady Fe(OH)2 i FeCO3 są białe, jeśli strącanie przebiegło w warunkach beztlenowych (i próbka też nie miała dostępu do tlenu wcześniej). W innym razie strąca się zielonkawy Fe(OH)2, a obydwa osady brunatnieją z czasem (lub od razu są brunatne, jeśli w r-rze było sporo Fe(III)).

Stawiam na to, że Fe2+ też jest kompleksowane przez kwas cytrynowy, jednak słabiej - nie mam tylko żadnych danych odnośnie trwałości kompleksu
W składzie mamy żelazo(II) i (III)! Widać był za słaby dostęp powietrza, żeby cały Fe(III) przeszedł w Fe(II). Trudno ustalić stosunek jednego do drugiego (bez przeprowadzenia analizy).
Jednakże, żeby być pewnym powstania tylko cytrynianu Fe(II), bądź tylko Fe(III) należy w pierwszym przypadku prowadzić roztwarzanie Fe w warunkach niemalże beztlenowych, a w drugim utlenić cytrynian np. H2O2 z nadmiarem kw. cytr. lub użyć do reakcji Fe(OH)3 + kw. cytr.

Zastanawia mnie jeszcze to, że reakcja utleniania żelaza tlenem atmosferycznym zatrzymała się przy pH ok. 7. Może reakcja wyglądała tak a nie tak jak poprzednio pisałem:
4H+ + O2 + 4Fe2+ ----> 4Fe3+ + 2 H2O
Taka reakcja zachodziła by być może w tylko kwasowym środowisku(kationy H+). Co o tym myślicie? A co do piroforycznego żelaza szczawian rozkłada się ładnie bez wydzielania wolnego węgla a po prażeniu cytrynianu nie doczyściłem probówki do dziś może tutaj jest problem? Cząstki żelaza są uwięzione razem z cząstkami wegla i lipa....
[/url]

Jak zrobię swoje żelazo piroforyczne, to napisze co mi wyszło

To właśnie robiłem i wydzielił mi się przy tym osad Fe(OH)3. Także trzeba by ładnie wyliczyć, lub najpierw utlenić cytrynian a potem dodawać kwasu do roztworzenia powstałego wcześniej osadu. Zastanawia mnie tylko co jest produktem reakcji cytrynianu żelaza z H2O2. Jednym z nich jest w/w Fe(OH)3, a drugi - co pozostaje w r-rze...
Np. w reakcji FeSO4 z H2O2 pwstaje Fe2(SO4)3 i Fe(OH)3 jak kiedyś gdzieś wyczytałem. Robiłem to i raczej się zgadza - tylko stechiometria mi trochę nie pasuje :/
Osady prób z K2CO3 i NaOH zawierały jony Fe^3+ (także pewną ilość Fe^2+ i pewnie stąd taka dziwna barwa), bo po roztworzeniu w 5%HCl (aq) dały pozytywny wynik z SCN^-; głębokie krwistoczerwone zabarwienie. HCl nie jet kwasem utleniającym, więc kationy Fe^3+ musiały być już w cytrynianie - całkiem spora ilość, bo próba dała głęboką barwę. Z tym cytrynianem jest pewnie tak jak z FeSO4
Utlenia się na wolnym powietrzu z tym, że siarczan daje Fe(OH)3 a w cytrynianie tego nie znajdziemy. Najlepiej robić go z Fe(OH)3 i wtedy będzie wiadomo jakie żelazo mamy
Ciekawe czy cytrynowy ruszy Fe2O3...? Musze sprawdzić
P.S.
Jak zrobię cytrynian z jakiegoś związku z Fe^3+, to sprawdzę SCN^- czy rzeczywiście maskuje to żelazo jak pisał chemik10
Moje marzenia na otrzymanie cytrynianu żelaza(II) legły w gruzach

Rekcja utleniania nie zatrzymuje się przy pH = 7. Po prostu w środowisku kwaśnym zachodzi reakcja 4Fe(2+) + O2 + 4H+ -> 4Fe(3+) + 2H2O, powoduje ona jednak podniesienie pH i przy niedoborze kwasu zaczyna zachodzić np. 4Fe(2+) + O2 + 6H2O -> 4Fe(OH)3 + 8H(+) - Fe(III) hydrolizuje w niższym pH, niż Fe(II). Ostatecznie uzyskamy lekko kwaśny r-r Fe(III) nad osadem Fe(OH)3.

Dobry666, w r-rze pozostają cytrynianowe kompleksy Fe(III), czy jak kto woli, cytrynian żelaza(III). Kwas cytrynowy nie powinien się utlenić w tych warunkach.

ale u mnie nie było żadnego osadu. Dopiero po dodaniu H2O2. Tak jakby samorzutne utlenianie tlenem atmosferycznym zatrzymało się na poziomie obojętnego pH i mieszanki Fe2+ i Fe+. Może dodanie kwasu cytrynowego spowodowało by utlenienie reszty Fe2+?

Wyczaiłem cuś takiego


Może się przyda.

Jest to fragment mojego wcześniejszego postu z analizy. Przy potraktowaniu tego osadu HCl (aq) 5% nie wydzielał się żaden gaz, a próba z SCN^- dała wynik pozytywny na Fe^3+. Powinien to być w takim razie Fe2(CO3)3. Jak to w końcu jest

Strąć więcej tego osadu przesącz i sprawdź jeszcze raz na większej ilości. powinna powstać chyba cos takiego : Fe(OH)3*Fe2CO33. Ale najlepiej sam to sprawdz

Przy strącaniu Fe(III) węglanami powstaje mieszanina wodorotlenków, węglanów i hydroksywęglanów. Trudno doszukiwać się tu stechiometrii.
Z tymi węglanami istotnie dziwna sprawa. Wygodnym wytłumaczeniem jest, że po prostu, zamiast węglanów, strąciły się wodorotlenki. Jeśli jednak nie zbadamy tego dokładniej, nic nie można powiedzieć. Czekam na rezultaty

Tak właśnie myślałem i tego się obawiałem. Znowu mieszany shit
Jak znajdę czas po szkole, to nie omieszkam tego dokładnie sprawdzić

Zdarzyło mi się tak samo. Gotowałem CuO z kw. cytrynowym we wodzie oczyszczonej (takiej z apteki,podkreślam to żeby nie było że to kranówa). Mam pytanie: co zawiera roztwór a co to za osad ? Czy to samo tylko się wytrąca ? Z góry dziękuję za odpowiedź.

W kwestii cytrynianów dodam jeszcze, iż przy rozcieńczaniu mojego r-r cytrynianu cynku powstawał biały osad. Prawdopodobnie to ten sam, o którym pisałem w temacie ZnCl₂. Używałem tej samej wody. Muszę postarać się o destylowaną i sprawdzić z nią... Ciekawe w sumie co to jest.

Osad wydzielający się podczas gotowania CuO w kwasie cytrynowym to najprawdopodobniej wytrącony z roztworu kompleks miedzi i kwasu cytrynowego(bądź jak kto woli: cytrynian miedzi(II)).

Ta Twoja woda ma dziwne właściwości... Może jest magiczna?
Osadem jest pewnie wodorosól kwasu cytrynowego i cynku.

Wojtek jak myslisz, czy ten cytrynian miedzi jest całkowicie nierozpuszczalny, czy słabo rozpuszczalny we wodzie ? Czy jest sposób żeby tą rozpuszczalność zwiększyć ?

Może niekoniecznie jest słabo bądź nierozpuszczalny, po prostu wytrącił się nadmiar związku z roztworu przesyconego.

Cytrynian jest kompleksotwórczy, więc tak jak piszecie, powstaje w r-rze kompleks miedzi z cytrynianem. Co do osadu, to nigdy się nad tym nie zastanawiałem, nie chcę wprowadzać w błąd. Mogą to być hydroksosole na przykład.
Spróbuj rozpuścić ten osad w większej ilości r-ru kwasu cytrynowego.

Co do cynku, to tak jak w przypadku miedzi. Kompleksy cytrynianowe nie są jakieś szczególnie mocne - pamiętajmy o tym, że w równowadze tego typu bierze się pod uwagę jon trójujemny (i w praktyce dodaje się nadmiaru kwasu, żeby uzyskać odpowiedni efekt kompleksujący), tym bardziej, gdy kation metalu jest skłonny do hydrolizy.

Pozwolę sobie odświeżyć temat, bo nowego w sumie nie warto zakładać.

Wpadł mi w ręce niedawno kwas cytrynowy. W związku z czym zacząłem się zastanawiać nad produktem jego zobojętniania przez NaOH do cytrynianu trisodu, disodu i monosodu. Czy ktoś wie, lub ma jakieś sugestie, które wodory są najpierw podstawiane sodem? Pozycja 1, 2 czy może 3?

Dodatkowo co sądzicie o powstawaniu cytrynianów mieszanych, tj. cytrynian sodu-potasu z jednym wodorem grupy karboksylowej niepodstawionym np? Lub także innych.

Te bardziej kwasowe, czyli ten na górze najpierw a potem te po bokach (na powyśzym rysunku).